مرغ جانم را گسستن آرزوست
گرچه ناهموار راهش پیش روست
قهرمان جمله چالشهاست او
افت و خیز راهش او را آبروست
ذره در ذره تمام جان وی
قصه گوی داستانی مو به موست
تا به صافی همچو آیینه رسد
پست و بالای جهان درجستجوست
از زبانش نیشکر روییده مست
زین سبب این مایه شیرینی دروست
در تلاش است بی توقف همچنان
تا رسد با پای سر در کوی دوست
چهریا؛ گوشت بباید نکته سنج
جملگی اجرام گیتی قصه گوست
این نوا کو اینچنین می خواندت
پرده ای از نغمه های بانگ اوست
از چنین پیمان که رفتی بین ما
چهار گوش این جهان در گفتگوست
بیست و پنجم خردادماه 1388
اتاوا
