خشونت های خیابانی چند روز اخیر جنبش آزادی خواهان ایران را به عرصۀ تازه ای هدایت کرده است. با سرکشی از نه تنها حکومت خونخوار اسلامی بلکه با تمرد و نافرمانی از نیروهای اصلاح طلب، اکنون نهضت دلیر ملت ایران بسوی سرنگونی نظام راسخانه قدم برمیدارد.
بیش از هر چیز، دو واقعه تضاد میان عملکرد و شعارهای تودۀ مردم و مدعیان رهبری جنبش را آشکار میکند. واقعۀ اول از چند ماه قبل بتدریج با بی اعتنایی مردم ایران مواجه شد و جایگاه خود را در میان سخنرانی های بی ارزش مشتی از حامیان نظام اهریمنی پیدا کرد.
صدور قطع نامۀ های متعدد از جانب رهبران اتحادیۀ انجمنهای اسلامی دانشجویان سراسر کشور دوباره حکایت از ادامه گفتگوی مسالمت آمیز و انتقادی با رژیم را دارد. دگر بار دفتر تحکیم وحدت هشتار از عملکرد احساساتی میدهد و حامیان اتحادیه را به پرهیزکاری دعوت میکند. نهایتاً، رهبری انجمنهای اسلامی شبیه میرحسین موسوی و مهدی کروبی حمایت خود را از نظام دوباره اثبات کرده و به حکومت اسلامی اخطار میکنند که بزودی دیگر راه بازگشت به آغوش “بصیرت خمینی کبیر” و “امت مسلمین” باقی نخواهد بود.
واقعه دوم حکایت از فرار گستاخانه سید محمد خاتمی از صحنه برخورد در حسینیه جماران دارد. در حالیکه تظاهرکنند گان میدان مبارزه را ترک نکرده اند و علیرغم بیرحمی و اعمال وحشیانه و جنایتکارانۀ نیروهای امنیتی در مقابل آنان بی دفاع و دست خالی شجاعانه ایستاده اند، سید محمد خاتمی با ترس و وحشت از گروهکی اوباش میگریزد.
در روز شنبه، پنجم دی 1388، هنگامی که چند تن از لباس شخصی ها وارد تالار حسینیه جماران میشنوند، با شعارهایی به پشتیبانی از ولایت فقیه، مراسم سخنرانی سید محمد خاتمی را اخلال میکنند. رئیس جمهور پیشین ایران سخنرانی خویش را نیمه تمام رها کرده و به سرعت توسط گارد مخصوص خود محاصره شده و بدست آنان از صحنه ربوده میشود. لحظاتی دیگر، گازاشک آور میان جمعیت در خیابانهای اطراف پرتاب میشود و نیروهای انتظامی به معترضان با باتون و زنجیر حمله میکنند.
این روزها، جنبش آزادی خواهان ایران بدون رهبر ولی پر جوش و خروش تر از همیشه به سوی تشکیل حکومتی ملی و مستقل پیش میرود. تنها سلاح این نهضت هم اکنون شبکه های اجتماعی نظیر اینترنت و تبادل زمزمه ها و پیغامها توسط تلفنهای موبایل میباشد. پیر و جوان مسلح به عشق میهن با خرده تلفنی ناچیز تخت ستم را فلج کرده اند.
میان فلج شدگان هم چنین رهبران اصلاح طلبی دولت جمهوری اسلامی ایران میباشند. در حالیکه شعارها و خواسته های تودۀ مردم از اصلاح طلبی گذشته است، تلاش سیدان سبز گستر برای نجات نظام بیشتر و متمرکز تر گشته است. مهدی کروبی در بیانیه خود از “لجاجت و خیره سری” حکومت و “جماعتی وحشی” سخن میگوید و گیج و متعجب میپرسد چرا “سخنرانی شخصیتی که مواضع اش همواره در چارچوب نظام بوده” اینگونه مورد حمله قرار گرفته است.
بعلاوه، در دو روز گذشته سرکوبی ملت ایران توسط نیروهای امنیتی دولت جمهوری اسلامی فقط خشونت نسبت به عزاداران عاشورا جلوه گردیده است در حالیکه اکثریت مردم در خیابانهای ایران تظاهر کنندگان بر علیه استبداد نظام بوده اند. شکاف میان بینش و خواهش رهبران اصلاح طلب و تودۀ مردم بتدریج تمامی نظام اسلامی و حامیان آنرا به لبه پرتگاه نزدیک میکند.
وظیفه میهن پرستان ایران امروزه بیش از همیشه فعالیت در راستای سقوط نظام اسلامی و تشکیل حکومت سکولاری و ملی میباشد. در این عرصۀ مبارزه، دشمنان میهن نه تنها حکومت اراذل و اوباش بلکه تمامی کوردلان وفادار به نظام هستند.
