M. Saadat Noury

Foe All-Iranians

Thank you for the poem which is composed by poet Reza Hayvaa; please accept this in return

قابله

//fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87

Dear Siamak

Thank you for the poem which is composed by Mahsati Ganjavi; please accept these links in return

//iranian.com/main/blog/m-saadat-noury/some-remarkable-moments-mahsati-ganjavi

//iranian.com/main/blog/m-saadat-noury-64

در روز جهانی زن ، قابله ها را فراموش نکنیم

  تبار قابله‌‌گان

به نازنینی که مادرم را زایید
به او که نخستین عشق بزرگ زندگیم شد
و نوازش انگشتانِ فرسوده، لیک جادوییش
تخم عشق در پوستِ کودکانه‌ ام می‌کاشت

به عروس نازنین سنندج
مادرم
که دوست‌ داشتن را به من آموخت
و در تمام سال‌هایِ سرخم
بی سخن و لرزان
در پشت پنجره بازگشت فرزند یاغی خود را انتظار می‌كشید
- کاش می‌توانستم پیش از جدایی محتوم
تنها یک‌بار دیگر ببینمش -

به دخترم که «دُنیا»ی من است
و هربار در آغوشم می‌گیرد
و می‌گوید
« ! Je t'aime papa »
چندقرن جوانم ‌می‌شوم

به این خیل زنان که با عشق‌شان
ترمیمم کردند
تا که برپا بمانم
و در کنار هم
دست در دست
راه‌پویان در سفر بزرگ‌
باهم قدکشیم
و باهم پیر شویم

و این دوست
این پیامبر دریایِ میانه
این یار غار
این شریک جرم
این هم‌بازی
این هم‌ سر
که زبانِ مادریِ عشق را
بوسه بر بوسه
به من بازمی‌آموزد

و این تبار خواهرانِ سلحشور
که چون قابله‌ گانِ تاریخ
فرزندِ میهنم را
- که آبستن آزادی‌ست -
به دنیا می‌آورند

«هستم» از شماست
« دوست داشتنم » از شماست
« ایستادنم » از شماست

دوستتان دارم

رضا هیوا
لانه
هفت مارس 2012 - ساعت یک و 54

//asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=19858

ما را به دم پیر نگه نتوان داشت

زنان ایرانی

Dear IranBrave   Thank you for your interesting link to a beautiful song; please accept this in return

زنان ایرانی  //www.youtube.com/watch?v=UTd4PFOmnQc

ایران زنان

ای با شکوه تر از سپیده دمان

در آغوش سرافراز قله های بیکران

ای پر امید تر از همه ستاره گان

در اوج سیه شبهای نا امیدی و فغان

ای پر بارتر از هر باغ و هر بوستان

در خشکزارهای بی آب و بی باغبان

ای سرمایه هستی، ای چشمه روان

چون طعم شیر بر دهان شیر خواره گان

ای جلوه گاه هر فروغ و هر سیمین جاودان

آن تابنده نورهای شهامت در تاریکی زمان

ای زخم خورده از هجوم تازیان

در بند کشیده تو را کهن آداب اجنبیان

ای آغوش تو مرهم دردهای بی کسان

ای دامان تو گهواره عشق نیک دلان

ای جویبار فرهنگ و سنّت ایران زمین

در خوفناک سخره های قرنهای پر ز کین

ای از تو زاده شد خیّام و حافظ و رودکی

ای از تو زنده شد آزاده نفسهای زندگی

ای معشوقه آزادی و نجابت

مدیون تو هر عشق و محبّت

ای گنجینه اسراِر شهامت

جان کرده فدای حفظِ خاکت

گیسوی تو از رازِ تو گوید

از خصلتِ آزاد تو گوید

چشمان سیاه بی مثالت

از قدرت هوشیار تو گوید

رخسارِ پر از مهر و صفایت

از صفّتِ والایِ تو گوید

دستانِ نیاسوده و پاکت

از عزم فراوانِ تو گوید

آن صوت و کلام جانفزایت

از هیبتِ بی همتای تو گوید

فریاد (IranBrave)

