ارغنون

آی آرزوی باغ و گلستان من بیا.

سیلاب اشک دیدۀ گریان من بیا.

تا آه سینه سوز من از دل بدر کنی,

ای یاد شاد شهر سمنگان من بیا.

بی کوکبی خجسته درین شب چه سان روم؟

ای ماه آشنای خراسان من بیا.

جادو زمین ستاند و تباهی زمانه را,

اعجاز پاک موسی عمران من بیا.

تا معدن لعل بدخشان نشان کنیم,

خورشید زرفشان زرافشان من بیا.

باری, کویر و سمومم دهان بسوخت؛

ای سایۀ سحاب و رحمت باران من بیا.

چهری ز ارغنون سخن نغمه ای نخواند,

خوش چامه ای ز طبع غزلخوان من بیا.

زرافشان : ناحیه ای در سغد : شمال افغانستان و جنوب ازبکستان امروزی؟

بیست و سوم دیماه 1389

اتاوا

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:”Table Normal”; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:””; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}