Javad Yassari

باز هم ت

دل سراپرده’ محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست

شازده جان من جوان نیستم، اما از کمپلیمان شما بسیار مشعوف شدم!

IranDokht jaan - can't keep up with you young crowd, but ...

مرا داغیست اندر دل که گر گویم زبان سوزد

و گر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد

اینهم یک لینک جالب برای شعر دوستان :

//ganjoor.net/

نازی خانم عزیز اینم "ت" برای گل روی شما. لطفا" " دال " بدین: ...

رج نزن نازی خانم !

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد

چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمه زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فرو خواهی شد

Ebi aka Haaji

سلام بر مورچه وباز هم ت بدین

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران
چکنم با دل مجروح که مرهم با اوست

"ت"

تا برق زد و کوه طلا پیدا شد
خورشید سعادتی که بر من تابید
در سایه ی رحمت خدا پیدا شد
من بودم و تاریکی شب ها ناگاه
از گوشه ی آسمان سها پیدا شد
تا شکر خدا بگویم از دیدن تو
 در خلوت من حال دعا پیدا شد
با آمدنت که اختر بخت منی
در ظلمت شب ستاره ها پیدا شد

دوستان، ت بدهید!

با سلام بر ابی عزیز و با خوشامد منوچهر مهربان، امیدوارم همگی شنبه’ خوبی را آغاز کرده باشید. این مشاعره کار و زندگی مرا به نحو بسیار مطلوبی مختل کرده است! تعداد کامنت های 48 ساعت گذشته’ من برابر است با تمام کامنت هایی که تا بحال روی سایت گذاشته ام! اما فکر نمی کنم هرگز چنین از خواندن و نوشتن روی سایت خوشحال و پر از آرامش بوده ام! فکر بسیار خوبی بود و اوقات بسیار شیرینی گذشته است. امیدوارم آقای یساری این بار تا تنگ شدن خلقشان صبر نکنند و مارا باز هم به این میهمانی ایرانی دعوت کنند. خوب، بعد از حال و احوال، نون می دهم.

نظیر دوست ندیدم اگر چه از مه و مهر
نهادم آینه ها در مقابل رخ دوست

دوستان من فقط

دوستان من فقط پرسیدم کدوم ورژن درج را استفاده میکنین - همین . حالا اگه خانوما و آقایون در مشا عره جر میزنن تقصیر بنده نیست

آقاجواد یساری گل گلاب سلام...

آقا این که نمیشه ظاهرا" اکثریت شرکت کنندگان در غرب آمریکا سکونت دارند ! با اینکه این حقیر با عرق خورها به رختخواب میرم و با خمیر گیرها از خواب بیدار میشم ولی تازه جمع دوستان جمع میشه و صبح میبینم کلی عقبم ! لطفا" یه راه حلی پیشنهاد کنید.

در ضمن دیدم بالاخره ملک الشعرا منوچهر عزیز هم از غیبت صغری خارج شده و به جمع ما پیوسته ! به فال نیک میگیریم.

در جواب دوست ناشناخته " منتقد ادبی !!!"  باید عرض کنم : بله کپی میکنیم و میچسبانیم ! مشکلی هست ؟!

منوچهر عزیز:

"نون" خواسته بودی :

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است

دوستان لطف کنید "ت" بدین.... 

Ebi aka Haaji

ایراندخت خانم، اینهم "ر" شما

روز شادیست بیا تا همگان یار شویم

دست با هم بدهیم و ب ر دلدار شویم

چون در و دنگ شویم و همه یکرنگ شوم

همچنین رقص کنان جانب بازار شویم

روز آنست که خوبان همه در رقص آیند

ما ببندیم دکانها همه بیکار شویم

سخن راست تو از مردم دیوانه شنو

تا نمیریم مپندار که مردانه شویم

تر دامن و سنگین

تر دامن و سنگین دل ازخود نتوان جستن

پر بر پر آن مرغان هرگز نتوان بستن

نازی جان درود بر تو

ما زیرک دورانیم تا ماه و زمین باشد

افسانه نمی خوانیم؛ صد نکته درین باشد 

مشا عره بجای مشاجره

Thank you all for quoting from some of the most splendid works of our great poets. The popularity of this blog proves that Iranians' greatest passtime is

شعر به هم بافتن

and in a way proves why we use poems in place of polemics - may be that is the best way forward.

But let me ask you all a question

Is there any one among you, hand on heart, who has not copied even a single verse from

درج

(versions 1, 2 , 3, etc.) or a website or re-typed a poem from a book?

