بیا این پنجره تو خالی را ببندیم
این رایانه را خاموش کنیم
بیا پنجره حیاط را باز کنیم
در نوروز حیات دنیا باز یابیم
بیا هفت سین شاعران بگشائیم
راز رویای یار بشکافیم
بیا این سفره دل پهن کنیم
دانه دانه ازیار یاد کنیم
سبزی چشم یار که دل آشفته کرد
سیاه گیسی که فکر را آواره کرد
سیمائی که با خنده شکوفه کرد
ساعد دستی که ساغر عشق گرفت
سایه ابرو که ماه در بر گرفت
سرخی لپی که از زمین گرما گرفت
سینه گردی که دین از ما گرفت