شعر زن : سيمين بهبهاني

//shabnam085.blogfa.com/post-27.aspx

زن از نگاه رضا بی شتاب

تو بمان همیشه، ای زن

چه فسرده وُ فگارم
چه گرفته روزگارم
ز سکوتِ سینه خسته
منِ بی صدا چه سازم
خبرم ز دورِ گردون
همه دیدگانِ پُر خون
چه سحابِ سهمگینی
چو عسس گرفته روزن
دلِ من شکسته یارا
که تبر چه خواهد اینجا
ز تنِ درختِ خانه
ز اقاقیای این باغ
که به غم نشانده وُ داغ
چه بگویم ای نگارم
ز نهانِ زخمیِ روز
ز درازنایِ این رنج
ز فغانِ این نیستان
که چنین ز ناله سوزان
ز نهالِ رفته بر باد
به قفس پرنده کُشتن
ز نَفَس بریده بر دار
ز رهی سیاه وُ پُرخار
ز چراغِ مُرده ی شهر
ز هراسِ گُل درین دهر
زظلامِ کوی وُ برزن
و زنانِ رانده از در
و به غربتی مکدّر
به خدای واژه سوگند
که خدا زن ست وُ واژه
تو اگر نباشی ای زن
همه ی جهان نیارزَد
به پشیزی وُ به ارزن
به تبسم ات که زندگی را
چو بهشتِ جاودانه
تو نشاطِ آشیانه
تو ندایِ شعرِ رویش
تو جوانه های گویش
همه ی بهارِ من باش!
تو به آسمان دمیدی
چو ستاره ای رسیدی
همه تیرگی ستُردی
و خموشی ام شکستی
دلِ من به روشنی ها
تو شگفت وُ سخت بستی
مَرو از نظر عزیزا
که اگر رَوی ز دفتر
نه امیدِ من بماند
و نه شعر وُ شور وُ غوغا
نه شراره در شبِ من
دلِ تو بهارِ زیبا!
ز چه رو ننازَد ای مِهر
«که هنوز من نبودم
که تو در دلم* نشستی»
من وُ ما نمانَد ای کاش
تو بمانی ای همیشه
تو نشانِ آشنایی
تو سرودِ هر سرایی
تو بزرگ وُ نازنینی
چه کُنَد وطن غم ات را!
ز غم ات جهان پریشان
که به دوزخی گلستان
رُخِ خود ز اشک شُستم
چو تو را به خنده دیدم
من وُ این سخن بَسَ ام باد
که دلی ز من رُبودی
و دگر پَسَ ام ندادی
دل وُ جانِ من چه ارزَد
که تو جانِ بی زوالی
تپشی تو در رگِ جان
تو ز جانِ من فراتر
تو خروشِ شعرِ خورشید
سخن از تواَم خیال ست
تو بمان که بی تو بودن
همه هستی اَم محال ست :‌ رضا بی شتاب
ـــــــــــــ
* از سعدی است:
همه عمر برندارم سر ازین خمارِ مستی / که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
//asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=19850

سروده ی بالا ، در فرصت مناسب به مجموعه ی حاضر افزوده خواهد شد

زن درشعر پروين اعتصامي، سيمين بهبهاني وفروغ فرخزاد.

Dear AI Thank you for your informative link; please accept this in return

زن درشعر پروين اعتصامي، سيمين بهبهاني وفروغ فرخزاد

//www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/6004513890105.pdf

چهره زن در شعر شاملو

//www.lifeofthought.com/f117.htm

زن : با صدای زیبای عهدیه

Dear Faramarz  Thank you for the poem; please accept this in return //www.youtube.com/watch?v=ExAQd60r0j8

روی زن بی نقاب دیدند

Dear Anglophile  Thank you for the poem; please accept the another poem by Iraj Mirza in return

بر سردر کاروانسرایی
تصویر زنی به گچ کشیدند
ارباب عمائم این خبر را
از مخبر صادقی شنیدند
گفتند که واشریعتا،خلق
روی زن بی نقاب دیدند
آسیمه سر از درون مسجد
تا سردر آن سرا دویدند
ایمان و امان به سرعت برق
می‌رفت که مؤمنین رسیدند
این آب آورد، آن یکی خاک
یک پیچه ز گِل بر او بریدند
ناموس به باد رفته‌ای را
با یک دو سه مشت گِل، خریدند
چون شرع نبی ازین خطر جَست
رفتند و به خانه آرمیدند
غفلت شده بود و خلق وحشی
چون شیر درنده می‌جهیدند
بی‌پیچه زن گشاده رو را
پاچین عفاف می‌دریدند
لبهای قشنگ خوشگلش را
مانند نبات می مکیدند
بالجمله تمام مردم شهر
در بحر گناه می‌تپیدند
درهای بهشت بسته می‌شد
مردم همه می‌جهنمیدند
می گشت قیامت آشکارا
یکباره به صور می‌دمیدند
طیر از وکرات و وحش از حجر
انجم ز سپهر می‌رمیدند
این است که پیش خالق و خلق
طلاب علوم روسفیدند
با این علما هنوز مردم
از رونق مُلک ناامیدند: ایرج میرزا

