باران سبک صبحگاهی

  می بارد به روی شکوفه ها
  بارانی پر از راز, از ناگفته گفته ها
  چه نجیب است این باران , چه مهربان
  رنگ بخشد و شادی به هر فرد , هر زمان
  آن چنان ساکت است باران که پرنده ها
  فراموش کرده وجودش , چقدر شلوغی می کنند
  آنچنان آهسته باران می رود که تو با گام چندین
  می توانی راحت بگذاریش در دام سنگین
  این باران سبک صبحگاهی , نجیبانه می بارد , زندگی می دهد
  به درختان غمگین زمستانی طراوندگی می دهد
  گر خواهی بیشتر از لمس این عزیز , این باران
  می توانی مدتی باشی ایستاده در یک مکان
  گر باز هم خواهی بیشتر از باران , این زیبا ساز
  تنها می باید هر دو دست خود داری ای رفیقا باز
  من باران صبحگاهی, باران نجیبانه را دوست دارم
  هر دو دستم باز , اکنون کاملا ایستاده ام