در شتاب عمر

در شتاب عمر فردا ها همه دیروز شد
نا رسیده نو بهاران فصل تابستان گذشت
روزهای شادی و غم در شمار عمر ماست
گر درون کاخ عزت یا که در زندان گذشت
سالک راه توکل را ز غم ها باک نیست
می توان با کشتی نوح از دل طوفان گذشت
در پناه سیم و زر مشکل توان آسوده زیست
خرم آن آزاده کز دشت بلا آسمان گذشت
دین سلمان برترین اوج مسلمانی نبود
مرد حق شو تا توان از حد صد سلمان گذشت

Just for you my friend! Good night :0)

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم

رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را

کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است

چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود

که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه

که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود به دست آور

که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر

که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ

که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند

با سپاس از بانو ایراندخت و بدرود تا فردا لطفا ر مرحمت بفرمایید.

دلم از دست بشد دوش چو حافظ میگفت

کای صبا نکهتی از کوی فلانی بمن آر

دال بدین دوباره

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم

یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

با تشکر از شعر سهراب !، این هم ت. و اما جیم....

توئی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج

ت بده که صبح شد!

.
مغزم پر شد
ونسیمی از حاشیهء سبز پتو خواب مرا می روبد
بوی هجرت می آید
بالش من پر آواز پر چلچله هاست
صبح خواهد شد
و به این کاسهء آب
آسمان هجرت خواهد کرد
و من مانتن بایکینگ خواهم کرد
صبح نزدیک است

دال برای دوستان عزیز ت بدین

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد

که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست

برای بانو ایراندخت و همان دال...

تو کز سرای طبیعت نمی روی بیرون

کجا بکوی طریقت گذر توانی کرد

دال...

بابا، از دستت خل شدم مالتی پل. همه اش خارج از ترتیب مشاعره می کنی. باشه، بیا، این هم گاف. اما خواهشن دیگه ترتیب را به هم نزن.

گر زمسجد بخرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد

لام بلدم!

.
لنگه کفشم کو؟
چه کسی صدا زد سهراب؟
آشنا بود صدا مثل هوا با تن برگ

سلام مالتی پل جان. لطفا میم بدهید.

روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم

sorry

غیر از قرمه سبزی اصلأ ق بفکرم نرسید.

اینم ل برای صاحبخونه عزیز

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است

وز پی دیدن او دادن جان کار من است

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز

هر که دل بردن او دید و در انکار من است

خودم ق میدم

.
قومی همه شبخیز، ولی از پی تزویر
قومی همه دیندار، ولی از پی دینار

صد مکر فروبسته به هر بخیهء خرقه
صد حیله فروبسته به هر گوشهء دستار

جهرمی

آقای چند گونه سلام. لطفا لام بدهید

قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا

فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول

ق بده

.
نه پرهیزکار و نه دانشورند
همین بس که دنیا به دین می خورند

سوی مسجد آرند دکان شید
که در خانه کمتر توان یافت صید

بنزدیک من شبرو راهزن
به از فاسق پارسا پیرهن

چه زنّار مغ در میانت چه دلق
که در پوشی از بهر پندار خلق

سعدی

بد جوری دلم هوای اون خاک دامنگیر رو کرده

شب خوش همزبانان

مرا میبینی و هردم  زیادت میکنی دردم
ترا میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

بسامانم نمیپرسی نمیدانم چه سر داری
بدرمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم؟

نه راهست اینکه بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آندم هم
که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم

فرو رفت از غم عشقت، دمم دم میدهی تا کی؟
دمار از من بر آوردی  نمیگویی بر آوردم

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می جستم
رخت میدیدم و جامی هلالی باز میخوردم

کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم

تو خوش میباش با حافظ  برو گو   خصم    جان میده
چو گرمی از تو می بینم چه باک از   خصم   دم سردم
 

آقا مجید، این هم ی گیلکی. حالا نفر بعدی لطفا نون

یاواش خورداندرم مره هلاچین
می چوم دکف ایسه می خانه پرچین
آدم سرسوم گیره ویشتر بیدینه
نخوام پر بزنم تا چین و ماچین

ترجمه به فارسی:

آرام دارم تاب می خورم
چشم اندازم تا حد دیوار روستایی خانه’ من است
آدم سرسام می گیرد بیشتر ببیند
نمی خواهم تا چین و ماچین پرواز کنم

شعر گیلکی برای مجید. حالا ی بده ببینم.

نه سرخم من نه زنگیم نه رومی
نه فاندرم می دونیا یا ئی چو می
ایسم من می ایرانه گیلانه زای
می شعرائم نیه وینجی یه مومی

محسن آریاپاد

ترجمه به فارسی:

نه سرخ هستم نه زنگی نه رومی
نه دنیایم را یک چشمی نگاه می کنم
من فرزند گیلان ایرانم هستم
شعرهای من هم سقز مومی نیستند