خوانند مرا يک پرده نشين
ا ي دست رها
اين پرده بدر…من را تو ببين
اين پرده نشين يک پنجره است
جان و تن من يک هنجره است
در مسجد و دير
در ميکده و خلوت و غير
هي داد زدم..فرياد زدم
آي آدمکان…آي مردم پاک
از خواب گران بيدار شويد
اين جهل خطاست هوشيار شويد
ديگر نخوريد اين غصه خاک
از خاک شديد…بر خاک شويد
اين خاک جهان يک مشت گل است
تصوير بهار ..يک شاخه گل است
خون دلتان بود بيرق هو
پس خانه جه شد؟
آن شاهد کو ؟
در وصف خيال روي
صد بار بگوئيد …هو..هوي.
