Nazy Kaviani

Poster

Guys i send you by contact, 3 posters, choose one them and tell me here, i am waiting you until tomorrow night (Paris time).

And also the name of the story .

Thank you .

There I fixed the Alimorad Khan mistake

Now, what are we going to do with the Ayatollah Entezari, the human and the parrot?

همین جور که

همین جور که منوچهر تو بغل مش حیدر افتاده بود ژانت و معصومه با دوتا سینی شربت آمدند طرف منوچهر و مش حیدر و ناگهان پایه ژانت لیز خورد و سینی معصومه و خودش که پر شربت آلبالو بود افتاد روی مش حیدر و منوچهر و داد مش حیدر رفت هوا.

- ژانت خانوم فسلخ! شربتهای نوچ رو ریختی تو آقا منوچهر الان پشه‌ها کبابش می‌کنن! معصومه برو یک تنگ آب بیار.

- بچها برید گم شید کنار!

- ما میخوایم بدونیم تکلیف این صندوق چی‌ میشه؟

- گم شید برید!

Everything is sacred

......

چشمهای منوچهر سیاهی می رفت. آخرین قوایش را جمع کرد و داد زد: دست به اون صندوقچه نزنید. چرا نبش قبر می کنید؟ چرا بدن امامزاده رو می لرزونید؟ بدن پاک امامزاده عبدالله توی اون صندوقه. یالا خاک بریزید. خاک بریزید تا هه غضب نشدیم.

بچه ها مات و مبهوت و گروهی با وحشت منوچهر را نگاه کردند و بعد همگی شروع کردند به خاک ریختن روی صندوقچه. معصومه که هاج و واج بقیه را نگاه می کرد دوید و مقداری از خاک را برداشت و بوسید و گوشۀ چادرش گره زد.

یکی از آن جغله هایی که همیشه به همه چیز شک می کنند وحال داشت با بیل خاک روی صندوقچه می ریخت گفت: یعنی امامزاده توی صندوق به این کوچیکی جا شده؟

منوچهر که گویا جوابها از عالم غیب به او می رسید بدون لحظه ای تامل گفت: امامزاده عبدالله چل مرد بود.

Explanation

Alimorad Khan was not intended to be the same person as George. Janet and George are tenants and none of them can bury the dog in the garden without the permission from the Landlord. Alimorad Khan who is a relative was appointed as the person in charge of the house after Saadat Khan passed away. 

Nazy jan, what a nice story from Parsipur

Nazy jan, what a nice story from Parsipur. I was kind of concerned about my comment since this is a really huge effort and I did not want to say that group writing is not good. However, your example from Parsipur is along my line of thinking. In group writing if you kill even couple people in story, some other writers might object. However, one other advantage that I see in group writing is the fact that we are all striving for a better Iran so projects in which Iranians collaborate and come up with a good product helps in ultimate efforts in having a better Iran. Thanks for your effort.

منوچهر سعی‌

منوچهر سعی‌ کرد تمام قدرتشو تو حنجرش جمع کنه تا بتونه توجه اون ۲۰-۳۰ تای بچه‌ ها رو به خودش جلب کنه....

....بچه‌ها نکنین.... دیگه نکنین.... سگ‌  ما نمرده.... دیگه نکنین...

بچه‌ها برای لحظه ای‌ به طرف منوچهر برگشتن. با نگاه های  گیج و پر از سوال. گلوی منوچهر از نهیبی که زده بود می‌سوخت. ولی‌ عیبی نداشت. باید بچه هارو یه جوری از اونجا دور میکرد. 

منوچهر باز شروع کرد به صحبت کردن... ولی‌ اینبار صداش در صدای فریاد یکی‌ از پسر بچه‌ها گم شد....

وای بچه‌ها بچه‌ها ، اینجارو، ببینید... اینجا یه صندوقه...

منوچهر دیگه متوجه بقیه صحبتا نشد.  در یک لحظه احساس کرد که باغ داره دور سرش میچرخه. نمیتونست به خوبی‌ نفس بکشه. به یک باره تمام حوادث چند سال گذشته مثل یه فیلم شروع کرد از نظرش رد شدن، فرخ، پاسدارا ، کوچه پس کوچه‌های جوادیه، بسته ایی که فرخ در آخرین لحظه پرتاب کرد تو دستش.... آیت اله انتظاری، بسیجی‌ ها، ....

وای بابام جان، وای منوچهر خان افتاد، ......

