بخشی از ایرانیان؛ حتی درس خوانده، دنیا دیده و دو سه پیراهن هم پاره کرده، احیاناٌ با بسیاری خبط و خطاهای فاحش و زیان آور سیاسی در کارنامه، آرمان گرایی و خیال اندیشی در عالم هستی را جایگزین واقع گرایی کرده و حقیقت عینی را تخطئه میکنند.
به دلیل جنگ طلبی، ایرانی کُشی و ایران ویران کُنی نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره، ایران در آستانۀ فاجعه است.
در این شرایط هستند آنانی که بر این باورند بدون کمک از کشورهای آزاد نمیشود به مصاف رژیمی رفت که در ٣۴ سال گذشته ثابت کرده از هیچ بی شرمی و بربریت رویگردان نیست و خط قرمزی ندارد.
در راستۀ پیشگیری از فاجعۀ جنگی که مسلمین جنگ طلب در پی آن میباشند؛ تلاشها برای آزادسازی ایران بدست ایرانیان توسط یک کاسه کردن مخالفین و جایگزین سازی، بجای انتقادات سازنده، مستمراً با سنگ اندازی، سرزنش و اتهامات گوناگون منجمله وابستگی به غرب از سوی بخش قابل ملاحظه ای از آرمان گرایان که بعضاً فاقد سوابق موفق سیاسی میباشتد روبرو شده است.
سئوال:
آیا کشوری سراغ دارید که بدون کمک به دموکراسی رسیده باشد؟
چرا ایران باید به قیمت نابودی تافته جدا بافته باشد؟
تبریک
