در جنبش اخیر ایران، در نبرد مابین مردم معترض به دروغ و تقلب در انتخابات و پیروان آیت الله مصباح یزدی، فرقۀ حجتیه و نیروی مسلح و مسخ شدۀ آنان، وزارت اطلاعات به فوریت فعالان اجتماعی و سیاسی را، حتی آنانی را که بیمار و بستری بودند، از زن و مرد و پیر و جوان دستگیر کرد؛ به خیال آن که: 1- از آنان اعتراف می‌گیرند که وابسته به بیگانه بوده و می‌خواسته‌اند انقلاب مخملی راه بیاندازند (هر چند این شیوه نخ نما شده باشد) و 2- جامعه و انبوه ناراضیان، بدون رهبریِ نخبگان، خیلی زود منفعل شده و از میدان بیرون می‌روند. (قطع تلفن همراه و پیامک و فیلتر کردن سایت‌ها در همین مقوله می‌گنجد.)
پیروان دروغ و تقلب فکرش را هم نمی‌کردند (که اگر اهل فکر کردن بودند، کار را به این جا نمی‌رساندند.) که شیوۀ کاری آن‌ها، هر چند با خشونت و سرکوب خونین همراه باشد، با زمانۀ ما نمی‌خواند و محکوم به شکست است.
روش جدیدی که فعالانه و با پی‌گیری تمام، به وسیلۀ انبوه جوانان، زنان و مردان بکار برده شد، یعنی استفاده از اینترنت و پست الکترونیکی، برای ارسال عکس‌ها، فیلم‌ها و اخبارِ حوادث و هم‌چنین تحلیل‌های یکایک این افراد و راه‌های پیشنهادی هر کس برای پیشبرد جنبش (حتی اگر ناپخته)، بسیار شجاعانه و خلاقانه بود.
شاید برای اولین بار در جهان، کاری در حد “ویکی پدیا” در امر شکل دادن به حرکت جمعی و “مهندسی جامعه”، با شرکت گروه‌های انبوه مردم ایران شکل گرفت. نمی‌گویم توده‌های مردم (که به کامپیوتر و اینترنت دسترسی ندارند)، اما گروه‌های کثیری که به اینترنت دسترسی داشتند، در این کار بزرگ همکاری کردند.
با استفاده از اینترنت، هر کس که گوشه‌ای از حقیقت را دید، آن را به شکل فیلم، عکس و یا نوشته در معرض دیدِ دیگران قرار داد؛ فارغ از آن که چیزی که تهیه کرده حرفه‌ای هست یا نیست. هرکس چیزی به ذهنش رسید، راهی برای مبارزۀ مدنی، آن را با دیگران در میان گذاشت. بسیاری از این ایده‌ها با هم فکری و هم کاری دیگران پخته شدند و بکار آمدند.
بدین سان همراه و در کنار پایمردی رهبران جنبش سبز ایران، روش‌های بسیار متنوعِ مبارزۀ مدنی و مسالمت‌آمیز مردم ایران با حضور هزاران هزار کاربر کامپیوتر، به عالی‌ترین وجهِ ممکن، شکل گرفت و سازماندهی شد. در این جنبش، همه اندیشیدند، همه به دنبال راهِ حل بودند، همه به میدان آمدند و خلاصه هر مبارزی گاه در نقش رهبرِ جنبش ظاهر می‌شد، گاه خبرنگار بود و گاه فدایی و شهید.
تنوع انسان‌ها، تنوع روش‌ها را به دنبال داشت.
تا این لحظه خردِ جمعی، جنبشِ سبزِ مردم ایران را به پیش برده و از پسِ لحظات بسیار دشوار آن برآمده است.
باشد که نقش همگان در این روند مستدام باشد.
