Iranian of the Day

Kudos to Farmanara

This gesture is stronger than any protest and worse than any insult he could hurl at a bunch of savages who try to control people's thoughts and minds!

My two points.

Iranian cinema has a special place in the world because of talents who live in Iran (A special thank-you to all of them.)

I was reading a half page in Hamshahri newspaper why the license of Khaneyeh cinema was revoked last week.  There were references to several amendments that have not be followed. In my view, no one revokes a license because of minor issues.

My second point, it takes a lot of money and time to produce a film.  I do not find it fair to post a movie on Internet to be seen by many for free.  This is not right.

"Smell of Camphor, Scent of Jasmine" is a reference to life and

death in Iran of 1990s, during Khatami's Reform Era and the Chain Murders.

It is also probably the only Iranian movie with a reference to the chain murders.

Amir Esfehan of the movie is a reference to Hoshang Golshiri, who's texts were the bases for two of Framan Ara's previouse movies (Shazdeh Ehtejab, and The Tall Shadows of the Wind). Golshiri's close collaborators Jafar Poyandeh and Mohamad Mokhtary were murdered as well during Khatemi's Reform Era.

Milan you might be refering to "Booy Gaandom."

//www.youtube.com/watch?v=CP4TTbWLMPs&feature...

The single shot and scene in the last part of the movie, 1:17:30 is an amazing cinematic tribute to the late Golshiri. It's an amazing angel and lighting, sounds,... Though to do justice you really ought to see it on the big screen.

Full feature "Smell of Camphor, scent of jasmine"

Affarin to Bahman Farmanara, one of the bravest Iranians living in Iran.

Here's the whole film:

//youtu.be/patgSF_lVMQ

...بوی کافور

تیتر مال آهنگ داریوش نبود؟

این کلیپ که گذاشتی

مثل اینکه با موبایلت فیلم برداری کردی.  نمی گذاشتی بهتر بود.

بوی کافور، عطر یاس (۱۳۷۸)

//www.youtube.com/watch?v=patgSF_lVMQ&feature...

Ghormeh Sabzi,

I watched the video clip for the above movie but it really does not do justice to what the movie is about. If you have access to some other clips do post it please.

Tarre-Gol: Very funny, that's Bahman Khan for you.

خوشگلا بايد برقصن""

و بهانه ممنوع الخروج شدن ایشان.
متن منتشر در روزنامه "شرق"
----------------------------------------------------------
چندی است که دوباره اثر قرص‌های ضدافسردگی من به خاطر
زيادی مصرف کردن آن، اثر خود را از دست داده‌اند و دوباره کابوس‌های شبانه
به سراغ من آمده‌اند.

چند شب پيش در کابوسم تلفنی داشتم از آقای محمودرضا خاوري، ساکن کانادا که عين مکالمه را برايتان نقل مي‌کنم:
خاوری: آقای فرمان‌آرا؟

من: بفرماييد، شما؟

خاوری: من، محمودرضا خاوری هستم.

من: بله به جا آوردم، حالا من برايتان چه‌کار مي‌توانم بکنم؟

خاوری: آقای فرمان‌آرا، شما شماره اندی خواننده را داريد؟

من: نه قربان. مي‌توانم بپرسم شما، شماره اندی را برای چه مي‌خواهيد؟

خاوری: مي‌خواستم ازش بپرسم ما خوشگلا تا کی بايد برقصيم.

من: قربان فکر نمي‌کنم حتی والده هم شما را خوشگل به حساب بياورند. شما
علاوه بر تمام بدهکاري‌هايتان، ۳۰ميليون تومان هم به خوشگلی بدهکاريد و
شما اگر با تمام پول‌هايتان بهترين جراحان پلاستيک را استخدام کنيد آنها هم
نمي‌توانند شما را شبيه محمدرضا گلزار بنمايند.

خاوری: تو اينو داری به من ميگی با آن هيکل آلفرد هيچکاکي‌ات! من هنوز
هم آنجا نفوذ دارم و اسمت را حتما برای سوال و جواب رد خواهم کرد.

من: شما هر غلطی مي‌خواهيد بکنيد به هر جهت شما حق داريد به ريش من و
بقيه مردم بخنديد ولی من اگر شماره اندی را هم داشتم به شما نمي‌دادم.

از خواب پريدم و فوری به دکتر جمشيد لطفي، زنگی زدم و او را هم از خواب
بيدار کردم. گفت چی شده اين وقت شب زنگ زدي؟ ماجرا را گفتم و قرار شد فردا
قرص‌های جديدی برايم تجويز کند.

اما صبح شد و کارهای روزانه به‌علاوه ترافيک و باران شديد، باعث شد که نتوانم به سراغ دکتر لطفی بروم.

شب که شد از دوباره کابوس ديدن، مي‌ترسيدم بخوابم تا اينکه از خستگی خوابم برد.

در کابوسم دو مرتبه تلفن زنگ زد و من با ترس و لرز آن را جواب دادم.

کابوس: آقای فرمان‌آرا؟

من: بفرماييد شما؟

کابوس: به اسم، کار نداشته باشيد شما شماره تلفن اندی را داريد؟

من: قربان من که شما را نمي‌شناسم ولی من اصلا با شيطان بزرگ ارتباطی ندارم که شماره اندی را داشته باشم. شما؟

کابوس: (با اکراه) من سلحشور هستم.

من: (خنديدم) شوخی مي‌کنيد. شما مي‌خواهيد از اندی راجع به آهنگ «خوشگلا بايد برقصن» بپرسيد؟

سلحشور: از کجا فهميده‌ايد؟

من: شما در منزل آيينه نداريد؟

سلحشور: تو خودت برو يک آيينه که تمام هيکلت را نشان بدهد، ببين مي‌توانی پيدا کنی.

اين‌بار وقتی از خواب پريدم خود را فوری به اورژانس يک بيمارستان

رساندم و از بخت بدم نرس شب داشت به آهنگ خوشگلا بايد برقصن گوش مي‌داد و
من بيهوش شدم.

وقتی به هوش آمدم دکتر از من پرسيد شما چند سال‌تان است؟ همسرم مطابق معمول زودتر از من جواب داد. ۶۵ سال و اندی.

با شنيدن اندي، اين‌بار برای هميشه بيهوش شدم.

بوی کافور عطر یاس

by Bahman Farmanara and "The Taste Of Cherry" by Abbas Kiarostami are 2 great Iranian movies portraying the psychology of intellectuals and "Dying" is the main theme of both movies.

They must have really pissed him off making him to return the prize.