هشدار! این بلاگ توش کلمات زشت و رکیک استفاده شده اینه که با مسئولیت خودتون وارد شین. حالا نمیدونم این هشدار باعث پرهیز بشه یا تحریک، خود دانید!
دیروز داشتیم این مقاله شازده رو میخوندیم که توش کلی محاورهٔ لات و لوتی بود که حقیقتش من رو بیاد دوران دانشگاه و دوستان و roomateهای گذشته انداخت. تو این فکر بودم که یک کامنتی بنویسم و به شازده این جریان رو بگم و شاید هم یک چنین بلاگی خودم بنویسم که دوستان دیگر متوجه شدن باز دوباره ج ج جان سر به هوائی کرده و مقاله شازده رو به اسم یکی دیگه ثبت کرده.
ما هم گفتیم خوب ج ج جان رو دست بندازیم و کمی مزاح کنیم که یک هوو ج ج جان مثل عجل معلق سر رسید و اولش اسم شازده رو درست کرد ولی هنوز مقاله تو شناسنامهٔ هم شازده هم اون یک طرف دیگه افتاده بود!
خلاصه درد سرتون ندم دوباره مزاح و شوخی شروع شد و منهم گفتم نمیدونم این همه سر به هوائی ج ج جان از کجا “نشعأت” میگیره که آناهید گفت تو دهخدا نشعأت نداریم که سوری گفت داریم بعد هوشنگ خان اومد درستش کنه که یک طومار از دهخدا کپی کرد که کامنت‌های همهٔ ما زیرش مدفون شد!
منهم گفتم هوشنگ خان شما هم که با این کامنتت گند زدی به مقاله، گفت چطور، گفتم اینجور. خلاصه تو همین گیر و دار ج ج جان دوباره مثل عجل معلق دو باره ظاهر شد و گفت لطفا احترام و تربیت رو رعایت کنید.
اینو که گفت جنگ مقلوبه شد! گفتیم عزیز تو این مقاله کیر و کس طواف میکنند حالا ما تربیت رو رعایت کنیم؟! حالا تو این فاصله ۱۰ یا ۲۰ تا کامنت گًل و بلبل را پاک کرده بود. اصلا نمیدونم دیروز شاید تو بوداپست بهش کباب مونده داده جریان چی بود که مثل عنق منکسره دوباره چند تا کامنت رو پاک کرد و دست آخر کلّ مقاله شازده رو قفل و زنجیر کرد که هیچکی دیگه هیچی نگه.
طفل معصوم شازده هم از راه رسید دید مقالش که یک ساعتی نبود که چاپ شده بود قفل و زنجیر شده رفت یک بلاگ دیگه نوشت توضیح واضحات بده غافل از اینکه اون کامنتها از جای دیگه آب میخورد و یک کلاغ چهل کلاغ شده بود! نمیدونم دیروز انگار ج ج جان یک man crush به شازده داشت. اول طومار هوشنگ رو قیچی کرد که ما ازش تشکر کردیم که زد به سیم آخر بعدش هم قفل و زنجیر رو باز کرد که ما قبلا ندیده بودیم. اینه که شازده جان زنده باشی اشتباه به عرضتون رسوندن. این جریانات همش تقصیر ج ج جان بود که همونجور که میدونید “کم حرف” هم هست ولی همش از زیر سر ایشون آب میخوره!
حالا بگذریم قصد از روده درازی این بود که یادی از گذشته کنیم. تو دوران جوونی جوونهای پسر خیلی بی تربیتی حرف می‌زدند. الان که بزرگ شدیم دیگه با خانوم بچها نمی‌شه اونجور صحبت کرد. جوونی کجایی که یادت بخیر!
البته جوونهای دختر ایرانی مثل پسرها صحبت نمی‌کردند. الان دخترهای ایرونی به زبون انگلیسی fuck و suck و shit مثل نقل و نبات از دهنشون میباره ولی اون دوران به فارسی خبری نبود.
مثلا این زیر من یک مکالمهٔ روزمره رو تکرار می‌کنم که آقایون شاید یادشون بید، خانوم‌ها هم ببخشید!
– آرش اون فندکو بده
– کس کش تنبل خودت پاشو بردار
– کس shit به من نگو، فندکو بده بیاد
…
– بچها عجب کسیه
– شاه کس!
– اون یکییو
– اون که بچه به نظر میاد
– بچه کجا بود کس به این تمیزی
– شاه کس بچس
– خوبه خوبه انقدر زر زر نکنید بریم تو صف وایسیم بریم تو
….
کلمهٔ کس کش مثل قل هوو و الله از دهانمون در میومد. از هر ۲۰ تا کلمه یکیش کس کش بود! حالا دوستان اگه خاطراتتون زنده شد یک کم هم شما بنویسید. شاید تو قسمت کامنتها کمی با هم به زبان جوونی صحبت کنیم!
البته کلمات خار مادر رو خواهش می‌کنم با یک دیگر استفاده نکنید ولی مابقی آزاده. در ضمن حتما به فارسی بنویسید. از behnevis.com استفاده کنید. این بلاگ هم اگه اشتباه داشت ببخشید. حوصلهٔ برگشتن و edit رو ندارم! تا صحبت تو قسمت کامنتها اگه دوست داشتید …
توضیح عکس؛ اینجا دربند است.
