Musings of a former chicken

i think anglophile is saying what i said

that is:

"once a mozdoor, always a mozdoor"

except anglophile, unlike me, is educated. so he can spin it better :) 

If the advent of the Islamic republic proved one thing ...

it was that SAVAK and all its subsequent (and the thousand times more effective) reincarnations were an inherent part and parcel of being Iranian. Remember, we are all children of the same land: Reza Shah Shah, Mossadegh, Khomeini, Khalkhali, Shamloo, Sa'edi, Shahin Najafi, you, Mash Ghasem (and all his versions) and me. We are all products of the same culture. Depending on the cirumstances we are surrounded by our different genes and traits are activated. But still we come from the same physical and psychological gene pool. The Shah didn't create the SAVAKI in us nor did Khomeini create the Basiji in us.

As Yasser Arafat once told his Israeli cirtics: We are all cousins!

Hope I answered you question Soosan jaan. 

ps - I will not waste Anahid khanom's precious time :) 

Shamlo's funeral was attended by hundreds of thousands of

his readers. Three days after his transition to eternity. A line streching fron Gholhak to Karaj.

Under the most fascistic conditions in the past 12 years his readers have always attended his eternal resting place, defying all authorities.

You monarchist have a hard time to get more than 50 people attending your "conferences."

You monarchists crowd are so islolated you have to invade and rudely interrupt other people's protests (as you did in Sweden), as to force the protest's organizers to mention use of police if you show up one more time in their events.

Every day you have people resiging and leaving your ranks, due to your undemocratic and utterly repugnant, depraved culture and politics. 

All you monarchists simply hate and despise Iranian people, Iranian people  for their part,  have exact same sentiments for you.

Even steven.

"Zolfali's experience with SAVAK"

You just characterized half of the IC members!

Shlomo didn't make a dime off of SAVAk.

If during Pahlavi times, Shah had been better

with politcal freedom, it is quite possibe, we would not have had thirty some years of IRI.  But don't bother engaging me in your comment exchanges since I think if a person does not understand this simple fact, I will not waste my time engaging in political discussions with them. I just wanted to state this for the record.

Zolfali's experience with SAVAK

my cousin shir ali used to be a SAVAK member. He used to have a the biggest house in the village. with a big picture of shah in every room. after emam's return to tehran, he burned all the shah's pictures, replacing them with emaam's, became a hezbulahi, then a SAVAMA, then a green reformist, moving to shemiran, buying a big house there.

the last i heard of him, he moved to toronto, bought himself a big house & an apple pc, and started   commenting on internet from an "anti war",  "nationalist", "anti zionist"  platform.

anglophile ,

What do you think of Savak?  Seriously!!

Do not talk about the latest bound girl ( your super hot Queen ) for a moment and just answer the question please.  

charandiat

hanooz baad az 33 saal een charandiyat ra be khord dakheli ha midahand.

source: hamshahri online (az jozve haye hoozeh ershad).

va afsoos ke yeki een var aab saee dar ..........

what a shame to put up for garbages gargled for internal use all the way here in USA.

 Maziar

Shamloo and prophets of doom and gloom

Togther with his pals like Barhani and Sa'edi (do I smell pan-Azeri sentiments here?!!) Shamloo and Co prophesized a dark and liefless future (which surprise suprise is what they got under the Islamic regime) and were effectively responsible ecouraging many thousands individuals particularly the gullible and impressionable youth to their imminent deaths that were delivered by the Islamic republic in the aftermath of the Shah's fall. 

Sa'edi depressed with his past follies, and full of hatred for his own hamvatan took his own life in exile in Paris but Shamloo, the prophet of doom and gloom, continued with is rouzeh-khooni right to the end. Sa'edi's letter to his wife is quite telling (though very sad). Ironically almost all his work was published, made into a film or staged during thre Pahlavi era.

Barahani remains a separatist to this day! 

