sajjad kohansal

طبع شعرم نغمه خوانــی کرده در صحرای دل
بشنـــو از دل تــــاشـوی مستــغرق دریای دل

از خدا خــواهم که اذن فاش اســــــرارم دهـد
تا بگویــــــم از مقــــام و رتبـــــه کبــــــرای دل

گر بخواهی مست از عرفان حق گـــردی بزن
دمبــــدم پیــمانه پیـــمانه می از مینـــای دل

وصل جانـــــان را اگــر که طالبی باید همــــی
گــــم شوی از خود روی انـدر پی پیــــدای دل

خانه حق در دل است و صدق بر این ادعــــــا
نام او حـــک شد به خط منجـــــلی بالای دل

از طواف کعبه سنـــگی برون آ ، مــــــــــدعی
سنگ کعبه سخت گشته خودزخـاک پای دل

ای قلندر چشم سر را لن ترانـــــی گفت حق
گـــو که جان بینــی گشایی دیده بینـــای دل