ای سفله گان، زمان شما نیز، بگذرد
بیداد بیکران شما نیز، بگذرد
آن اشتری که بر در ِ شاه شهان غنود
فردا از آستان شما نیز، بگذرد
آن کرّ و فرّ و کبکه، نمرود را، نماند
بی هیچ شبهه، آنِ شما نیز بگذرد!
آن تندری که شعله زند بر بساط ظلم
از بامِ آشیان شما نیز، بگذرد
ابعادِ آن چماق که بر پای خلق خورد
از ُثقبه ی فلان شما نیز، بگذرد
ما قصه ی هجوم ابابیل خوانده ایم
آن مرغ از آسمان شما نیز، بگذرد
زخم ِ گلوله ای که “ندا” را بدل خلید
از مغزاستخوان شما نیز، بگذرد
وآن تیرکین که سینه ی “سهراب” را شکافت
از جسم ناتوان شما نیز، بگذرد
زخم است از تپانچه ی بیداد، چهر ِ خلق
این زخم از روانِ شما نیز، بگذرد
جهان آزاد