خشکش زد

خشکش زد. چند دفعه پدرش به او گفته بود که گناهکار به جزایش می‌رسد.
آخر چه لزومی داشت آیت الله انتظاری را بکشد. مگر تقصیر آن طوطی‌ بیچاره
بود که مهتاب اسمش را گذشته بود "آیات الله انتظاری"  و یادش داده بود
روضه رکیک بخواند. ولی‌ همسایه‌ها فهمیده بودند  و طوطی‌ را به بسیجی‌ها
لو داده بودند. چند لحظه‌ای به رسیدن آنها نمانده بود که منوچر طوطی‌ را
از قفس فراری داد. ناگهان فکر کرد که اگر طوطی‌ دستگیر شود مهتاب حتما
شلاق میخورد یا به زندان می‌افتد. لحظه‌ای بیشتر برای تصمیم گیری نداشت.
با عجله طپانچه سعادت خان را از کشو بیرون کشید. از پنجره دید که طوطی‌
بسم‌الله گویان بطرف درخت توت پرواز می‌کند. او را هدف قرار داد. تیر اول
به خطا رفت و طوطی‌ برگشت و عربی‌ به او ناسزایی گفت. صدای شلیک هنوز در
خانه میپیچید که طوطی‌ را با انگیزه‌ای که اینبار از عشق مهتاب اثری در آن
نبود دوباره نشانه گرفت. مهتاب سراسیمه

منوچهر از جاش پرید بالا و

منوچهر از جاش پرید بالا و در حالیکه به سرعت از اتاق مش حیدر بیرون میدوید گفت: "مش حیدر، شیرافکن واقعا زندس!" به بچه ها بگو گور نکنن ، اون سگ مرده هه مال ما نیست!"

دل تو دلش نبود که اره و اوره و شمسی کوره همگی باهم در حال کندن قبر به صندوقچهء مدفون شدهء اون برسن که حالا سکه ها و ارزش مال تو سرش بخوره، پیدا شدنش توسط هر کسی به جز خودش، با خوندن اون اعتراف نامهء کذا و کذا، باعث می شد یک راست بگیرن ببرنش به جرم قتل آیت الله انتظاری اعدامش بکنن. تازه هیچ معلوم نبود که مهتاب و بیژن هم از این قضیه مبرا بشن و توی درد سر این ماجرا نیفتند. منوچهر خودشو رسوند زیر درخت توت و از دیدن بیست سی تا بچهء ریز و درشت که داشتند از صمیم قلب و با تمام وجود به خاک باغ کلنگ می زدند خشکش زد.

O.K.

O.K. you guys! So, we keep going. No, we don't want to compete with Ernest Hemingway! We can experiment with the writing and continue having a great deal of fun as we have been having all week! But we don't want to push this project to the point of yakh o bi-mazzeh either. So, we keep going and I ask you all to please not abandon it. If we lose interest in this storyline, or when it falls off all the lists making reaching it too difficult, please let us wrap it up and I'll start a new blog with a different storyline and we can play over there!

In the meantime, I want to share an anecdote from a great writer with you. Many of you may know the extraordinary author, Shahrnush Parsipur. A couple of months ago, while Shirin Neshat and Shoja Azari were in our area to promote their film, Women Without Men, which is based on a book by the same name by Shahrnush Parsipur, I had a unique and delightful opportunity to interview the three of them. One of the best things out of the candid and fun interview was when Shahrnush talked about how much easier it is to be a writer than a filmmaker. Her example was that a writer can kill 1,000 people at once! It's really easy, she said. All the writer has to do is to flick her pen and voila! One thousand people die! But if a filmmaker wants to kill a thousand people, she will have to get a boat, gather one thousand people, and come up with ingenious ways to kill them! Take a look at the interview here:

//www.youtube.com/watch?v=Flid9eNWgek

Thank you all for being the best playmates I could ever ask for! Enjoy!

bring him back

مش حیدر که انگلیسی‌ سرش نمی‌شد و هنوز بغض گلویش را گرفته
بود گفت، "آره زیر درخت توت خاکش کنیم. خدا بیامرز وقتی‌ که زنده بود تا
ولش میکردی میرفت اونور درخت با پنجه هاش حفاری میکرد. انگار که فکر میکرد
اون زیر گنج اوستخون پیدا میشه. میدونم دلش می‌خواست همون طرف درخت که
دوست داشت زمین رو بکّنه دفنش کنن. خاکش رو خودش برای گور کنش نرم کرده
بود."  منوچر گفت "مش حیدر شیر افکن از قرار معلوم زندس."

مش حیدر آهی کشید و گفت، "قبولش مشکله، میدونم. در قلب من هم زندس منوچهر خان. ژانت خانم و
شوهرش، معصومه، چند تا از همسایه ها، مهتاب و بیژن خان به مراسم تشییع
جنازه دعوت دارند. چند تا از بچه‌های کوچه هم که شیر افکن گازشون گرفته
بود و توپشون رو پاره کرده بود دارن الان قبرش رو میکنن که مثلا بگن دلخور
نیستن. منوچهر از جاش پرید بالا و

The English dialogue:

George Goodwell:  "Good news honey!!  Shirafkan is alive and well!"