عیال نازنازی خودم

حال من اصلاً خوب نیست، دیگر یک ذره حوصله برایم باقی نمانده، وضع مالی خراب، از یک طرف، بیخانمانی، از یک طرف، و اینکه دیگر نمی توانم خودم را جمع وجور کنم. ناامیدِ ناامید شدها م. اگر خودکشی نمیکنم فقط به خاطرِ تو است، والا یکباره دست می کشیدم از این زندگی و خودم را راحت می کردم. از همه چیز خسته ام، بزرگترین عشقِ من که نوشتن است برایم مضحک شده، نمی فهمم چه خاکی به سرم بکنم. تصمیم دارم به هرصورتی شده، فکری به حال خودم بکنم. خیلی خیلی سیاه شده ام. تیره و بدبخت و تیره بخت شده ام. تمام هموطنان در اینجا کثافت کاملاند. کثافت محض اند. منِ بیچاره چه گناهی کرده بودم که باید به این روز بیفتم. من از همه چیز خسته ام. سه روز پیش به نیت خودکشی رفتم بیرون و خواستم کاری بکنم که راحت شوم و تنها و تنها فکر غصه های تو بود که مرا به خانه برگرداند. هیچکس حوصله مرا ندارد، هیچکس مرا دوست ندارد، چون حقایق را می گویم. دیگر چند ماه است که از کسی دیناری قرض نگرفتهام. شلوارم پاره پاره است. دگمه هایم ریخته. لب به غذا نمیزنم. میخواهم پای دیواری بمیرم. به من خیلی ظلم شده. به تمام اعتقاداتم قسم، اگر تو نبودی، الان هفت کفن پوسانده بودم. من خسته ام، بی خانمانم، دربه درم. تمام مدت جگرم آتش می گیرد. من حاضر نشدها م حتی یک کلمه فرانسه یاد بگیرم. من وطنم را می خواهم. من زنم را می خواهم. بدون زنم مطمئن باش تا چند ماه دیگر خواهم مرد. من اگر تو نباشی خواهم مرد، و شاید پیش از این که مرگ مرا انتخاب کند، من او را انتخاب کنم.

به دادم برس، شوهر

zendanian aziz, please come out of the self-imposed zendan!

You need to look at the world through the mixed bag of goodies prism! Every rose has its thorns. Every cooked kalleh pacheh has a few facial hairs here and there which you have to unstuck from your teeth! Every nice looking woman has a few flaws and rough spots and bumps which you have to avoid! Every book has a happy and sad chapters. Every line of poetry has meaningful and meaningless parts! So, did the Pahlavi era! Brother Z you need to disentangle yourself from! Best way is to join me in the lovers of Israel association!

Shlomo looks at life from a mixed box of baghlava perspective!

Exactly and couldn't agree more . Thank you

" It's exactly at these times that all freedom-loving, equality-seeking Iranians should unite to acheive freedom and liberty in Iran, without any illusions about the ruling calsses of Iran, current or past. "

Pahlavis' name is stolen from another family to begin with.

Even their name is fake and a product of theft. 

They also gave us Hossieneh Ershad, Ayat Shaytan Kashani, Sepah Din, Hojatieh's secured existence thanks to savak, and so many other crimes, there's not enough space to print them all in one place.

Your so called founder began as a mere thug and endend up "owning" almost half the country.

A so called "dynasty" of thieves, led by theives, beneficial to thieves.

...

Thank you dear SK for your pertinent comments.

As far as this virtual space, one sometimes wonders whether these monarchists have anyother "space" left in the real world to pursue their deranged culture and politics? Other than here, twice a day each! 

As you could see below, all significant members are resigning from their so called "constitutional" party.

They're so desperate to show a "public" face that they invade and rudely disrupt other people's protest events (as in Sweden), forcing the organizers of the event to mention use of police, if the monarchists show their face in thier events one more time.

Their "high advisor"  has no option left but to attend poorly attended "opposition" seminars (with less than 50 people 'participatging') in DC and other places.

So, it's very understabale that all they have left in the real world, is basically this un-real virtual space, where they could go on in their delusions till eternity.

In conclusion, as you correctly point out, Iran is currently in one of its most critical phases, situation is bad, and is bound to get even worse.

It's exactly at these times that all freedom-loving, equality-seeking Iranians should unite to acheive freedom and liberty in Iran, without any illusions about the ruling calsses of Iran, current or past.

Cheers

Pahlavi gave you your .....

name, birth certificate, the clothe you wear, the tooth brush you use to clean your dentures, your car, your home, your education, the street you walk on, the airport you fly in/out on, your identity, your running water, thehotels to take a vacation in, the people's SAVAK to spread democracy and civil society which you denied, the hospitals, and the list goes on and on....

Sholom loves the Shah.

شعری با قافیه‌ی خون

Dear Zandanian, 

I want to thank you for posting Shamloo's heartfelt poems. It is a great reminder of the darkness of the time that those poems were written.  The sad thing is these poems are still relevant. As I am sure you agree, for the Iranian people it is the worst of time cause they are being threaten by the ignorance and cruelty of their current rulers as well as by the deceitfulness and shamelessness of the so called sane world (  as Fred's like to put it)   .. These poems that are rhyming in blood are sharper than any sword and for sure it is hard to be digested by some.  

What would shamloo be saying had he been around today? He would still be saying " It is a dead end " 

" These are strange times, darling...

He who knocks on the door at midnight

has come to kill the light.

We had better hide light in the closet..." 

So many thanks dear Zendanain for breathing Shamloo's poetry into the dead body of this site.

