شب ها
درست نیمه های شب
در بیداری من دراز می کشی و به خواب سردی فرو می روی
صورت تو کو؟
روز در زیر پوست تن تو رژه می رود
پوست تو کاشف رنگ نور است
روزها سردند
و روزنامه ها تصویر سایه های دست تو را چاپ کرده اند
حسرت نمی خورم
سرنوشت تنها با یک لبخند من
تمام هستی ام را عوض کرد
نه
نه خدا می تواند
و نه من ناخدای این هستی ام
یک پست چی ناشناس برای من اقبال آورده است
من برای یک جنایت از پیش در نظر گرفته شده وقت گرفته ام
و هنوز امیدوارم
تا نامم را از عکس ها
روزها
محو کنم
در آسمان پنجره
گردن بلند یک جرثغیل متفکر
باد ها
یک تکه از خاطره اولین سفر انسان به ماه
و یاد ها
به من نگاه می کنند
شب ها
درست نیمه های شب
در بیداری من دراز می کشی و به خواب سردی فرو می روی
روز در زیر پوست تن تو رژه می رود
صورت تو کجاست؟
من از عکس ها
قاب ها
پیراهنم
فرار می کنم
و از تمام پایانه ها نام تو را سوال می کنم
به تمامی رودها
ماهیان قرمز بستری مشکوکم
من از یک لبخند آسیب دیده ام
و سرنوشت برای من همه چیز را انتخاب می کند
صورت تو کو؟
