Javad Yassari

Majid jan, chon kheili nice boudi ...

پیکر تراش پیرم و با تیشه ی
خیال
یک شب ترا ز مرمر شعر آفریده ام
تا در نگین چشم تو نقش هوس نهم
ناز هزار چشم سیه را خریده ام
بر قامتت که وسوسه ی شستشو در اوست
پاشیده ام شراب کف آلود ماه را
تا از گزند چشم بدت ایمنی دهم
دزدیده ام ز چشم حسودان ، نگاه را
تا پیچ و تاب قد ترا دلنشین کنم
دست از سر نیاز بهر سو گشوده ام
از هر زنی ، تراش تنی وام کرده ام
از هر قدی ‚ کرشمه ی رقصی ربوده ام
اما تو چون بتی که به بت ساز ننگرد
در پیش پای خویش به خاکم فکنده ای
مست از می غروری و دور از غم منی
گویی دل از کسی که ترا ساخت ، کنده ای
هشدار !‌ زانکه در پس این پرده ی نیاز
آن بت تراش بلهوس چشم بسته ام
یک شب که خشم عشق تو دیوانه ام کند
ببینند سایه ها که ترا هم شکسته ام

نادر
نادرپور

Dear MPD

I never got a chance to thank you properly for your Meanly Pedantic Diatribes (MPD). But I received them in jest as I am sure you made them in jest as well. After all, any one who makes such manifest grammatical errors cannot be seriously critical of others! So here is my equally humorous (English spelling) reply:

“Please take this as a jest, for all we are here is a bunch of displaced Iranians …” is grammatically incorrect and should read: for all of us here are a bunch of …(you take your Microsoft Word’s grammar checker at face value!)

“However in the last few days I have learned” should read : In the last few days, however, I have learned … (not to mention the missing comma after your However)

“since this blog has been so fun to read and participate in.” should be corrected to: since it has been so much fun to read and participate in this blog.(putting “in” at the end of a sentence in not good practice.

“the word “practise” is use as a noun” should read: the word “practise” is used as a noun

“The analogy of the English language requires that the noun and verb which are pronounced alike should agree in spelling.” I know what you are trying to say but the way you have written it makes no sense. You meant, that The analogy to British English requires that practice as a noun and practise as a verb, which are pronounced alike, should be spelt according to their respective usage.

“Also in the first usage of “kingdom come” you wrote “…till kindom come”, and on the second one you wrote “ You used “in” and later switched to “on”! You should have used “in” on both occasions.

Finally,

“Once again, please take all of this in stride,” should be written as: in “your” stride.

I dropped correcting the missing punctuations or using “And” at the beginning of a sentence for brevity.

I am glad to see that you take all these in your stride and as they say: no hard feelings 

میشه خواهش کنم

میشه خواهش کنم یکنفر شعر کامل

پیکر تراش پیرم و با تیشهء خیال
یکشب تو را ز مرمر شعر آفریده ام

رو بنویسه؟ فکر کنم از نادر پور یا مشیری باشه
ممنون

ارادتمند همگی سروران اینم.... " ت "

تا دل به زندگي نسپارم، به صد فريب

مي‌پوشم از كرشمة هستي نگاه را

هر صبح و شام چهره نهان مي‌كنم به اشك

تا ننگرم تبسم خورشيد و ماه را

capt_ayhab [-YT]

Thank you Souri Khanom

I thought it would be a shame to create such a sizable and colourful collection without the names of the poets who have created such wonderful poems. This way, it wouldn't be just an endless exchange of poems. Perhaps one day, with JJ's help, it would turn into an organised collection of the best of the Persian poetry and with a reference index.

صبح به خیر!

دیده خون می بارد از دوری گلزار رخت

جان به جانان می دهم در شوق دیدار رخت

Literary critic

Done! Now, I couldn't mention the poet name, under some of the poems, because there has been a reply to my post and I could no more edit them.

If you are interested to any of those poems, please ask me about the poet name, and I will tell you.

Most of them are from Hafez and are well know. Some others, are from Frough, Saayeh, Golsorkhi, Nimaa and Jannati Attaee

Literary critic

You are right. I go back to mention all the poets names, would you have a look back please.

Mona jan: I loved those poem you just posted. Thanks.

سوری خانوم یک "الف" به شما بدهکارم :))

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم
خیام

روز خوبی‌ همگی داشته باشید.

مونا ؛)

از حافظ ~ خانم کاویانی :)

ياد باد آن که سر کوی توام منزل بود
ديده را روشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود

ببخشید فضولی میکنم ولی ...

میشه از مشا عره کنندگان عزیز یه یه خو اهش کوچولو کنم؟ لطف کنید حداقل نام شا عری را که از او نقل میکنید را زیر شعرش بنویسید. با این کار هم اجر شا عر ضایع نشده هم این بلاگ میتواند تبدیل به یک جنگ و مجموعه ادیی ارزنده‌ای شود.

میهمان، این هم ت! حالا ی بده!

تو رحیمی تو حکیمی
تو عظیمی تو کریمی
تو نماینده’ فضلی
تو سزاوار ثنایی

آخرین ت!

تا ترنم نکنم شور دلم ناپیداست

تا تجلی نکنی سر وجودت در ماست

شبت خوش نازی جون

دوش باد از سر کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاک گریبان تو بی چیزی نیست
درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

and thank you both! that was fun

ایراندخت عزیزم، دال بده و شب خوش!

