Life

America's better half

On November 4, America made history once again by generously embracing Barak Obama as its first African-American president. In this election more the 53% of Americans cast their votes for Obama (more than any other Democratic presidents since World War II with the exception of Lyndon Johnson in 1964 who gained the sympathy votes of the people after Kennedy’s assassination). To better understand and appreciate the magnitude of what happened in this U.S. election we should notice that it was only 53 years ago that Rosa Parks bravely refused to give up her seat on a public bus to make room for a white passenger and by doing so she ignited the Civil Right Movement. Prior to the Civil Rights Act of 1968, which legally prohibited racial discrimination, African-Americans were treated like second class citizens. >>>

شاپرکم برگشته!

شاپرک تازه از ایران برگشته و تلفن زده تا خبر بازگشتش را بدهد. صدایش که مثل صدای زندگیست شادم کرد. پرسیدم: چه خبر؟.... باز از گرانی گفت و این که همه اش توی خانه بوده و در گرما جایی نمی رفته و آهان! که در اولین روز ورودش به ایران، توسط گشت توقیف شده!....
پرسیدم: چی؟ آخه واسه چی؟....
- به جرم بدحجابی دیگه!....
- مگه حجاب نداشتی؟....
- چرا! ولی ما فرق داریم!....
- یعنی چی؟....

>>>

ترکمنچای دوم

هدف از مذاکرات بین کشورهای همجوار دریای خزر تقلیل سهم ایران در دریای خزر از 50% طبق قرارداد 1940 به 11% می باشد. درصورت موفقیت این مذاکرات تمامیت ارضی ایران دوباره خدشه دار خواهد شد و ضررات ناشی از آن به مراتب سهمگین تر از قراردادهای ننگین گلستان و ترکمانچای خواهد بود. زیرا که در کل 11% سهمی که برای ایران در نظر گرفته شده منابع نفتی وجود ندارد و در نتیجه عقد قرارداد جدید دست ایران از تمام منابع عظیم خزر کوتاه خواهد شد. دو مقاله زیر تفسیری در این مورد به کوشش تیمسار آریان پور و آقای سازگارا می باشد که مکمل یکدیگر می باشند. مقاله آقای سازگارا موقعیت فعلی را ترسیم می کند و مقاله تیمسار آریان پور تاریخچه خزر و موقعیت آن در دوره پهلوی را. آمار ارائه شده تکان دهنده هستند. اگر دست روی دست بگذاریم و از این فاجعه جلوگیری نکنیم عواقب آن دامنگیر چندین نسل آینده خواهد بود. متاسفانه اکثر ایرانیان از این خطر آگاه نیستند.>>>

Time will tell

Barack Hussein Obama has "proven the impossible," or so the saying goes among people who just two weeks ago were swearing up and down that "America will never elect a black man President." Within foreign policy circles, the conventional wisdom of all the pundits is that people in the Middle East are so racist, or have such a low perception of the American people, that they will be "shocked and awed" by the selection of a black man to the point of capitulation and cooperation with America. That is wishful thinking for the most part. I don't think the race issue is or has ever been nearly as extraordinary a factor with the developing world as it is with the developed one. For decades now the rest of the world has seen many diverse faces representing America>>>

This moment in history

Congratulations to all for witnessing one of the most historic moments of our lives. Obama's victory was not just an American victory, it was a victory for all nations. It gives hope and inspiration to all human beings around the globe and it brings back our belief in the future, that good, common sense, and the notion that we are "our brother's keeper," as Obama so brilliantly kept saying during his campaign, prevails over self-serving greed that has consumed the human race in the last decade. In my opinion there have been many heroes during this race, those who have brought us inspiring moments, demonstrating grace, human decency, and above all, unity for the good of all in the midst of all the chaos and the dirty political race to the top. I can never forget Hillary Clinton's concession speech and her grace and complete selflessness in her support for the under dog who came from the back and beat her in the race of her life. And then that of Bill's>>>

چندهمسری در ادبیات ایران

چندهمسری در ادبیات ایران، را به طور مثال در"خسرو و شیرین" نظامی داریم، توجه داشته باشید که چون در ایران آقایان همیشه مقدم اند، اسم خسرو خان قبل از نام شیرین خانم می آید، در داستان "خسرو و شیرین" زنهای دیگر همه در مه و غبار به سر می برند و فقط از مریم می شنویم و دسیسه هایش برای ملکه و یا سوگلی شاه باقی ماندن و سر به نیست کردن هووها. از آن طرف شیرین پس از آن که به همسری خسروپرویز در آمد، در قصری وسط بیابان (انها که قصرشیرین را دیده اند می فهمند چی می گویم) زن دوره ی شکار خسروخان شد. یعنی خسرو پرویز گه گاه برای شکار و یا به بهانه شکار به آن منطقه می آمد و جلوس می فرمود. شیرین در آن غربت و برهوت برای رفع تنهایی با جوان هنرمندی گرم گرفته بود تا این که فضول ها و فتنه ها به شاهنشاه خبر دادند که چه نشسته ای زنت با فرهاد گرم گرفته و شاهنشاه هم با حقه ای فرهاد را از سر راه خود برداشت. یعنی چند همسری وجود داشت ولی فقط برای آقایان و هر آقای ایرانی هم سلطان خانه ی خویش است دیگر! >>>