گماشته‌‏ای به نام میرپنج

گماشته‌‏ای به نام میرپنج

"انگلیسی‌‌ها در آن موقع گرچه «سیدضیا» را بسیار قبول داشتند ولی چون او تحصیلات داشت و سیاست می‌‌دانست؛ نمی‌خواستند او را به عنوان پادشاه انتخاب کنند، انگلیسی‌‌ها دنبال دست نشانده‌‌ای بودند که بی‌چون و چرا هر آن‌چه که آن‌‌ها می‌‌خواهند را اجرا کند. آدمی که بی‌‌سواد و بی‌‌اطلاع و در سرکوب مخالفان یک جانی تمام عیار باشد. "

الدرم و بلدرم، هی هی جبلی قلدر از صدق و صفا دورم، هی هی جبلی قلدر
گماشته‌ای که انگلیسی‌ها می‌خواستند...

آیرونساید وقتی برای انجام کودتا رضاخان را پیدا کرد و او را مناسب تشخیص داد، چون شخصیت او را فوق العاده یاغی و سرکش دید؛ دو شرط برایش گذاشت که تا رسیدن به تهران و انجام کامل کودتا، رضاخان باید به آن عمل می‌کرد. آن دو شرط این بود، اول این‌که رضاخان نباید از پشت به قوای آیرونساید حمله کند! و دوم این‌که بعد از کودتا احمدشاه به هیچ وجه نباید سرنگون شود. دلیل شرط دوم هم این بود که چون رضاخان به هیچ وجه اصول سیاست را بلد نبود و سیدضیا هم با مخالفان زیادی مواجه بود، پس باید تا ایجاد وضعیت مطلوب، قاجارها بر سر کار می‌ماندند.

کودتا که انجام شد و سیدضیا مخالفان را به زندان انداخت و کابینه‌اش را تشکیل داد، بعد هم رضاخان را کرد سردار سپه و وزیرجنگ. کم کم انگلیسی‌ها رضاخان را آموزش می‌دادند و تربیتش می‌کردند برای پادشاه شدن.

انگلیسی‌ها در آن موقع گرچه سیدضیا را بسیار قبول داشتند ولی چون او تحصیلات داشت و سیاست می‌دانست، نمی‌خواستند او را به عنوان پادشاه انتخاب کنند، چون او به خاطر همین اهل علم و سیاست بودنش ممکن بود در جاهایی در کار انگلیسی‌ها «ان قلت» بیاورد و یا نتواند خوب دستورهای آن‌ها را عملی کند و این برای آن‌ها خوشایند نبود. انگلیسی‌ها دنبال دست نشانده‌ای بودند که بی چون و چرا هرآن‌چه که آن‌ها می‌خواهند را اجرا کند.آدم بی‌سواد و بی‌اطلاعی باشد و در سرکوب مخالفان یک جانی تمام عیار؛ و این مسأله یعنی قتل و غارت از سیدضیا سیّاس به آن شکل برنمی‌آمد. پس به این ترتیب دولت استعمارگر انگلستان تشخیص داد که بین این دو، رضاخان است که باید رضاشاه شود.(*) //www.borhan.ir/NSite/FullStory/Print/?Id=429

گوشه هایی دیگر از شکنجه در ساواک، طی"دوران طلایی" دزدان

فاطمه سعيدی(مادر شايگان):گوشه هائی از شکنجه در ساواک!

وقتی مرا به ساختمان ساواک مشهد بردند، از همان ابتدا به وسیله ساواکی ها روی یک تخت فلزی انداخته شدم. با توجه به تجاربی که از رفتار ساواک با رفقایمان و مبارزین جنبش مسلحانه در اختیار داشتم، منتظر اعمال هر گونه قساوت و خشونتی از سوی ساواکی ها بودم. شیوه ساواک در آن دوران این بود که چریکهای فدایی و یا مبارزین مسلح دستگیر شده را بلافاصله برای کسب اطلاعات راجع به آدرس خانه تیمی و قرار های فرد دستگير شده با رفقای ديگرش، به زیر شکنجه می برد. مزدوران ساواک و روسایشان بخوبی می دانستند که.........

//www.gozareshgar.com/10.html?&tx_ttnews[tt_news]=18006&tx_ttnews[backPid]=23&cHash=ddad5165bcc44188156bc119c1d33a33

