هوس بازی رندانه

نفسی باور این قصه ندارم

که همان کودک کِز کردۀ خارا سکنات دوشم

که چنین شاد و سبک،

با سری خاکستر،

هوس بازی رندانۀ فطرت دارم.

دگرم نیست دمی،

جای تردید و جدل،

کاین دگر نشئۀ نامی ست

که مرا برده ز خود

تا به منزلگه موّاج و پر از حادثۀ شور و جنون،

تا به سر حدّ پر از واقعۀ عشق و فنا،

تا بدان خاک فدا،

تا به درگاه خدا

که بود مقصد و مقصود من و ما و شما.

2006

اتاوا