Persian Westender

در خلوت کوچه‌های یاد تو پرسه میزنم

به  شوق گم شدن

در  کوچه باغی‌ که بی‌ درنگ

عطر  بینظیر موی تو را میداد   

افسوس  که با من آشناست،

 شاخه‌های این درخت پیر،

که در بن بستِ  بی‌کسی است!

....

تا  تو دستت را به دستان من سپردی،

من  از این جهان دست شستم،

 و ناگاه معنا شد

  همه شعرهای آن عارف شگفت

...

دیریست که درمانده ام

از  فراز کدامین قله نام تو را فریاد کنم

که پژواک یاد تو تا ابد

بر بلندای هستی‌ بپیچد، بپیچد بپیچد،.....

 تابستان نود