Night of hope

Not much has happened to me as an Iranian, a foreigner in this country for the past thirty years. A few fights and angry exchanges here and there, but I have been left alone for the most part. I came to a very “blond, blue-eyes” region in America with black hair and dark skin, but managed to make way more friends than enemies right off the bat and was treated well. I kept thinking about that while I watched tears rolling down Jesse Jackson’s face tonight. He was born and raised here in this country. I kept thinking of what he may have gone through, what he heard, endured, how he managed to keep it together and how hopeful he was when JFK came onto the scene. I kept thinking how proud he must have been to walk with Martin Luther King and how he dedicated his life to equality>>>

On eight

This morning, in my daily ritual of visiting Iranian.com, the random advertisement box which for some time now has replaced the heading of this site took my attention. I have trained myself to ignore the large advertisements in the heading of Iranian.com and have come to accept that the large advertisement which overpowers the site is a reflection of the times in which we live. The economic man in consumer capitalism has no choice but to buy the idea of choice through advertisement, market himself in an economy where everything is measured by cost and profit, and become a self-responsible individual in a market that needs political intervention to insure profit. But this morning, a day before the elections, what caught my eyes was an election advertisement which presents the election consumer with an uncanny union of the smiling Republican and Democratic presidential and vice presidential candidates>>>

Please don’t undo my “I do”

On June 17, 2008 I married my partner of 12 years Elizabeth Kristen. Before the signature on our marriage license was dry, the religious right had put Proposition 8 on this year’s ballot. Our closest friends, coworkers and family members bore witness when we announced that we would be together for richer and for poorer, in sickness and in health, until death do us part -- not till the voters do us part. It is the job of the California Supreme Court to interpret the California Constitution, which they did in their May 17, 2008 ruling. Seven California Supreme Court Justices, (six Republican Justices and one Democratic appointed Justice) ruled that all Californians, regardless of their sexual orientation were protected by the state’s constitution>>>

دوئیت تهرانی/شهرستانی

رز آرا در مجموعه اشعارش نامی از تهران نمی برد بلکه برای اشاره به تهران از واژه یا دال پایتخت استفاده می کند. واژه پایتخت در شش شعرکتابش هنوز مرا نیافریده اند (1382) که شامل شصت ونه قطعه است آمده است. تفاوت دال پایتخت با دال تهران در این است که "پایتخت" مثل "تهران" تنها نامی خنثی نیست بلکه مفهمومی مولد است. دیگر اینکه "پایتخت" مثل "تهران" واژه ای معصوم نیست، بلکه به ستمی تاریخی اشاره دارد. زیرا تاریخمندی خاصی را در ارتباط با گفتمان قدرت برملا می کند و نشان می دهد که تهران مرکزی است که مفهوم شهرستانی در تقابل با آن ساخته می شود. دال "پایتخت" تهران را نه تنها به عنوان یک شهر بلکه به عنوان مرکزیتی که بر مبنای تخت و تاج ساخته شده معرفی می کند."پایتخت" تاریخ آقا محمد خان قاجار را به یاد می آورد و اینکه مرکزیت تهران بر اساس خشونت قومی-ناسیونالیستی قدرت استوار شده. چهره ی آقا محمد خان—عقیم بودن و خشونتش—لایه ها، خشونت، و ارزشهای نهفته فرهنگ مردسالاری و قبیله ای را که در خشونت، جنگ طلبی، کشتار و انتقام جویی، و هجوم ریشه دارد هویدا می کند.>>>

کورش و عصبانيت کمونيستی

يکی از دوستان جوانم از تهران آدرس مقاله ای را روی اينترنت برايم فرستاد، در يکی از سايت های حزب کمونيست کارگری، با عنوان «گرامیداشت روز کورش، نوستالژی رژیم گذشته! مردم نه ایران اسلامی و نه ایران اهورایی نمی خواهند!» (بگذريم که منفی در منفی مثبت می شود و اين عنوان معنای عکس بخود می گيرد. اما به ما چه، ما که معلم ديکته و انشای کسی نيستيم). باری، و به همراه اين مقاله يادداشتی فرستاده بود مبنی بر اين که مقاله مال هفتم آّبان سال پيش است اما يکی دو نفر را می شناسم که از هواداران حزب کمونيست کارگری هستند و امسال مقاله را تکثير و در هر کجا که توانسته اند پخش کرده اند تا ـ لابد، به خيال خودشان ـ جلوی عشق و علاقه مردم را به کورش بگيرند و آن ها را از «ناسيوناليست» شدن نجات دهند. مقاله را که خواندم قيافۀ دوست گرامی خانم آذر ماجدی را در حين نوشتن آن مجسم کردم و بی اختيار به ياد آقام علی مرحبا افتادم. >>>

Good for America. Good for the World.

Globalization, destructive as it has really been in its universal economic outcomes, has also brought about some significant changes in the national self of many individuals of various nationalities throughout the world. Such indiduals, of whom I find myself to be one, while remaining national or even nationalistic in their selves, have grown, in their national selves, to be, in different degrees, a “citizen of the world” as well. Considering that these days nothing happens in or to any part of the Earth which is not going, sooner or later and directly or indirectly, to affect all the other parts too, these individuals consider it both as a human right and a civic, or at least moral, duty to be concerned with the world affairs as if these were part of the internal affairs of their own respective countries>>>