در کشورهای مدعی دموکراسی و مردم سالاری چون باور به مشارکت راستين مردم نهادينه نشده است و عموماً کاربدستان خود را قيم مردم می پندارند ، مردم تنها به صورت کميت های عددی برای تاييد صوری عملکردها و چهره به اصطلاح مردمی دادن به رفتارها و کردارهای عوامفريبانه کاربدستان به ميدان آورده می شوند . ناگزير در چنين مجموعه هايی زور به مثابه ابزار اداره جامعه کاربرد پيدا می کند و مردم به خودی و غير خودی تقسيم و تبعيض های قومی – جنسيتی دامن می گستراند و ارکان نظام از آنجمله رکن پايه ای دموکراسی که انتخابات است از فلسفه وجودی خود که حاکميت ملت است تهی شده و کشور به گژ راهه سوق داده می شود . هم ميهنان ! مشارکت در هر گزينشی بدون برطرف کردن شرايط زير جز صحنه آرايی برای به قدرت رسيدن شخصی ديگر از حلقه ۱۰۰ نفری کاربدستان فعلی که عموماً مسئوليت کشاندن کشور به بن بست کنونی را عهده دارند ، نخواهد بود .
