«مرحم زخم ایران و ایرانیان ازادی است»

خانه سرخ است...
من به این جنگ سبز میروم
برای مادرم
برای پدرم
برای خواهرم
برای برادرم
برای همسرم
برای فرزندم
برای هموطنم
برای دفاع از حقم
برای آزادی
و برای سر زمینم
در این جنگ،
شاید صدمه ببینم
شکنجه بشوم
به من تجاوز شود
توهین شود
و شاید کشته شوم.
شاید امروز، آخرین روزی باشد
که طلوع آفتاب را می بینم
شاید این آخرین خداحافظی
بین منو و مادرم باشد
و این لبخند هنگام دیدن
پرچمهای سبز، آخرین لبخند من
پس اگر من رفتم،
و اگر چشمهایم تا ابدیت بسته شد
برای من گریه نکن،
بمن افتخار کن،
و راهم را ادامه بده
و هرگاه در این راه
احساس تنهایی کردی
مرا به یاد آر
من همیشه
در هر ثانیه ی این تولد سبز
 با تو خواهم بود

به امید ایرانی آزاد