با جذب روحانيت به دستگاه‌هاى دولتى، پيشنمازى به شغل درجه چندم بسيارى از روحانيون تبديل شد و بسيارى از روحانيون اصولا اين نوع منصب اجتماعى و كاركردهايش را رها كردند. شغل روضه خوانى نيز به كلى منقرض شد. منابع سرشار دولتى آنها را وسوسه كرده و چشم از دست مردم كوچه و بازار برداشتند؛ آنها ديگر نيازى نداشتند رزق و روزى خود را از دست مردم به عنوان ولى نعمت خود بگيرند؛ اكنون خود به ولى نعمت آنها تبديل شده بودند.
آنها نخست منازل مسكونى خود را به شمال شهر تهران انتقال داده و بعد ويلاها و مناطق خوش و آب و هواى كشور را به تصرف در آوردند. به تدريج آپارتمان يا خانه‌اى در لندن، تورنتو، ملبورن، يا حتى نيويورك و در سطوحى پايين تر در دبى و استانبول تهيه كرده و فرزندان را براى آماده شدن جهت در اختيار گرفتن حكومت در نسل بعدى به تحصيل در خارج گسيل داشتند.
در عرض تنها يك دهه پس از پايان جنگ، ديگر از مقام روحانى تنها عبا و عمامه‌اى ( نه حتى …
