دولت اسلام از دیدگاهی شاعرانه

از هر چه گمان بر دلم یار نه آن بود
پندار بد آن عشق و یقین جمله گمان بود
آن ناز تکلف بد و آن مهر فسون بود
وان عشق مجازی بد و آن سود و زیان بود
بر روی رقم شد شرری کز دل و جان تافت
و ز دیده برون آمد دردی که نهان بود
توحید من آن زلف بشولیده‌ی او بود
ایمان من آن روی چو خورشید جهان بود
رویی که رقم بود برو دولت اسلام
زلفی که درو مرتدی و کفر نشان بود
بنمود رخ و روم به یک بار بشورید
آیین بت بتگری از دیدن آن بود
پس زلف برافشاند و جهان کفر پراکند
الحق ز چنان زلف مسلمان نتوان بود
حکیم سنایی

اساس دولتِ اسلام تزویر است و خونخواری
به جزآن، سنگسار و حد و رَجْم و دار و اردنگی!
شگفتا من که مستفرنگ تر از رومیان بودم
چه آمد بر سرم کامروز تازی گشتم و زنگی!!؟
اگرای نازنین در حلقه ی زلفت نیاویزم
به زنجیرم کشد بیداد ملایانِ نیرنگی
جهان آزاد / متن کامل:
http://asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=17562

«اسلام عزیز» صاحب کشور شد
ملای دغل به تخت شاهی برشد
حیثیت و جان و مال و ناموس برفت
آینده ی نسل ها به دوزخ در شد
محمد جلالی چیمه (م. سحر) / متن کامل:
http://asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=17610