داستان فوق العاده زیبا از ایثار زن

Dear AI  Thank you for the poem; please accept this in return

بر بالای تپه‌ای در شهر وینسبرگ آلمان، قلعه ای قدیمی‌و بلند وجود دارد که مشرف بر شهر است. اهالی وینسبرگ افسانه ای جالب در مورد این قلعه دارند که بازگویی آن مایه مباهات و افتخارشان است: …افسانه حاکی از آن است که در قرن ۱۵، لشکر دشمن این شهر را تصرف و قلعه را محاصره می‌کند.اهالی شهر از زن و مرد گرفته تا پیر و جوان، برای رهایی از چنگال مرگ به داخل قلعه پناه می‌برند.فرمانده دشمن به قلعه پیام می‌فرستد که قبل از حمله ویران کننده خود حاضر است به زنان و کودکان اجازه دهد تا صحیح و سالم از قلعه خارج شده و پی کار خود روند. پس از کمی‌مذاکره، فرمانده دشمن به خاطر رعایت آیین جوانمردی و بر اساس قول شرف، موافقت می‌کند که هر یک از زنان در بند، گرانبها ترین دارایی خود را نیز از قلعه خارج کند به شرطی که به تنهایی قادر به حمل آن باشد. نا گفته پیداست که قیافه حیرت زده و سرشار از شگفتی فرمانده دشمن به هنگامی‌که هر یک از زنان شوهر خود را کول گرفته و از قلعه خارج می‌شدند بسیار تماشایی بود.

//www.patoghblog.com/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%81%D9%88%D9%82-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%B2%D9%8A%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%8A%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D9%8A%D9%83-%D8%B2%D9%86/

Dear Yana

Thank you for your kind comment; please accept this in return

زن در لغت نامه دهخدا

//www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-4fa22697cceb41ebba562c11cf0bd01f-fa.html

زن از دیدگاه ویگن

مرسی استاد عزیز.

زن زیبا بود در این زمونه بلا

خونه ای بی بلا هرگز نمونه ای خدا

زن گل ماتم

خار و گل با همه

زن نا مهربون دشمن جونه

دل سرای غمه

غمه عالم کمه

خونه دل دمی بی زن نمونه

بی دل ودلبرم

بی سر و همسرم

شاخه بی برم

بی همزبونم

هر که دارد گلی

شوق آب و گلی

منه بی دل چرا تنها بمونم

بی دل و بی نشان

آخر ای آسمان

شادی روز و روزگار من کو

مرغ پر بسته ام

خسته ام خسته ام

بی قرارم بگو قرارمن کو

شعری از ایرج میرزا (زن)

زن گرفتم شدم ای دوست به دام زن اسیر
من گرفتم تو نگیر

چه اسیری که ز دنیا شده ام یکسره سیر
من گرفتم تو نگیر

بود یک وقت مرا با رفقا گردش و سیر
یاد آن روز بخیر

زن مرا کرده میان قفس خانه اسیر
من گرفتم تو نگیر

یاد آن روز که آزاد ز غمها بودم
تک و تنها بودم

زن و فرزند ببستند مرا با زنجیر
من گرفتم تو نگیر

بودم آن روز من از طایفه دُرد کشان
بودم از جمع خوشان

خوشی از دست برون رفت و شدم لات و فقیر
من گرفتم تو نگیر

ای مجرد که بود خوابگهت بستر گرم
بستر راحت و نرم

زن مگیر ؛ ار نه شود خوابگهت لای حصیر
من گرفتم تو نگیر

بنده زن دارم و محکوم به حبس ابدم
مستحق لگدم

چون در این مسئله بود از خود مخلص تقصیر
من گرفتم تو نگیر

من از آن روز که شوهر شده ام خر شده ام
خر همسر شده ام

می دهد یونجه به من جای پنیر
من گرفتم تو نگیر

زن و ایثار

//beyt.ir/index.php?newsid=7512

Thanks for sharing

shad zee