Musings of a former chicken

عشقهایی کز پی رنگی بود

عشق نبود؛ عاقبت ننگی بود

یکی از اصطلاحات محبوب وحوش اسلامیست که پاپا جانشان " امام " خمینی ایرانی کُش خیلی دوست داشت و جانشین او، خدایگان علی آقا رهبر هم گه گاه استفاده کرده؛ " تو دهنی " زدن است.

جبر تاریخ است که از همه بیشتر وحوش اسلامیست از چپ و راست "تودهنی " میخورند و در سی و دو سال گذشته " تودهنی " خورشان خوب شده.

آخرین نمونۀ آن همین حماس؛ گروه تروریست دست پرودۀ خود آنهاست که به تازگی با تشکیلات خود گردان فلسطین پیمان، اگرچه پر اما و اگر، آشتی بست.

به عبارت دیگر با بگوش رسیدن نت های اولیۀ سمفونی مرگ خلافت خاندان آدمکش اسد در سوریه که شاهراه تدارکاتی و شاهرگ سازمانهای تروریستی منطقه ای نظام پر برکت است؛ تروریست های آتیه اندیش حماس در حال تغییر ارباب هستند و در این راستا زدن یک "تودهنی " به خدایگان علی آقا رهبر از آن نوعی که یاسر عرفات به آنها زد.

پس از سی و دو سال عشق صوری و سیاست خارجی فلسطین-محور که هزینۀ نجومی داشته و منافع ملی ایران را به پشیزی نگرفته، تغییرات استراتژیک در راه است.

حالا وحوش اسلامیست/یهود ستیزان هار و چپول های همفکر دست آموزشان هی دهان دریدگی کنند، به چه سود؛ با " تودهنی " غزه چه میکنند؟

با " تودهنی " ملی " نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران " چه میکنند؟

تبریک