دیروز ٢٥ بهمن بود. “اصلاح طلبان ” هجرت داده شده به جهان آزاد که انواع وسایل ارتباط جمعی و کانالهای تلویزیونی ماهواره ای بعضی دولتهای خارجی هم در دسترسشان میباشد، تلاش بی وقفه ای در ترغیب مردم به راهپیمایی کرده بودند؛ ولیکن از قرار حضور مردم حتی از سال گذشته هم کم رونق تر بوده.
در سال ١۳٨٨ ایرانیان در ابعاد میلیونی، کهریزک کاری، قاتلان تک تیر انداز از پشت بامها، یورشهای بسیجیان دهان کف کردۀ چماق و زنجیر بدست موتور سوار و دیگر وحشیگریهای رایج این قوم را به جان خریدند و روزهای متوالی به خیابانها آمدند، کشته ها دادند، استقامت کردند و آبروی برده شده توسط وحوش را برای ایران و ایرانی در جهان احیا کردند. دنیا دید که ایرانی کیست، جنمش چیست، صلحجوست و با این وحوش حاکم در سی سال گذشته تفاوت ماهوی دارد.
استقامت مردمی تا روزی که عیان شد نخست وزیر محبوب “امام راحل” در پی “اجرای بدون تنازل قانون اساسی” رژیم و بازگشت به “دوران طلایی امام” است ادامه داشت و آنگاه رفتند به خانه هایشان تا زمانی برسد که رهایی ایران و ایرانی و نه رقابتهای درون رژیم و کارگزارانش هدف باشد.
اکنون دیگر محرز شده که “اصلاح طلبان” رژیم یکی از بهترین و قریب به یقین آخرین شانس برای گذار مدیریت شده به مردمسالاری با پرهیز از کن فیکون کردن را از دست دادند و به بهای بسیار سنگینی ثابت کردند که نه “اصلاح پذیرند” و نه رژیم خونخوارشان ظرفیت آنرا دارد.
تنها و تنها راه رهایی تلاش بی امان برای سرنگونی کلیت نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره است و لاغیر.
تبریک
