video

Thank You Ebi Ebrahimi

That was a great post.  Erfan certainly does threaten moftkhori. 

هرج و مرج

اینها هم که تا دری به تخته میخورد دستور حبس و اعدام می دهند

بله دوست

بله دوست من

همیشه مشتاق علی شاه مظلوم و منفور

ملا عبداله که از طرف خودمان محق به فتوا هست قرار داشته ولی  این تاریخی ست  و شاید سعی کنیم گه تکرار نشود

5 Years in Prison

I just read that Namjoo got 5 years in prison for this song. What a travesity of justice, as those judges see themselves the authors of Quran and thus have the right to its copy right.

If they believe these are the words of God and I know they believe so, then it should be God who protects these words and not humans.

Interestingly enough there is a verse in the Quran that says "these are my (God's) words and I (God) am its protector"

"inna nahnu nazzalna al-dhikr, wa inna lahu lehafidhoon."

The Kaba belongs to God it is upto Him toprotect it. The camels belong to me, and I have already tied them down!, so said the keeper Arab of Kaba.

Ahmed from Bahrain

I love it

What a rendition!

Ahmed from Bahrain

Ali jaan salaam

Dar Rekaab khaaham Bood.

Ebi aka Haaji

this is the new version of his old song

which I heard at Stanford in February. Namjoo is just amazing!

I wonder why he chose this sooreh? (not that they all wouldn't sound as good to me if he sang them!) 

What a story!

Ebi jaan, Farzandeh khalafeh Kermaan:

 Enjoyed it tremendously!

Kerman would be the 2nd city I would visit once Iran is free!

Yours,

Ali P.

Moshtaagh Ali Shah ....

was stoned to death for ...... :

مشتاق عليشاه که نام اصلی اش ميرزا محمد تربتی است، جوانی خوش سيما و برازنده و از مريدان  شاه نعمت الله ولی بود که از اصفهان به کرمان کوچ کرد و در اين شهر ساکن شد. او هنرمندی شوريده بود که هم شعر می سرود و هم سه تار را به مهارت می نواخت، و اصلا ً نام او با نام سه تار عجين است چرا که وی يک سيم به سيم های سه تار افزوده که به نام وی، «سيم مشتاق» ناميده می شود. می گويند اين درويش هنرمند، روزها روی پله های مسجد جامع کرمان می نشست و آيات قرآن را به همراه صوت مؤثر سه تار، از بُن جان، تلاوت می کرد. از اين رو پس از مدتی مريدانی بسيار يافت که پر آوازه ترین آنها ملا محمد تقی کرمانی، معروف به « مظفر علیشاه» بود. و اين ملا محمد تقی کسی بود که ابتدا، در مخالفت با دراويش تعصب می ورزيد، هرگز با آنان نمی نشست و حتا ديگران را هم از نشست و برخاست با آنان منع می کرد، اما به ناگهان از مريدان مشتاق شد و داستان آن از اين قرار است که می گويند روزی يکی از بازاريان کرمان که روضه خوانی ِ سالانه داشت، علما ی شهر را به روضه فراخوانده بود و علما همه در رده ای خاص نشسته بودند و ملا محمد تقی هم در ميان آنان بود. در اين هنگام مشتاق عليشاه بی خبر وارد شد و در زاويه ای مقابل او نشست. هنگامی که سفره گستردند  ملا محمد تقی دست به سفره دراز نکرد و به پيروی از او، ديگر علما هم دست نزدند. صاحب مجلس که مردی متدين بود، ناراحت شد و سبب را پرسيد و در ضمن اشاره کرد که تمام مخارج سفره از کسب حلال به دست آمده و ذره ای ناحق در آن نيست.

ملا محمد تقی ضمن تأييد گفته ی ميزبان، به مشتاق عليشاه اشاره کرد و گفت:« قرار نبود که درويش بر سر اين سفره باشد و اکنون می بينيم که هست!»

مشتاق عليشاه با شنيدن اين سخن نگاه نافذ و معنی داری به ملا محمد تقی انداخت و گفت: « حاجی، اگر سفره ی مولاست که درويش و غير درويش ندارد!» پس آنگاه برخاسته، مجلس را ترک نمود. او رفت اما تأثير آن نگاه در ملا محمد تقی به ژرفا باقی ماند، آنگونه که وی عبای خود را برداشت و در پی مشتاق روانه شدو در اول کوچه ی «ماهانی» او را ديد که بر سر گوری نشسته و سر در خويش فرو برده، هرچه اصرار ورزيد، درويش باز نگشت، اما از آن لحظه ملا محمد تقی دگرگون شد، شيدا و شيفته شد،ديوانه ی عشق شد، تغيير مسلک داد، به راه عرفان افتاد، نام خود را به «مظفر عليشاه» گردانيد و حتا ديوان شعر خود را نيز به نام مرشد خود « ديوان مشتاق» ناميد. اما هر چند که پيروان مشتاق رو به افزونی می گذاشتند، بر تعداد دشمنان او هم که در صدد قتلش بودند، اضافه می گرديد که در صدر آنان ملا عبدالله نامی بود که مجتهد شهر بود و از همه گردنکش تر و خونی تر می نمود و هر دم درپی بهانه می گشت تا اينکه روز بيست و هفتم ماه رمضان 1206شمسی، هنگامی که بر منبر بود، مشتاق عليشاه وارد شد و در گوشه ای به عبادت مشغول گشت. ملا عبدالله چون شنيده بود که وی قرآن را با نوای سه تار تلاوت می کند، از  همان بالای منبر حکم به سنگسار کردن و قتل مشتاق عليشاه داد و خود پيش افتاد.

درويش را گرفتند و در مکانی که امروز شبستان مسجد جامع است، اما آن روز تلی بود به نام «تل خر فروشان» در گودال افکندند و به سنگ زدن پرداختند. يکی از مريدان مشتاق به نام جعفر خود را به روی او انداخت تا در امانش بدارد، اما به او نيز رحم نکردند و او هم کشته شد و ملا محمد تقی( مظفر عليشاه) زمانی رسيد که کار از کار گذشته بود..، پس هنگامی که آن صحنه ی ناگوار را ديد گفت:« شهری خون بهای مشتاق است» .

بعد از مرگ مشتاق، ملا عبداله که بانی مرگ او بود به «ملا عبد اله سگو» معروف شد، چون هنگام مرگ زمانی که ديد لب های مشتاق عليشاه هنوز تکان میخورد و « ياهو» می گويد، به او نزديک شد و  با لهجه ی کرمانی گفت: « سگو هنوز هم یا هو میگویی؟» و عجیب اینکه این لقب آز آن به بعد بروی او و اقوامش ماند و مردم آنها خاندان «عبد اله سگو» می ناميدند.

مدفن مشتاق عليشاه  که از خلوص و صفای خاصی بهره دارد، در کرمان به «مشتاقيه» معروف و زيارتگاه رندان جهان است

Ebi aka Haaji

دمش گرم و صدایش جاودان!

سپاس حاجی جان.
درضمن: مردم؛ حکومت اسلامی رو به حبس ابد محکوم کرده اند!

Such beautiful recitation

Such beautiful recitation of the Koran...

Damet Garm Namjoo

You should do the same for Bible & Tora to make everyone happy!

Sima jaan

 I hope you find your answer here:

//www.bbc.co.uk/persian/arts/2009/07/090714_vd_namjoo.shtml

Ebi aka Haaji

This is great!

How recent is this? It's one of his best.