در چالش بیم و امید

ای پرهنر مرغ سحر؛

در کوی من کردی گذر

تا بازم آری خوش خبر

کآرام جانم می رسد.

شورم فزون شد بیکران

روشن چو شد راز نهان

کز سوی یار بی نشان

جام گرانم می رسد.

حالی ببین حال مرا

فکر سبک بال مرا

هم پخته و کال مرا

تا کهکشانم می رسد.

در بند و در کُند گران

آمد ندائی ناگهان

کآزاده گی ام بیگمان

از این و آنم می رسد.

هان تشنه لبهای کویر

از روزگاران گشته سیر

زی آب جویان گرچه دیر

آب روانم می رسد.

طوس: ای سپهدار رشید؛

در چالش بیم و امید

فرزند زال سرسپید

از سیستانم می رسد.

چهری؛ اگر مهر گلی،

در دل کنی چون بلبلی

روزی یقینا حاصلی

از گلستانم می رسد.

بیست و دوم امردادماه 1388

اتاوا