ایرانیان باستان به استقبال تابش نور و کاهش تاریکی، طولانی ترین شب سال را یلدا نامیده و برای آن جشن مفصلی بر پا میکردند. امروزه این سنت باستانی امید به دمیدن پرتو ایزد یکتا را در روح و قلب ایرانیان دوباره زنده میکند و در پگاه، شکست اهریمن را برای ملت ایران ارمغان میاورد.
جایگاه شب در فرهنگ اسلامی در تضاد مستقیم با بینش ایرانیان باستان است. شب میان اعراب زمان عبادت و سکوت است. شب شاهد نزول قران است. شب آرامش از هیاهوی روز است. شب مقدس است. ولیکن سنت کهن بزرگداشت یلدا تکریم شب نیست. اجداد ما شب یلدا را با پایکوبی و شادی سپری میکردند و آتش می افروختند تا عاملان تاریکی دور شوند. شب در فرهنگ ایران باستان نماینده اهریمن است. شب یادگار تاریکی ظلم و ستم است.
در آیین یلدا، شب نشینی اقوام، داستان خوانی پیران خانواده و خوردن هفت میوۀ جادوی مظهر پیوند ایرانیان با گذشته و آینده است. از دیرینه تا به امروز، از میان غبار زمان، نور نیک و پاک اجداد ما ظلمت شب را به نبرد میخواند و زایش مهر و خورشید را برای فردای ما انتظار میکشد.
چله نشینان ایران، یلدای اهواری مبارک…
