با گذشت قریب به شش دهه از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ که در آن یکی دیگر از تلاشهای مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی با خشونت در خیابانها سرکوب گردید، اکنون شواهد و تحلیل های تازه ای در دست است که نشان میدهد روحانیت با استفاده از ارتباط چند جانبه خود با دربار، با بازار، و با اراذل و اوباش نقشی پررنگتر از آنچه تا کنون تصور میرفته در موفقیت کودتا و سرکوب تلاشهای آزادیخواهان ایفا کرده است