Janet:  "What are you talking about?"

Goerge:  "Do you remember Mohammad Hossein Nasr Esfahani from Rooyan Researh Center?  He just called a few minutes ago.  He said they have Shirafkan.  Apparently, they were interested in a pure-breed Persian dog for a top secret project, something to do with uncleanliness of dogs.  He said they took the dog and put a dead one in its place.  But apparently, Shirafkan wasn't as pure as they thought.  Once I told him how devastated you were, he confessed the whole thing and they are going to bring him back!"

رویان ریسرچ سنتر

در همین هنگام ناگهان جورج گودول، همسرِ ژانت، دوان دوان خود را به آنها رساند و به ژانت گفت، «گود نیوز هآنی، شیرافکن ایز الآیو اند ول!»  ژانت با تعجب به او نگاه کرد و گفت، «وات آر یو تاکینگ ابآت؟»  جورج با هیجان ادامه داد، «دو یو ریممبر محمدحسین نصر اصفهانی فرام رویان ریسرچ سنتر؟  هی چاست کالد ا فیو مینتس اگو.  هی سد دی هو شیرافکن.  اپرنتلی دی ور انترستد این ا پیور برد پرژین داگ فور ا تاپ سیکرت پرآجکت، سام تینگ تو دو وید آنکلین نس آو داگز، هی سد دی توک د داگ اند پوت ا دد وان این اتس پلیس، بات اپرنتلی شیرافکن وازنت از پیور از دی ثات.  وانس آی تولد هیم ها دوستیتد یو ور هی کانفسد د هول تینگ اند دی آر گوئینگ تو برینگ هیم بک

oh, what a pity.........

I'm so much upset I've missed this great blog!

I just came back from a short trip, now I have to start reading all those beautiful writing from the beginning!

Nazy jon, khoda begam chekaret koneh :)

Couldn't you wait just one week for I be there before you blog this wonderful post?

Dastet dard nakone, great job!

PS_ how you say "dastet dard nakoneh" in English? Does anybody know ?

Thanks for the offer Mardom Mazloom Jaan

But I don't really want anyone hurt. We only have one serial killer here who may be interested in that offer :) That's however a very clever and realistic plot.

...........

مش حیدر در حالی که قوری را روی سماور می گذاشت گفت: آقا این سگ عاشق توت بود و برای همین بستیمش زیر درخت توت. بی خود بهش شیر افکن نمی گفتند. واقعاَ شیر افکن بود. هیچ سگ مادر مرده ای نمی تونست حتی از یک فرسخی اینجا رد بشه.

قبل از این که منوچهر بتواند چیزی بگوید  زنی جوان که لباس سیاه پوشیده بود وارد اتاق مش حیدر شد و در حالی که با دستمال کاغذی اشک چشمش را خشک می کرد با لهجۀ انگلیسی گفت: سلام مش حیدر.

مش حیدر گفت: سلام ژانت خانم.

بعد رو کرد به منوچهر و گفت: ژانت خانم توی ساختمون اصلی زندگی می کنند. عاشق این سگ بودند.

 ژانت گفت: من با علیمراد خان صحبت کرد و اون قبول کرد که شیر افکن رو زیر همون درخت توت خاک کنیم.

برق از سر منوچهر پرید: زززی زززیر ددددرخت توت؟

my take on group writing and personal writing if anyone cares

It is cute when the writers argue over the story line. For me, writing is a personal experience. I like the fact that i can create a story and/or poem and have it be all my work. No one else can take credit and no one else is there to put the blame on when the work is not good. With group writing, it seems that you are back to all coordination that we all have so much in our work, family, etc. life. Writing in this case is very different than the writing that I love. The advantages that I can see in some group writing projects is the feeling of friendship amongst writers and having the sum of talents being greater than individual ones.

divaneh jan,

If you want everyone  else (humans) to be killed, I can write, in 140 words, how all these guys went to the streets and chanted "Marg bar dictator" and how they've been arrested by Basijis who did to them what they know the best?

It's too late MPD

There is no point Azizing me now after you have killed my best friend. And no, I don’t want Mash Haydar puppy either. I can't understand why you did it. You could have killed anyone else. You could have killed Mash Heydar, Masoomeh, Mahtab, Bijan,the useless couple in the main building, Uncle Nasrollah or Manouchehr himself who caused all the troubles in the first place. You could have even brought Saadat Khan back to life and then banged his head against the tree until his brain came out of his ears. But no, you had to go straight for the poor Shir Afkan. The only one who was minding his own business. Now leave the body of that poor soul to me as I want to give him a decent funeral.

زندگی‌، مرگ و دیگر هچ !

Everything is sacred

Poster is ready

The poster is ready,Please tell me the name of the story ,Thank you .

شراب قرمز جان یک جوری بید مجنون رو قاطیش کن!

