باز در خرداد
نوشته بودم در یک کلام "رای می دهم چون باور دارم با رای ندادن من هیچ چیز عوض نمی شود گرچه با رای دادن ممکن است چیزی عوض شود. اولی نومیدی است و دومی امید. با رای دادن امید را انتخاب می کنم".
آری هنوز بر این باورم. چرا نباشم. رویدادهای سالی که گذشت و نقشی که جنبش سبز بر روزگار ایران زد و تصویری که از جامعه ایرانی ساخت، همه بر اطمینانم افزود که باید پای صندوق می رفتیم.
ما رای به این نیت ندادیم، اما رای ما خشونت را برهنه کرد. باید همه مان این زخم درون را می شناختیم. و می شناساندیمش به خود و به جهان. کافی نیست که برخی می شناختند، این طاعون، این درد تا همگانی نمی شد، دوا نمی طلبید. شاعر می گوید حکیم هست و دوا هست، درد باید و نیست
>>>Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |