امروز، بیانیۀ زیر توسط شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایک) در پاسخ به مقالۀ «واشنگتن تایمز» منتشر شد
واشنگتن دی. سی. – «شورای ملی ایرانیان آمریکا» (نایک) به نتایج کوشش‌های خود در زمینۀ تحکیم امنیت ملی آمریکا از طریق سیاست‌های هوشمندانه و مؤثر خود در خصوص ایران افتخار می‌کند. اشارات ضمنی «واشنگتن تایمز» که فعالیت‌های این شورا را در جهت نقض قوانین مالیاتی، قانون ثبت نمایندگی‌های خارجی و قوانین آشکارسازی فعالیت‌های لابی می‌داند به‌شدت از سوی این شورا تکذیب می‌شود.
این شورا در جریان دادخواهی و شکایت خود به دلیل افتراهای مطرح شده از سوی «حسن داعی‌‌الاسلام» در دادگاه ده‌ها هزار سند و کلیۀ مدارک مالی خود را در دسترس گذاشت. این مدارک ثابت می‌کند که اتهامات وارده به این شورا کاملا بی‌پایه است. قاضی درخواست «داعی‌‌الاسلام» را برای رد هیجده مورد از نوزده مورد اتهامات وارد شده نپذیرفت. با توجه به این امر متهمان تصمیم گرفتند با بدخواهی این مدارک را در اختیار «الی لیک»، یکی از خبرنگاران «واشنگتن تایمز» قرار دهند تا بتوانند این موضوع را به جای دادرسی در یک دادگاه قانونی، به یک رسانه بکشند.
شورای ملی ایرانیان آمریکا یک سازمان آموزشی است که نمایندۀ آمریکائیان ایرانی‌نژاد است. فعالیت‌های این سازمان در زمینه‌های آموزشی، ترویج و به‌طور محدود در امور لابی‌گری بر طبق قوانین و مقررات آمریکا انجام می‌شود. این شورا هیچ نوع فعالیت لابی‌گریی برای جمهوری اسلامی ندارد. پشتیبانی و حمایت‌های این شورا فقط متوجۀ جامعۀ ایرانی-آمریکائی است، جامعه‌ای که اکثریت قابل توجه آن با سیاست‌های حکومت ایران مخالف است.
مقالۀ آقای لیک فاقد شواهدی برای ادعاهای مطرح شده است و حتی به یک اتهام مستقیم نیز ختم نمی‌شود. به‌جای آن این مقاله به اشارات ضمنی بسنده می‌کند و به گمان‌زنی‌های توطئه‌آمیز می‌پردازد که احتمالا هدف آن کاشتن تخم شک و بدبینی در مورد این شورا در اذهان عمومی و ایجاد بحث و شبهه پیرامون این سازمان است.
این پدیده دنبال‌رویی از طرح شناخته شدۀ فعالان نومحافظه‌کار است که بر اساس آن آنان برای بدنام کردن این شورا به اتهام‌زنی، افترا و شایعه‌پراکنی پرداخته‌اند بدون آنکه کوچکترین مدرکی برای اثبات ادعاهای خود ارائه دهند.
در واقع شواهد موجود کاملا بر خلاف این ادعاهاست. چرا باید سفیر وقت آقای جان لیمبرت و گروگان پیشین حکومت ایران، به هیئت مشاوران سازمانی ملحق شود که تصور می‌رود مدافع منافع همان حکومتی است که او را برای مدت 444 روز به گروگان گرفته بود؟ این ادعا در بهترین حالت غیرمنطقی، و در بدترین حالت مضحک جلوه می‌کند.
آقای لیک در مقالۀ خود بر ایمیل‌ها و اسنادی تمرکز کرده است که با حکم از پیش صادر شدۀ او بر علیه شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایک) تناسب کامل دارد. اگرچه، اساس و پایۀ مقالۀ «لیک» اطلاعات نادرست دربارۀ این شوراست که توسط «حسن داعی‌‌الاسلام» فراهم شده است، اما در این مقاله حتی یک پرسش در مورد دادخواهی قانونی ما مطرح نمی‌شود، که این دعوی چرا به دادگاه برده شد، برداشت ما از محرک سیاسی «داعی‌‌الاسلام» چیست و ارتباط او با سازمان تروریستی «مجاهدین خلق» چه می‌باشد؟ این شورا آقای «لیک» را تشویق کرد که شواهد مربوط به نقش «داعی‌‌الاسلام» را در سازمان «مجاهدین خلق» بررسی کند. اما «لیک» از هرگونه بررسی در مورد منابع اطلاعاتی خود سر باز زد.
به‌روشنی می‌توان دریافت که چگونه برخی از عناصر نومحافظه‌کار بر آنند که بین ایرانیان خارج از کشور در زمانی که بیش از همیشه به یگانگی آنان برای پیش‌برد آمال آزادی‌خواهی ملت ایران نیاز است تفرقه بیاندازند. در حالی‌که بعضی از اعضای برجستۀ جامعۀ ایرانیان خارج از کشور در مورد فعالیت‌های این شورا دچار پاره‌ای سوء‌تفاهمات شده‌اند، ما دستمان را بسوی ایشان دراز می‌کنیم و در دامی که برای خصومت‌افکنی بین اعضای این جامعه پهن شده است پا نمی‌گذاریم.
شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایک) در واشنگتن دی. سی. به صدائی پرطنین برای جامعۀ ایرانی – آمریکایی بدل گشته است که پیام آن تمرکز بیشتر بر موضوع حقوق بشر در ایران، مخالفت با جنگ بین آمریکا و ایران، و مخالفت با تحریم‌های گستردۀ اقتصادیی است که در عین آسیب زدن به مردم ایران، رژیم تندرو آن را قدرت می‌بخشد، و نیز حمایت از دیپلماسی بین دو کشور برای حل اختلافات خود به روشی صلح‌آمیز است.