اطلاعيه کناره‌گیری چهار تن از عضویت در حزب مشروطه ایران

کناره‌گیری "ما" از حزب مشروطه ایران،

به آگاهی اعضای حزب مشروطه می‌رسانیم از تاریخ ۱۸ ژوئيه ۲۰۱۲ به فعالیت خود در حزب مشروطه ایران پایان داده و از حزب کناره‌گیری می‌کنیم.
چرا ناچار به کناره‌گیری شدیم:
۱- حزب مشروطه ایران بعد از دو دهه فعالیت، نخواست و نتوانست با تغییری بنیادی در اندیشه، خود را از یک "حزب" نوستالژیک، با اولویت "پادشاهی همه چیز است" به حزبی لیبرال دمکرات فرا برویاند. خیال بستن به رهبری کاریزماتیک رضا پهلوی و ناتوانی در بیرون آمدن از "صغارت" (بمعنایی که کانت اشاره داشت) این حزب را از درک منشور لیبرال دمکرات خود ناتوان ساخت.
۲- سر سپردن به پویه قدرت، به موازات بالا‌گرفتن تلاش‌ برای رهبرسازی‌های بدون پشتوانه و بی‌ربط به مردم ایران و برگزیدن استراتژی نادرست و خطرناک شاهزاده بعنوان راه حزب، چیزی نیست جز همان نگاه و منشور سلطنت‌طلبی که از همان آغاز تشکیل حزب تاکنون منتظر فرصت مناسب مانده بود.
۳- سنجاق کردن سرنوشت حزب به شاهزاده، حاصل عدم استقلال حزبی، "صغارت سیاسی" و بی‌ربط بودن از مبارزات مردم ایران است. اینک "بدنه" حزب دوشادوش شورای مرکزی به طرح "شورای ملی ایرانیان" پیوسته و در مسیر آلترناتیوسازی خارج کشور و موازی‌سازی با مبارزات درون کشور گام بر‌می‌دارد.
۴- حزب و شاهزاده، هردو درمانده در کار "شورای ملی ایرانیان" و هردو علیرغم کارکشتگی در خالی‌کردن مواضع در صورت نامساعد بودن اوضاع! این‌بار بهای سنگینی را خواهند پرداخت. سرافکندگی، تنها بخشی از بهایی خواهد بود که این "شورا" به دست‌اندکارانش ارزانی خواهد داشت.
۵- هشدارهای داریوش همایون در مورد "بدنه" حزب و بودن آنها در عوالم پنجاه شصت سال گذشته، شوربختانه حقیقت خود را به اثبات رساند. پس از او، تازش به "دفتر پژوهش" و پشت کردن به منشور و مواضع حزب، آغاز گشت. در اولین تهیه‌ها، به فرموده، بحث‌های سیاسی راجع به مواضع حزب، و شاهزاده از دستور کار این دفتر حذف گردید تا چرخش سیاسی دلخواه جریان سلطنت‌طلب در حزب با آسودگی بیشتری انجام پذیرد.
۶- حزب، نخواست بپذیرد که شورای مرکزی مجاز نیست بر خلاف قطعنامه‌ها و منشور خود، خط‌مشی جدیدی در پیش گیرد. نخواست بپذیرد که کنگره حزب، اعضای شورای مرکزی را موظف کرده است منشور و قطعنامه‌ها را به اجرا بگذارند. نخواست بپذیرد که چک سفیدی به شورای مرکزی داده نشده است تا بین خود رای‌گیری کنند و هر چه خواستند در پیش گیرند. نخواست بپذیرد موظف است تا کنگره بعدی، بر سر مواضع و قطعنامه‌های پیشین بماند.
۷- "ما" فاصله‌‌ای ژرف بین اولویت‌های خود و حزب می‌بینیم. پیکار ما با رژیم اسلامی بر پایه منافع ملی ایران و حمایت از مبارزات مردم استوار است. ما نمی‌توانیم به روند "شوراهای رهبری خود‌خوانده" که بر فراز مردم ایران تشکیل می‌شود بپیوندیم. این "شورا"‌ها نیروی خود را بناچار از بیگانه خواهند گرفت و در "تعامل" با آنها، راهی جز پذیرش آن‌چه خواسته شود ندارند. در این بزنگاه خطرناک و حساس تاریخ میهن، مانند همیشه حفظ تمامیت ارضی و یگانگی ملی به‌هر قیمت و تحت هر شرایطی اولویت ما است. آنها که وارد مناسبات "رهبر سازی در بیرون" شده‌اند خود‌بخود این اولویت را به پرسش کشیده‌اند. ما می‌خواهیم مردم ایران به دست توانای خود، سرنوشت خود را بیافرینند و از هر فرصتی که فضای مبارزه را بازتر کند و خطر حمله نظامی و گسیختگی کشور را کاهش دهد استقبال می‌کنیم. این ملت نشان داده است که دشمنان خود را به شکل ویژه‌ی خود شکست داده است و این‌بار نیز خواهد داد.

