Javad Yassari

I now have to go to work

...to prepare for my furlough days.

It's been a pleasure.

من از سین خسته شدم

.
ساقیا موسم عیش است بده جام شراب
لطف کن،  بسته لبان را بزلالی دریاب

قدح باده اگر هست بمن ده تا من
در سر باده کنم خانهء هستی چو حباب

در حساب زر و سیم است و غم داد و ستد
کوربختی که ندارد خبر از روز حساب

بر کسم هیچ حسد نیست، خدا میداند
جز بر آن رند که افتاده بود مست و خراب

هر که را آتش این روزهء سی روزه بسوخت
مرهمش شمع و شرابست و دوا چنگ و رباب

وانکه امروز عذاب رمضان دیده بود
من بر آنم که بدوزخ نکشد بار عذاب

من از دال خسته شدم

.
دل بجان آمد از آن باده بشبها خوردن
در فرو کردن و ترسیدن و تنها خوردن

چه عذابیست همه روزه دهان بر بستن
چه بلائیست بشب شربت و حلوا خوردن

زشت رسمی است نشستن همه با عامه
هم قدح گشتن و پالوده و خرما خوردن

مدعی روزم اگر بوی دهن نشنیدی
شب نیاسود می از بادهء حمرا خوردن

فرصت بادهء یکماهه ز من فوت شدی
گر نشایستی با مردم ترسا خوردن

رمضان رفت کنون ما و از این پس همه روز
باده در بارگه خواجهء والا خوردن

جواد جان

اجازه میخوام با این شعر از طرف همه دوستان ازت تشکر کنم

ای زده مطرب غمت   در دل ما ترانه ای
در سر و در دماغ جان   جسته ز تو فسانه ای

چونکه خیال خوش دمد   از سوی غیب بر دمد
ز آتش عشق بر جهد   تا به فلک زبانه ای 

زهرهُ عشق چون بزد   پنجهُ خود در آب و گِل
قامت ما چو چنگ شد   سینهُ ما چغانه ای

آهوی لنگ چون جهد   از کف شیر شرزه ای؟
چون برهد ز بازِ جان   قالب  چون سمانه ای؟

لطف تو و عطا و مهر   طبل وصال میزند
گر نکند وصال تو   بار دگر بهانه ای

شب خوش داداش

با تشکر از آقای یساری، لطفا سین مرحمت فرمایید

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری کشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار
دلبری بر گزیده ام که مپرس
آنچنان در هوای خاک درش
می رود آب دیده ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
درد عشقی کشیده ام که مپرس
سخنانی شنیده ام که مپرس
سوی من لب چه می گزی که مگوی
لب لعلی گزیده ام که مپرس
بی تو در کلبه گدایی خویش
رنج هایی کشیده ام که مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق
به مقامی رسیده ام که مپرس
(حافظ)
دیگه شب به خیر.

خارج از نوبت

دوست عزیزی که برای این خانم ترجمه کردید که اینجا چه خبر است، نمیشد قوانینش را هم برایشان بگویید؟  یا یک شعر که با حرف درست شروع میشد بدهید دستشان که اینطور پابرهنه  نپرند وسط معرکه؟

عیبی ندارد.  من هم اکنون خارج از ترتیب ، اما کاملا به جا شعری از خواجه حافظ شیرازی برای اطلاع و مداقهء این کاربر سایت می گذارم.  انشاءالله که کارساز باشد.

ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی
در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی
خواب و خورت ز مرتبه ی خویش دور کرد
آنگه رسی بخویش که بی خواب و خور شوی
گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی
یکدم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر بیک موی تر شوی
از پای تا سرت همه نور خدا شود
در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی
وجه خدا اگر شودت منظر نظر
زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی
بنیاد هستی تو زیر و زبر شود
در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی
گر در سرت هوای وصالست حافظا
باید که خاک درگه اهل هنر شوی

شب به همگی خوش

واو

وانکس که نداند، و بداند که نداند
لنگان خرک خویش بمنزل برساند

MPDDD D bedeh dobareh

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی

که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

OK,

I think I finally got one to play too:

ماهى هميشه تشنه ام
در زلال لطف بيكران تو
مى برد مرا بهر كجا كه ميل اوست
موج ديدگان مهربان تو

//www.farsinet.com/poetry/

(-;

ر برای نازی

رشته گسست
من گیجم
من تابم
کوزه شکست
من آبم
 

جواد عزیز

من هم از شما ممنونم که با این ایده بسیار جالب فرصتی دادید که دور از دغدغه هاوعصبانیت با هم جمع بشویم و دلی از عزا دربیاریم.

گرمی ومحبت و دوستی بهترین دارو برای غربتزدگانی مثل ماست.

پاینده باشید.

