Musings of a former chicken

سی و دو سال است که بی اخلاق ترین قشر جامعه حاکم بر مال و جان ایرانیان شده و نتیجۀ کار هم دیگر غیر قابل انکار، در یک کلمه، فاجعه.

در رسانه‌ها بود که، ۱۴ نفر در نزدیکی اصفهان در باغی حوالی سده، بعد از انقلاب شده خمینی شهر، برای میهمانی خانوادگی دور هم جمع شده بودند که گروه ۲۰ تا ۲۵ نفره‌ای از دیوار محل میهمانی بالا رفته و با بستن دست مردها به زن ها تجاوز کرده‌اند. از قرار، یکی از قربانیان باردار بوده است.

با اینکه این وحشیگری در این ابعاد در ایران بی سابقه است؛ ولیکن قابل پیش بینی.

تأیید این مدعا در واکنش حسین زاده ، "رئیس آگاهی پلیس " و موسی سالمی "امام جمعۀ خمینی شهر " مستتر است که به ترتیب گفته اند:

"اگر در این حادثه خانم‌ها حداقل حجاب را در باغ رعایت کرده بودند، شاید مورد آزار و اذیت قرار نمی‌گرفتند."

" آنها که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، آدم‌های علیه‌السلامی نبوده‌اند و با شراب‌خواری و رقاصی یک عده ‌دیگر را تحریک کرده‌اند که باید در جای خودش به این جرایم هم رسیدگی شود."

سئوال:

آیا در کشوری که بنا بر اسناد و شواهد و قربانیان جان بدربرده؛ مأمورین رسمی آن در سی و دو سال گذشته به صورت سیستماتیک به مرد، زن و کودک ایرانی تجاوز جنسی کرده اند و طرز فکر کارگزارانش عذر بدتر از گناه میباشد؛ پیش آمدن فاجعه باغ خمینی قابل پیش بینی نمی باشد؟

حیف از ایران و ایرانیان.