اگر قرار است حزبی در عمل، رسالت خویش را برگرداندن پادشاهی بداند
اگر قرار است حزبی ناتوان از یک موضع‌گیری در برابر امر "قدسی"‌اش باشد
اگر قرار است بخش بزرگی از کاروان حزب، از قاره‌ای ندای "فدرالیسم از اصول دمکراسی است" و از قاره‌ای دیگر ندای "فدرالیسم را می‌شود به رای گذشت" سر دهد.
بناچار باید این کاروان را به حال خود گذاشت.
مهرداد احسانی‌پور
دکتر بابک بهزادی
بهرام رحیمی
مهدی موبدی

به: شورای مرکزی محترم حزب مشروطه ایران

به: اعضای محترم حزب مشروطه ایران
به: رایزن حزب آقای دکتر اکمل

‌تاریخ: ۱۸ ژوئيه ۲۰۱۲

خاطرات علم (وزیر دربار) از شاه: دربار و روسپیگری

نقد رسول جعفریان بر جلد ششم خاطرات علم- بخش پایانی

همشهری‌آنلاین:
در بخش اول نقدو بررسی ششمین و آخرین جلداز خاطرات اسدالله علم برخی مطالب مطروحه در کتاب مورد نقد و بررسی حجت الاسلام رسول جعفریان قرار گرفتنقد

به گزارش همشهری آنلاین در بخش پاپانی این نوشته وی به روابط خصوصی دربار و شاه،دیدگاه های فرح، نامه امام موسی صدر به شاه، نامه براهنی بر علیه شاه و ... و علم می‌پردازد:

دربار و روسپیگری

تمام تفریح شاه و علم، شکار کردن دختران ایرانی و فرنگی از هر نوع است. این وظیفه جناب علم بوده است تا در مقام ریاست دربار، برای گردش روزانه شاه وسائل لازم را در حد رئیس روسپی‌خانه فراهم کند و در این باره البته که هیچ کوتاهی نمی‌کند. او هیچ شرمی از این که برنامه‌های گسترده خود را برای گذراندن وقت و بی وقت با انواع و اقسام دختران ایرانی و فرنگی بیان کند ندارد. نمونه هایی را فقط نقل می‌کنیم:

به جای آن که به دفتر بروم یک دختر خانم امریکایی را ملاقات کردم و دو ساعتی را گذراندم. بسیار خجل بودم که از وقتم دزیده‌ام و بیچاره مردم معطل‌اند که مرا ببینند. چه باید کرد؟ نفس عماره (کذا) است و گاه مسلط. (ص 34). [خطاب به شاه] یک میهمانی برایم رسیده است که عکسش همراه است. ملاحظه فرمودند و چون شاهنشاه شیفته لب ... هستند فرمودند بعد از ظهر باید او را قطعا ببینم (ص 42).

فرح: مردم از ما خسته شده اند  

فرح به رغم همه بساطی که خود و اطرافیانش برپا کرده بودند، به عنوان یک فرد لیبرال و منتقد شاه شناخته می‌شد.

 بیشتر  از آن روی که تلاش می‌کرد خود را یک شخص فرهنگی نشان دهد. در این زمینه، یعنی خرید تابلو و جواهرات و دیگر امور  آن هم غالبا از فرانسه با سفرهای آنچنانی نهایت ولخرجی را داشت. اما به هر روی نق زدن‌های وی به عنوان نوعی روشنفکری در دربار تلقی می شد.

زمانی که شاه در بازدید از طرح توسعه اطراف حرم امام رضا علیه السلام در مشهد، دستور تخریب دو مدرسه علمیه را می دهد. فرح روز بعد از آنجا دیدن کرده و می گوید:

خراب کردن این جا جنایت است و بسیار حیف است (ص 110). علم خدا را شکر می کند که کار مهمی جز امور هنری در اختیار فرح نیست: اگر کارهای کشوری بود چه می شد؟ (ص 131)

//www.hamshahrionline.ir/news-47349.aspx

ملک الشعرا بهار در مدح رضا شاه

اندر باب همکاری ساواک و حجتیه در"دوران طلایی" شکنجه گران"پهلوی"

اسناد رابطه انجمن حجتیه با ساواک

شاید بسیاری بر این باورند که انجمن حجتیه تنها یک دغدغه داشته و آنهم مبارزه با بهائیت بوده و بس. هرچند ممکن است مخالف مبارزه علیه رژیم شاه بوده اما رابطه ای هم با رژیم نداشته. اما شواهد و اسناد تاریخی عکس این را نشان می دهد و رابطه انجمن حجتیه با ساواک را تائید می کند.
از نظارت دقیق ساواک بر عملکرد انجمن حجتیه در ایران گرفته تا هماهنگی اقدامات سران انجمن در داخل کشور و دیگر مسائل مربوط به آن، همه و همه نشانگر همکاری انجمن حجتیه با ساواک و رژیم پهلوی بوده و به قول خودمان یک چهره درباری از انجمن به ما می نمایاند.
//www.rahe-ma.blogfa.com/post-128.aspx 

گوشه هایی از خاطرات شکنجه در دوران "طلایی " دزدان "پهلوی"

 انتری که لوطیش مرده بود!