آخرین کامنت امشب و نفر بعدی لطفا ر بده

ای صبا نکهتی از کوی فلانی بمن آر
زارو بیمار غمم راحت جانی بمن آر

مالتی پل، آفرین! بله، مثل اینکه قضیه’ تعطیل اجباری جدی است. فکر می کنم آن روزهای تعطیل اجباری را باید به کار کم خرجی مثل مشاعره بگذرانم! فقط اشکالش این است که من هشت تا دوست ندارم که با من مشاعره کنند! حالا یک کاریش می کنیم. اگر این بلاگ فردا هنوز زنده بود باز هم می آیم. شب همگی خوش.

ت برای آقای هویت گم شده

.
تا در خم این طاق دورنگی باشی
آن به که حریف می و چنگی باشی

ور عمر عزیز خود مرصع خواهی
باید همشه مست و بنگی باشی

یک ی پیدا کردم

.
یکّه موشی وزیر لشکر بود
هوشمند و دلیر و فطّانا

گفت باید یکی ز ما برود
نزد گربه بشهر کرمانا

یا بیا پایتخت در خدمت
یا که آماده باش جنگانا

غلام همت آنم که

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست

سلسلهٔ موی دوست حلقهٔ دام بلاست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

مخلصیم...

آقا مجید، آقای هویت گم شده، آقای چندگونه، ای بانو دخت ایران، ای نازی خانم ادیب، ای ابی نازنین، ای حاجمیناتور عزیز، ای جهانشاه شاعرمسلک و ای بانو ژالهء بسیار بعدی

ممنون و متشکرم از محبت و توجه شما.  نمیدانید چه سرخوشم امشب!  نقطهء اشتراک ما همین است و همین هم مورد حسد دیگران.  ادب فارسی.  ممنونم دوستان عزیزم.

Wait!

I have to look it up :O) I'm sure you’re gonna continue with this into your furlough days.

«ن» بفرمایید

بهتر از این نمیشد
یه مشت آدم با حال و اهل دل رو جمع کرد
تا
.......بدون
...................دغدغه...........و............خالی بندی و..مشت های گره کرده و ابروهای پر سگرمه فحش های آبدار و
طرفداری های..............تو خالی...............آه............
دمی را دور از اغیار....................
یه ذره هم به این دل صصصصصصاب مرده ........ی........
خودمون برسیم...........!.............!.اما.....های؟؟؟

دمت گرم ای جواد آقا............
وگر نه من کجا و  ای............................
یساری جان 

به همه آزادی دوستان،

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست

سلسلهٔ موی دوست حلق دام بلاست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

بیا این هم غین. حالا لطفا نون یا ی بدهید که بعد از این درست شیم

غم دل چند توان خورد که ایام نماند
گونه دل باش و نه ایام چه خواهد بودن

این بقیه اون شعره ولی با دال شروع می شه

.
دور بود از سبزه زار رنگها
زورق بستر فراز موج خواب

پرتویی آیینه را لبریز کرد
طرح من آلوده شد با آفتاب

اندهی خم شد فراز شط نور
چشم من درآب می بیند مرا

سایهُ ترسی به ره لغزید و رفت
جویباری خواب می بیند مرا

در نسیم لغزشی رفتن به راه
راه، نقش پای من از یاد برد

سرگذشت من به لب ها ره نیافت
ریگ باد آوردهای را باد برد

مالتی پل ، خیلی قشنگ بود! لطفا ی بده

ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست بجامی داری

دال خیلی زیاده

.
در شب تردید من، برگ نگاه!
میرم با موج خاموشی کجا؟

ریشه ام از هوشیاری خورده آب
من کجا، خاک فراموشی کجا

لطفا دال...

مردم چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ظلم بر انسان کنند

شین

شاید که به آبی فلکت دست نگیرد

گر تشنه لب از چشمه حیوان به درآیی

جان می‌دهم از حسرت دیدار تو چون صبح

باشد که چو خورشید درخشان به درآیی

چندان چو صبا بر تو گمارم دم همت

کز غنچه چو گل خرم و خندان به درآیی

در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد

وقت است که همچون مه تابان به درآیی

بر رهگذرت بسته‌ام از دیده دو صد جوی

تا بو که تو چون سرو خرامان به درآیی

حافظ مکن اندیشه که آن یوسف مه رو

بازآید و از کلبه احزان به درآیی

Good night & good luck till tomorrow.

Ebi aka Haaji

نازی خانم عزیز...

تو گوهر بین و از خر مهره بگذر

ز طرزی کن نگردد شهره بگذر

چو من ماهی کلک آرم به تحریر

تو از نون والقلم می‌پرس تفسیر

روان را با خرد درهم سرشتم

وز آن تخمی که حاصل بود کشتم

Ebi aka Haaji

دال بده

شکر شکن شوند همه طوطیان هند
زین قند پارسی که به بنگاله می رود

ایراندخت خانم... اینم "ی". "غین" ما کو؟

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

Ebi aka Haaji

با سلام و عرض تشکر از قبول دعوت، شین بدهید

تو خفته و نشد عشق را کرانه پدید

تبارک الله از این ره که نیست پایانش