ای بی وطن، ای خر عبا پوش
ضحاکِ فریب و زهد،  بردوش

 ای شیخک حقه
باز و شیاد  
ای مظهر جور و کین و بیداد

حکم تو، بسی جوان ما کشت 
ای کرده به مهر آدمی، پشت  

کشتی تو ندا، امیر و اشکان  
ماتم زده کرده ای تو ایران 

بد نام، تو کرده ای وطن را     
پوشیده به نو گلان، کفن را 

چون بی
خردی تو جنگ خواهی

رسوایی
و نام ننگ خواهی

ای بی پدر گدا زاده 
بر گنج کیانیان فتاده 

دیدیم که دین تو فریبست  
آیین تو چون خودت پلیدست 

ما زاده ی آرش دلیریم  
ظلم و ستمت نمی پذیریم  

عمرت شده شمع؛ در ره باد 
باید بکشی ز درد فریاد

وقتست که بر خرت نشانیم 
در کوچه و برزنت کشانیم