شنیدن صدای "مقام امنیتی" شاه، آن هم پس از سال ها سکوت در برنامه تلویزیونی "صدای آمریکا" و مشاهده تصاویری قدیمی از این جلاد شناخته شده ساواک، 33 سال پس از آن که مردم ایران با انقلاب خود ، شرایط سقوط رژیم سلطنت را مهیا نموده و آن را به زباله دان تاریخ انداختند، مرا به یاد عنوان یکی از رمان های معروف صادق چوبک به نام "انتری که لوطیش مرده بود" انداخت. بدون این که قصد توهینی به شخصیت آن "انتر" در آن رمان به یاد ماندنی داشته باشم، اما با مشاهده بالا و پائین پریدن های پرویز ثابتی جهت تطهیر جنایات خود و دستگاه امنیتی بد نام شاه ، بلافاصله این سئوال به ذهنم خطور کرد که چه شده که "انتری" که در زمان قدر قدرتی "لوطی اش" - که وی را " آریامهر" و "شاه شاهان" می نامید – آن چنان شلنگ تخته می انداخت و در جنایت و قساوت زبانزد عام و خاص شده بود، حال و پس از این "غیبت کبرا" در برنامه "افق" صدای آمریکا شرکت نموده است؟  و قبل از اینکه به پاسخ این پرسش بیندیشم پیش خود گفتم که به راستی چرا کسی که در آن دوران که همه ساواکی ها چهره پنهان می کردند و به جای استفاده از اسم اصلی، خود را "دکتر" و "مهندس" معرفی می نمودند، در تلویزیون لوطی اش به عنوان "مقام امنیتی" "هنر" نمائی می کرد و همه نیز نام اصلی اش را می دانستند، ولی حال که 33 سال از آن سال ها می گذرد، مجبور به پنهان کاری شده است؟ به راستی، این پنهان کاری چقدر پر معنا است! به خصوص وقتی در نظر بگیریم که او در برنامه ای شرکت نموده بود که در باره کتاب هنوز منتشر نشده اش تدارک دیده شده بود، کتابی که از قرار معلوم باید نقش واقعی ثابتی در بکار بردن شکنجه های وحشیانه در ساواک در حق زندانیان سیاسی را انکار کند. در آن برنامه نیز او اظهار داشت که با شکنجه که از نظر وی امری "غیر قانونی" بوده،  مخالف بوده و تصریح کرد که "هیچ وقت هم خودم نه شکنجه دیده ام و نه بازجویی کرده ام". ادعائی که البته جز تف کردن بر چهره حقیقت معنای دیگری ندارد.

اینکه چرا پرویز ثابتی که سال ها مدیر کل اداره سوم ساواک و به همین دلیل هم یکی از سازمان دهندگان دستگاه دار و شکنجه رژیم شاه بود و شکنجه زندانیان سیاسی هر روز به دستور وی اِعمال میشد این واقعیت را انکار میکند،  امری است که کاملا قابل فهم است (1) و اگر کسی جز این انتظار داشته باشد نشان می دهد که نهاد های سرکوبگر امنیتی و کارمندان آنرا نشناخته است.

//www.gozareshgar.com/10.html?&tx_ttnews[tt_news]=18052&tx_ttnews[backPid]=23&cHash=6408fdb4be2b2500b897c89548544cb6

باز هم پرستش پیامبر شاملو؟

امیدوار بودم دینخویان شاملو پرست ابتذال شعر فارسی‌ را که بوی تعفنش حتی این فضای مجازی را پر کرده اینچنن عریان به تماشا نمی‌‌گذاشتند. ولی چه توان کرد  دینخوی یعنی همین. 

"قصیده برای انسان ماه بهمن"

در احترام به یکی از زیباترین شعرهای احمد شاملو
و برای قضاوت خوانندگان محترم، شعر نسبتا طولانی "قصیده برای انسان ماه بهمن" را در اینجا درج میکنیم.
تقی ارانی، رهبر گروه پنجاه و سه نفر از قربانیان "آدولف رضا خان" بود، که شاملو در این جا به آن اشاره میکند.
"میرزاده عشقی" نیز یکی دیگر از قربانیان آدولف رضا خان بود.

--------------------------

قصیده برای انسان ماه بهمن

تو نمی‌دانی غریوِ یک عظمت
وقتی که در شکنجه‌ی یک شکست نمی‌نالد
                                                     چه کوهی‌ست!
تو نمی‌دانی نگاهِ بی‌مژه‌ی محکومِ یک اطمینان
وقتی که در چشمِ حاکمِ یک هراس خیره می‌شود
                                                             چه دریایی‌ست!