چند تا عکس برای مثل و مناقشه! ۱، ۲، ۳، ۴ 

Everything is sacred

¬

I am here until Monday night,then i am goin to N.Y...If you want a poster for blog,just give me ideas.... Uff Hard guys,eh !

Mojito anyone?

Divaneh’yeh aziz and all,

Mahtab was married at one time, but I don’t believe it says anywhere that she is still married.  Mahtab and Manochehr were communicating with each other for a while and they had exchanged information with each other, eager to see each other, even Manocheher had entrusted her enough to tell her some important secrets.  Mahtab might have shown up unexpectedly because her son might have had something to do with it.  Only reality is our limitation.

The dog could have been killed by any number of people, yet to be named.  But not to worry, if a dog is needed for the plot, Mash Heydar has his grown up puppy in the back of the garden.

My suggestion for ending the story was just a suggestion, we don’t need to end it if the group doesn’t want it to end.  I would definitely continue participating in any form, regardless, I can’t single handedly end the story.

I have enjoyed this blog greatly and appreciate everyone participation in it.

Me and Ernest Hemingway used to drink Mojitos in Cuban bars.

Maybe we can get Mahtab stoned and have Manouch hire a lawyer!

Everything is sacred

How could you kill the dog MPD?

I was enjoying the presence of that dog and I think some of us were quite happy with the trend of the story as it was. How can Mahtab kiss and cuddle Manouchehr in front of everyone whilst she is still married?She has not seen him for many years and I think reservation is the most likely first reaction. I thought it was a fun project but it seems that I was wrong and it was more about competing with Ernest Hemingway.

با من بیا

ناگهان معصومه جیغِ وحشتناکی کشید.  منوچهر و مش حیدر به سوی او دویدند.  سگ مرده بود.  بدن او سفت شده بود و دهانش پُر از کف.  کسی او را مسموم کرده بود.

مهتاب سرش را از میانِ درِ نیمه بازِ باغ به داخل آورد و فریاد زد : "کسی خونه ست؟"

فریادِ شادی از هر جهت به هوا پیچید، اما بیش از هر کس دیگر ، این منوچهر بود که از همه خوشحال تر بود.  هر دو رسمِ ادبِ اجتماعی و رعایت رفتار را فراموش کردنند. همدیگر را جلوی دیگران بغل کردند و بوسیدند، بر لب، جلوی همه، که همه عشقشان را ببینند.  مهمتاب زمزمه کرد، من تو را بخشیدم، بار ها و بارها.  منوچهر گفت : شغلی که در موردش یه چیزهائی بهت گفته بودم، که من باید انجام بدم، انجام نمیدیم،  من تروریست نیستم.   نمی تونم انجام بدم.  تو و بیژن را با خودم میبرم. خواهش میکنم با من بیا...

MPD jaan JJJ has already moved this blog to top queue twice.

We just cross posted! Let's carry on.  I see this as a group project just for fun, not to be printed in paperback or anything, in my opinion. If we end it then we won't have anything else to continue.

I'd also like to see more people participate.  Faramarz and Mehraban are next!

Everything is sacred

In my opinion

We should end this story and start a new one at another time.  The reasons; this story will soon drop off the most reviewed list, people will lose track of it, not very many people will follow a never ending story, and so on...

I think some one should be given extra word allowance to wrap it up, let's say about 500 words.  I don't think we need a seperate blog just to re-write the story again.  I think what we have had so far in the comments is fine.

Maybe someone else ought to start the next project.  I'd like it to be in English.

... تو همین

... تو همین فکرها بود که مش حیدر چرتشو پاره کرد ...

- کی‌ کجا می‌رن؟ امروز؟

- بله امروز.

- والا بابام جان مثل اینکه قراره نصفه شب ۳ یا ۴ صبح برن فرودگاه دوستاشونو بیارن

- دوستم دارن؟ دوستاشون کیان دیگه؟

- دقیقا نمیدونم ولی‌ ایرانی‌ هستن و برای این مجمعه  خارج از کشوریها که احمدی‌نژاد راه انداخته میان. 

- مجمعه چیه مگه قیمه کسی‌ نذر کرده؟

- نمیدونم بابام جان، نشست و برخواست، هر کوفتو زهرماری که این جونور احمدی‌نژاد راه انداخته.

- آره یک چیزهای شنیدم. کدوم فرودگاه مهرآباد یا خمینی؟

- خمینی بابام جان مهرآباد برایه پرواز‌های داخلیه.

- آاه بله خوب پس ۴ یا ۵ ساعتی‌ علافن.

... ۳ یا ۴ صبح شاید بد وقتی‌ نباشد که با بیل و کلنگ بیفته به جون صندوقچه، وقت هم که به اندازه کافی‌ داره ...

Everything is sacred