Musings of a former chicken

احتماً افتتاح اخیر پالایشگاه توسط سوگلی از چشم افتاده را بخاطر دارید که دکمه شروع زدن همان و ترکیدن و آتشسوزی همان.

و لابد سخنرانی سوگلی از چشم افتاده را هم بیاد دارید که در همان پالایشگاه به بقیه کشورها پیشنهاد ارائۀ کمک های اقتصادی، فنی و تجهیزاتی میداد.

حالا بخشی از مصاحبه سيد عماد حسينی "سخنگوی كميسيون انرژی مجلس" را بخوانید که گفت:

"برخی مشكلات در زمينه كندبودن پيشرفت كار در پارس جنوبی به پيمانكاران چينی برمي‌گردد چرا كه به نظر می‌رسد اين پيمانكاران توان ادامه مسير را نداشته باشند.

با توجه به تحريم‌های بين‌المللی كه عليه ايران وجود دارد، ما نمی‌توانيم متخصص يا پيمانكار از ديگر شركت‌های كشورهای دنيا براي كار كردن روی پروژه پارس جنوبی به ايران دعوت كنيم و به همين دليل مشكلاتی در اين زمينه وجود دارد و ما مجبور به استفاده از پيمانكاران چينی هستيم. "

به عبارت دیگر؛ آنهمه کُرکُری خواندن و ادعاهای خودکفایی و آمادگی ارائه کمک های اقتصادی و فنی به دیگر کشورها دروغ محض است و کار به اتکا به فن آوری عهد دقیانوسی چینی ها رسیده.

سئوال:

آیا زمان آن نرسیده که پیش از تحکیم بقای نظام پر برکت بوسیلۀ سلاح هسته ای، معیار ایران و ایراندوستی از حفظ وضع اسف بار سی و دوسالۀ موجود در لفاف " اصلاحات تدریجی " نظام اصلاح ناپذیر؛ به رهایی از طریق پشتیبانی از تحریم نفت تغییر داده شود؟

تبریک

پ.ن. ماست خور و شیشۀ عمر نظام پر برکت نفت است و با تحریم آن، فاتحه و بای بای.