تو نمی‌دانی مُردن

وقتی که انسان مرگ را شکست داده است

                                                    چه زندگی‌ست!
تو نمی‌دانی زندگی چیست، فتح چیست
تو نمی‌دانی ارانی کیست

و نمی‌دانی هنگامی که
گورِ او را از پوستِ خاک و استخوانِ آجُر انباشتی
و لبانت به لبخندِ آرامش شکفت
و گلویت به انفجارِ خنده‌یی ترکید،
و هنگامی که پنداشتی گوشتِ زندگیِ او را
از استخوان‌های پیکرش جدا کرده‌ای
چه‌گونه او طبلِ سُرخِ زنده‌گی‌اش را به نوا درآورد
در نبضِ زیراب
در قلبِ آبادان،
و حماسه‌ی توفانیِ شعرش را آغاز کرد
با سه دهان صد دهان هزار دهان
با سیصد هزار دهان
با قافیه‌ی خون
با کلمه‌ی انسان،
با کلمه‌ی انسان کلمه‌ی حرکت کلمه‌ی شتاب
با مارشِ فردا
که راه می‌رود
               می‌افتد برمی‌خیزد
                                    برمی‌خیزد برمی‌خیزد می‌افتد
                                                                      برمی‌خیزد برمی‌خیزد

و به‌سرعتِ انفجارِ خون در نبض
                                    گام برمی‌دارد
و راه می‌رود بر تاریخ، بر چین
بر ایران و یونان
انسان انسان انسان انسان... انسان‌ها...
و که می‌دود چون خون، شتابان
در رگِ تاریخ، در رگِ ویتنام، در رگِ آبادان
انسان انسان انسان انسان... انسان‌ها...
و به مانندِ سیلابه که از سدْ،      
سرریز می‌کند در مصراعِ عظیمِ تاریخ‌اش
از دیوارِ هزاران قافیه:
قافیه‌ی دزدانه
قافیه‌ی در ظلمت
قافیه‌ی پنهانی
قافیه‌ی جنایت
قافیه‌ی زندان در برابرِ انسان
و قافیه‌یی که گذاشت آدولف رضاخان
به دنبالِ هر مصرع که پایان گرفت به «نون»:
قافیه‌ی لزج
قافیه‌ی خون!

و سیلابِ پُرطبل
از دیوارِ هزاران قافیه‌ی خونین گذشت:
خون، انسان، خون، انسان،
انسان، خون، انسان...
و از هر انسان سیلابه‌یی از خون
و از هر قطره‌ی هر سیلابه هزار انسان:
انسانِ بی‌مرگ
انسانِ ماهِ بهمن
انسانِ پولیتسر
انسانِ ژاک‌دوکور
انسانِ چین
انسانِ انسانیت
انسانِ هر قلب
                 که در آن قلب، هر خون
                                            که در آن خون، هر قطره
انسانِ هر قطره
                  که از آن قطره، هر تپش
                                             که از آن تپش، هر زندگی
یک انسانیتِ مطلق است.

و شعرِ زندگیِ هر انسان
که در قافیه‌ی سُرخِ یک خون بپذیرد پایان
مسیحِ چارمیخِ ابدیتِ یک تاریخ است.

و انسان‌هایی که پا درزنجیر
به آهنگِ طبلِ خونِشان می‌سرایند تاریخِشان را
حواریونِ جهان‌گیرِ یک دین‌اند.

و استفراغِ هر خون از دهانِ هر اعدام
رضای خودرویی را می‌خشکاند
بر خرزهره‌ی دروازه‌ی یک بهشت.

و قطره‌قطره‌ی هر خونِ این انسانی که در برابرِ من ایستاده است
سیلی‌ست
که پُلی را از پسِ شتابندگانِ تاریخ
                                       خراب می‌کند

و سوراخِ هر گلوله بر هر پیکر
دروازه‌یی‌ست که سه نفر صد نفر هزار نفر
                                                  که سیصد هزار نفر

از آن می‌گذرند
رو به بُرجِ زمردِ فردا.

و معبرِ هر گلوله بر هر گوشت
دهانِ سگی‌ست که عاجِ گران‌بهای پادشاهی را
در انوالیدی می‌جَوَد.

و لقمه‌ی دهانِ جنازه‌ی هر بی‌چیزْ پادشاه
                                                  رضاخان!
شرفِ یک پادشاهِ بی‌همه‌چیز است.

و آن کس که برای یک قبا بر تن و سه قبا در صندوق
و آن کس که برای یک لقمه در دهان و سه نان در کف
و آن کس که برای یک خانه در شهر و سه خانه در ده
با قبا و نان و خانه‌ی یک تاریخ چنان کند که تو کردی، رضاخان
نامش نیست انسان.

نه، نامش انسان نیست، انسان نیست
                       من نمی‌دانم چیست
                          به جز یک سلطان!

□ 

اما بهارِ سرسبزی با خونِ ارانی
و استخوانِ ننگی در دهانِ سگِ انوالید!

□

و شعرِ زندگیِ او، با قافیه‌ی خونش
و زندگیِ شعرِ من
                     با خونِ قافیه‌اش.
و چه بسیار
که دفترِ شعرِ زندگی‌شان را
با کفنِ سُرخِ یک خون شیرازه بستند.
چه بسیار
که کُشتند بردگیِ زندگی‌شان را
تا آقاییِ تاریخِشان زاده شود.