تو از طنین کاشی آبی تهی شدی
و من چنان پرم که روی صدایم نماز می خوانند

مشاعره با اعمال شاقه

گفتم که دو سه تا شعر عقبم
LOL

Nazy jan ghash nakon ;-)

دولت آن است که بی خون دل آید به کنار

ور نه با سعی و عمل باغ جنان این همه نیست

الف از کجا آمد؟

نکنه خوابت برد ایراندخت؟

شب بخیر و تولدت مبارک سوری جان!

Shab shoma bekheyr

and Happy Birthday! again! 

IRANdokht

دال لطفا و فکر کنم من دارم بیهوش میشم!

هر که شدت حلقه’ در زود برد حقه’ زر
خاصه که در باز کنی، محرم دروازه شود

T bedin

از بهر خدا زلف مپیرای که ما را

شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست

Frough again...and shab khosh dear friends

آه اگر راهی به دریاییم بود
از فرو رفتن چه پرواییم بود
گر به مردابی ز جریان ماند آب
از سکون خویش نقصان یابد آب
جانش اقلیم تباهی ها شود
ژرفنایش گور ماهی ها شود

شین بدین لطفا

تا چند همچو شمع زبان آوری کنی
پروانه’ مراد رسید ای محب خموش

inam T

تو به من خنديدي

و نمي دانستي

من به چه دلهره از باغچه همسايه

سيب را دزديدم

باغبان از پي من تند دويد

سيب را دست تو ديد

غضب آلوده به من كرد نگاه

IRANdokht

لطفا همان الف

ای یوسف خوش نام ما، خوش می روی بر بام ما
ای در شکسته جام ما، ای بر دریده دام ما
ای نور ما، ای سور ما، ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما

و البته این هم یکی از زیباترین اشعار مولاناست (به نظر بنده)!

"dal" and "mim" for bothe of you

دلا دیدی که خورشید ازشب سرد
چو آتش سر ز خاکستر بر آورد
زمین و آسمان گلرنگ و گلگون
جهان دشت شقایق گشت ازین خون
نگر تا این شب خونین سحر کرد
چه خنجر ها که از دل ها گذر کرد
زهر خون دلی سروی قد افراشت
ز هر سروی تذروی نغمه برداشت
صدای خون در آواز تذرو است
دلا این یادگار خون سرو است

and "mim"

من ندانم با که گویم شرح درد
قصه ی رنگ پریده ، خون سرد ؟
هر که با من همره و پیمانه شد
عاقبت شیدا دل و دیوانه شد
قصه ام عشاق را دلخون کند
عاقبت ، خواننده را مجنون کند
آتش عشق است و گیرد در کسی
کاو ز سوز عشق ، می سوزد بسی

Nazy jaan: loved that beautiful poem of Frough...Frough is really

the Javdaneh

به به شعر کامل از فروغ...

دل ز هر نقش گشته ساده مرا
دو جهان از نظر فتاده مرا
تا چو مجنون شدم بیابانگرد
می‌گزد همچو مار، جاده مرا

صائب تبریزی

همان دال لطفا

ما بان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

میان پرده’ شاعرانه!

و این هم زیبا ترین شعر فروغ که آن را می پرستم، جهت کیف دوستان عزیزم

فتح باغ

آن كلاغي كه پريد
از فراز سر ما
و فرو رفت در انديشه آشفته ابري ولگرد
و صدايش همچون نيزه كوتاهي ، پهناي افق را پيمود
خبر ما را با خود خواهد برد به شهر
□
همه مي دانند
همه مي دانند
كه من و تو از آن روزنه سرد و عبوس
باغ را ديديم
و از آن شاخه بازيگر دور از دست
سيب را چيديم
همه مي ترسند
همه مي ترسند ، اما من وتو
به چراغ و آب و‌آينه پيوستيم
و نترسيديم

سخن از پيوند سست دو نام
و همآغوشي در اوراق كهنه يك دفتر نيست
سخن از گيسوي خوشبخت منست
با شقايق هاي سوخته بوسه تو
و صميميت تن هامان ، درطراري
و درخشيدن عريانيمان
مثل فلس ماهي ها در آب
سخن از زندگي نقره اي آوازي ست
كه سحرگاهان فواره كوچك مي خواند

ما درآن جنگل سبز سيال
شبي از خرگوشان وحشي
و در آن درياي مضطرب خونسرد
از صدف هاي پر از مرواريد
و در آن كوه غريب فاتح
از عقابان جوان پرسيديم
كه چه بايد كرد

همه مي دانند
همه مي دانند
ما به خواب سرد و ساكت سيمرغان ، ره يافته ايم
ما حقيقت را در باغچه پيدا كرديم
در نگاه شرم آگين گلي گمنام
و بقا را در يك لحظه نامحدود
كه دو خورشيد به هم خيره شدند

سخن از پچ پچ ترساني در ظلمت نيست
سخن از روزست و پنجره هاي باز
و هواي تازه
و اجاقي كه در آن اشيا بيهده مي سوزند
و زميني كه زكشتي ديگر بارور است
و تولد و تكامل و غرور
سخن از دستان عاشق ماست
كه پلي از پيغام عطر و نور و نسيم
برفراز شب ها ساخته اند

به چمنزار بيا
به چمنزار بزرگ
و صدايم كن ، از پشت نفس هاي گل ابريشم
همچنان آهو كه جفتش را

پرده ها از بغضي پنهاني سرشارند
و كبوترهاي معصوم
از بلندي برج سپيد خود
به زمين مي نگرند

گاماس گاماس میم بدین

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی

ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم