ELECTIONS
Change will not come to America… certainly not because of the 2008 elections
Change, at least in America, has become solely a self-reminder of how much we may dislike ourselves in many of the things we do, or permit to have done, to others in the planet, or even to ourselves. But change – honest-to-goodness change – is something we can rest assured will not take place… not with Sen. Obama, not with Sen. Clinton; not even if either received an unprecedented and miraculous 70 percent of the popular vote – an unquestionable mandate to effect change. Change as a major transformation of our government, or of our civil society, or the way we do things, just won’t take place
>>>
FREEDOM
کو و کجا تا شخصی با این شجاعت برخیزد و از شجاعت او خلقی بهره مند شوند؟
by Abdolkarim Soroush
مرحوم احمد بورقانی که البته من توفیق اندکی در هم صحبتی با ایشان داشتم اما با کارها و زحمت ها و خدمت های او آشنایی داشتم. به خصوص از وقتی که گشایش پس از انسدادی در جامعه ما رخ داد و مردم با آرای خود مردی را بر مصدر ریاست جمهوری نشاندند که از او توقعات بلند و بزرگی داشتند، علی الخصوص برداشتن قدم هایی استوار در راه آزادی و ایجاد جامعه مدنی. وعده های بزرگی هم از او شنیدند. ملموس ترین و دیدنی ترین بهره و بخش آن وعده ها، آزادی مطبوعات و مطبوعات آزاد بود. البته وزارت ارشاد در این امر مسیولیت اول و اهم و احسن را داشت. مرحوم بورقانی چنان چه همه ما اینک می دانیم به سمت معاون وزیر در امور مطبوعات در آن وزارت خانه مشغول به کار شد و آن چه که ما از جنس شکوفایی مطبوعات در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی می دانیم تا حدود بسیار زیادی مرهون دلیری های این از دست رفته عزیز است.
>>>
MYTHS
My father took me every Thursday night to the only movie theater of the town
We lived in a small town in Mazandaran and my father was respected and well known. He was a busy man and I, as a little girl, craved to spend more time with him. My father took me every Thursday night to the only movie theater of the town. Our family had its own special reserved seats. Row nine, seats 10 to 14.
Every time we drove down the main street, I looked for that place. The brown brick building with an orange fluorescent sign at its side. I would stare at the letters forming the word “Cinema.” I could find it from afar, could recognize its shape, and I envied anyone standing in the black line waiting to buy a ticket. I would gaze at the colorful posters of actors and picture their adventures in my daydreams
>>>
OBAMA
نژاد، جنسيت، مذهب يا برنامهء عمل برای فردای آمريکا
آقای «باراک حسين اوباما» مطابق رسم آمريکائی ها، هيچگاه نام وسط خود، «حسين»، را بکار نمی برد، هرچند که در کتابی که دربارهء زندگی و افکارش منتشر کرده بود فشرده ای از گذشته و مکنونات خود را بيان داشته است...
مردم آمريکا، طی جريانی کاملاً بی ربط با آقای اوباما، اين اسم را شناخته و نسبت به آن پيشزمينهء ذهنی بشدت منفی دارند. در واقع، طی سال هائی چند، رسانه ها و دستگاه های تبليغاتی آمريکا کوشيده اند تا نام «حسين» (در ارتباط با «صدام حسين») را در افکار عمومی مردم آمريکا با مفاهيمی چون ديکتاتوری، سرکوبگری، ماجراجوئی، تروريسم و مخالفت با دموکراسی و حقوق بشر و نظاير آن يکی کنند. و اکنون مردی پيدا شده است که مردم آمريکا رفته رفته کشف می کنند که «حسين» نام دارد و می خواهد رئيس جمهور آنها باشد.
>>>