با سازِ یک مرگ، با گیتارِ یک لورکا
شعرِ زندگی‌شان را سرودند
و چون من شاعر بودند
و شعر از زندگی‌شان جدا نبود.
و تاریخی سرودند در حماسه‌ی سُرخِ شعرِشان
که در آن
پادشاهانِ خلق
                  با شیهه‌ی حماقتِ یک اسب
                                                   به سلطنت نرسیدند،
و آن‌ها که انسان‌ها را با بندِ ترازوی عدالتِشان به دار آویختند
عادل نام نگرفتند.

جدا نبود شعرِشان از زندگی‌شان
و قافیه‌ی دیگر نداشت
جز انسان.

و هنگامی که زندگیِ آنان را بازگرفتند
حماسه‌ی شعرِشان توفانی‌تر آغاز شد
                                              در قافیه‌ی خون.
شعری با سه دهان صد دهان هزار دهان
                                                 با سیصد هزار دهان
شعری با قافیه‌ی خون
                         با کلمه‌ی انسان
                                            با مارشِ فردا
شعری که راه می‌رود، می‌افتد، برمی‌خیزد، می‌شتابد
و به سرعتِ انفجارِ یک نبض در یک لحظه‌ی زیست
راه می‌رود بر تاریخ، و بر اندونزی، بر ایران
و می‌کوبد چون خون
در قلبِ تاریخ، در قلبِ آبادان
انسان انسان انسان انسان... انسان‌ها...

□

و دور از کاروانِ بی‌انتهای این همه لفظ، این همه زیست،
سگِ انوالیدِ تو می‌میرد
با استخوانِ ننگِ تو در دهانش ــ
استخوانِ ننگ
استخوانِ حرص
استخوانِ یک قبا بر تن سه قبا در مِجری
استخوانِ یک لقمه در دهان سه لقمه در بغل
استخوانِ یک خانه در شهر سه خانه در جهنم
استخوانِ بی‌تاریخی.

بهمن  ۱۳۲۹

نام به اصطلاح "خاندان" به اصطلاح " پهلوی" دزدی است.

تاریخ این به اصطلاح "خاندان" چیزی جز دزدی نیست.
میراث "جاودان" آنان نیز چیزی جز خاطره دزدیهای آنان نخواهد بود.
همانگونه که شاملو بیاس از شصت سال پیش نوشت:

"....

و معبرِ هر گلوله بر هر گوشت
دهانِ سگی‌ست که عاجِ گران‌بهای پادشاهی را
در انوالیدی می‌جَوَد.

و لقمه‌ی دهانِ جنازه‌ی هر بی‌چیزْ پادشاه
                                                  رضاخان!
شرفِ یک پادشاهِ بی‌همه‌چیز است.

و آن کس که برای یک قبا بر تن و سه قبا در صندوق
و آن کس که برای یک لقمه در دهان و سه نان در کف
و آن کس که برای یک خانه در شهر و سه خانه در ده
با قبا و نان و خانه‌ی یک تاریخ چنان کند که تو کردی، رضاخان
نامش نیست انسان.

نه، نامش انسان نیست، انسان نیست
                       من نمی‌دانم چیست
                          به جز یک سلطان!

...

□

و دور از کاروانِ بی‌انتهای این همه لفظ، این همه زیست،
سگِ انوالیدِ تو می‌میرد
با استخوانِ ننگِ تو در دهانش ــ
استخوانِ ننگ
استخوانِ حرص
استخوانِ یک قبا بر تن سه قبا در مِجری
استخوانِ یک لقمه در دهان سه لقمه در بغل
استخوانِ یک خانه در شهر سه خانه در جهنم
استخوانِ بی‌تاریخی."

  //www.shamlou.org/index.php?q=quotes/1     

ابلهامردا، عدوی تو نیستم من، انکارِ تواَم.

نمی‌توانم زیبا نباشم
عشوه‌یی نباشم در تجلیِ جاودانه.

چنان زیبایم من
که گذرگاهم را بهاری نابه‌خویش آذین می‌کند:

در جهانِ پیرامنم
                    هرگز
خون
     عُریانی‌ جان نیست
و کبک را
          هراسناکیِ‌ سُرب
از خرام
باز
  نمی‌دارد.

چنان زیبایم من
که الله‌اکبر
            وصفی‌ست ناگزیر
                                  که از من می‌کنی.
زهری بی‌پادزهرم در معرضِ تو.
جهان اگر زیباست
مجیزِ حضورِ مرا می‌گوید. ــ

ابلهامردا
عدوی تو نیستم من
انکارِ تواَم.

۱۳۶۲

//www.shamlou.org/index.php?q=node/277

وقتی‌ پهلوی ستیزان منکر چپول بودن میشوند.

برای استحضار عموم: