غزل زیر ، به پیروی از اشعار “دانشجو” و “دیوانه” سروده شده است:
پرهیز کنید ، ز هرچه آخوند
از نسل_ آخوند و بچه آخوند
حیزی و فساد و مکر باشد
اخلاق_ آخوند و نیمچه آخوند
چشمش به تنقلات خنچه ست
وقتی نگرد به خنچه ، آخوند
حرص و ولع_ عجیب دارد
در خوردن_ کله پاچه، آخوند
هر کار ، ز بهر تو نماید
با رشوه، چو یک کلوچه، آخوند
ظلم و ستم و خلاف کاری
آید ، ز آخوند و نوچه آخوند
هر روز ، عزا و سوگواریست
تا گشته مقیم_ کوچه ، آخوند
خشکیده ، تمام_ باغ و بستان
بد خواه_ گٔل است و غنچه ، آخوند
ایران ، شده غارت و خرابه
تا کرد وطن سراچه ، آخوند
تف باد ، به ریش هر چه آخوند
بر رسم و به کیش هر چه آخوند
از “یادداشت های دوستانه” ی شاعری به نام دوست الشعرا
