LIFE

wonderful

Nazy jan,

This is a wonderful piece. I enjoyed it when I heard you read it couple of weeks ago. I enjoyed it again this evening when I read it here. You are a great writer and Tehran makes a vey interesting topic. I am not a Tehrooni kid but I lived there for 8 years and I have so many memories from it. Thanks.

I want me some bonab kabab

Oh isn't this just beautiful. I loved it.

Nazy jan!

I was studious, loved Andre & Chatanooga plus attended reza shah kabir.  So you go figure.  

Nazy, did you see this documentary BTW ? I just watched it for the 3rd time and thought of you and Jeesh, our super-nostalgic writers of the week: 

//iranian.com/main/blog/monda/fabulous-produc...

Thank you all!

Thank you all very much for your thoughtful and nostalgic participation in my humble piece. Thank you for all your sentiments and memories and for remembering Tehran, like me, with so much love and affection. The beautiful ugly lives and breathes and goes on, keeping old memories and creating new ones all the time.

Long live Tehran!

آقای جیش دارم عزیز

ممنون از لطف شما. البته تز همگی بچه درسخوان ها مجموعه ای از دبیرستان های تهران و شمیرانات بود. مال درس نخوان ها و فصل انگوری هایی مثل من عمدتا حول و حوش موبی دیک و آندره چاتانوگا و پیتزا پنتری نوشته شد.

خاطره ای زیبا

چقدر روان و دلنشین بود و آفتاب آمد دلیل آفتاب، که چگونه این خاطره توانست اینچنین شوری در بین خوانندگان ایجاد کند.  هرچند بیشتر تمرکز فکری من و دوستان روی دبیرستان انوشیروان دادگر و بعد دبیرستان دخترانه ارامنه روبروی دببرستان فیروز بهرام بود، ولی بعدا تز اصلی را بر اساس خاطرات دبیرستان نخشب، مهر و صفی نیای شمیران نوشتیم 

امان از دست شما تهرانیها !

امان از دست شما تهرانیها و تهرانی نماها !

آخر هفته خوبی را برایتان آرزو می‌کنم.

نازی جان، آناهید عزیز

چه معلمی هایی!  من که خیلی احساس قدر دانی می کنم.  یادشون بخیر.  بیژن اینجا نوشته که توی خواب  به تهران و میدان فوزیه بر می گرده.  من هم همینطور، من هم توی خواب به دروازه شمرون و خیابان ژاله و تهرانپارس بر می گردم.   نازی جان، همشهری، مرسی که خاطره ها رو تازه کردی . بلاگت عالی بود!  آناهید جان مرسی که پرسیدی و بام به گذشته اومدی...   

مهرناز جان , خیلی ممنون که از تنکابنی برایم نوشتی .

مهرناز عزیز , کامنتت در مورد آقای تنکابنی جالب بود .  ناراحت نباش که شیطنت می کردی .معروفترین معلمی که من داشتم , معلم ورزش من در دوران راهنمائی بود , آقای حیدری ( یادم نیست داوود یا رضا ) ,دو برادر حیدری هر دو داور بین الملی فوتبال در دهه ١٩٧٠بودند.

علی موسوی گرمارودی

علی موسوی گرمارودی معلم انشاء کلاس هشتم من بود، کسی که من را به نوشتن تشویق کرد و به من کتابهای غلامحسین ساعدی و جلال آل احمد را معرفی کرد. بعدها زندانی شد وبعد از انقلاب آزاد و عزیز شد.

آناهید - آقای تنکابنی!

آناهید جان، آقای تنکابنی قد خیلی بلندی داشت ، همیشه یک کت و شلوار سیاه می پوشید که از بس پوشیده بود برق افتاده بود.  خیلی جدی بود.  آروم حرف می زد و برای کسانی که شعورشو داشتن معلم خیلی خوبی بود ولی من آنقدر نا آرام و توی خط شیطنت بودم که این چیزها سرم نمی شد و قدرشو نمی دونستم.  ولی این هم بگم که زیاد کنترل کلاس دستش نبود!  یک دفعه یادمه انقدر با دوستم اذیت و سر و صدا کردیم که ما رو از کلاس بیرون کرد.  داشتیم با توپ تخم مرغی زیر میز فوتبال بازی می کردیم. خلاصه ما هم رفتیم پشت  دیوار کلاس رنگ گرفتیم و انگار نه انگار.  بعدا که یه کمی آدم تر شدم خیلی افسوس خوردم و از حماقت و وحشی گری هام خجالت کشیدم.  

یکروز دیگه سر کلاس نیومد و شنیدیم که ساواک گرفتتش و تو زندانه... همسرش توی همون مدرسه معلم ورزش بود و یادمه که چقدر آروم و محزون و خانوم بود.  فکر می کنم این همسرش بود که توجه یاغی و سرگردان منو بدون این که حرفی بزنه جلب کرد و نگاه داشت ... مردی در قفس، ستاره های تیره در شب تار .... یاد دوستم دینا بخیر.  دینا کجایی؟  از همون وقتا بود که سرمون شروع کرد بوی قرمه سبزی گرفتن ..   

Wow Mehrnaz, How lucky that you had "Tonkaboni" as Teacher

Dear Mehrnaz, that is great that "Fereidoon Tonkaboni" was your literature teacher.  Would you please write few lines about how he was as a  teacher? He was one of my favorite writers during late 1970s.

نازی جان - یک دفعه گیج و ویج شدم!

درست می گی، یک دبیرستان به آذین پایین تهرانپارس بود که من اول که آمدیم تهرانپارس اونجا رفتم و دخترها  از بر و بچه های گوهرشاد نزدیک دروازه شمرون موندشون بالاتر بود !  بعد یا  گروه خوارزمی به آذین رو خرید یا خوارزمی یک دبیرستان دخترانه دیگه پایین تهرانپارس تاسیس کرد.  عجیبه که یادم نمی یاد! فردا از خواهرم می پرسم!!  مدیرش خانم پروین اردلان بود ... ولی چیزی که هیچ وقت یادم نمی ره اینه که فریدون تنکابنی معلم ادبیاتم بود و  یادمه که یک مدت دستگیر شده بود و زندان بود ... چه معلم هایی داشتیم.  کاش اینقدر آتش پاره  نبودم و قدرشو بیشتر می دونستم ..  

خاطراتمو خیلی زنده کردی نازی جان

XX

Dear Jahanshah

Thank you for the compliment, Chief! The gathering at the Intersection for the Arts was all the better for your brief appearance. To be sure, Taraneh Hemami's art exhibition affected me and others in very nostalgic ways. Tehrani Girl I am!

Dear Shirindokht

Coming from you, the compliment means very much to me. You, yourself, are a fantastic writer and a courageous storyteller. You must share some of your work with others on Iranian.com, so they, too, know what I'm talking about.

Thank you for sitting upfront and shaking your head in my support throughout the reading! You are a doll Shirindokht Jan.

مهرناز عزیز!

یه بچه محل دیگه! خیلی خیلی خوشحال شدم!

گفتم که، خانهء ما آخر آخر خیابان های آسفالتی بود و بعد از آن بیابان محض بود، و فکر می کنم این شترها از پیرامون محله داخل نمی آمدند.

مهرناز از سگ ها نگو که من هم با آنها قصه های خودم را داشته ام! یک بار هم یکی از آنها دم خانهء مروارید خسروانی مرا گاز گرفت! یادم می آید یک دفعه هم به یک سگ مرده دست زدم و مریض شدم! اما خوب یادم می آید که وقتی می آمدند و سگها را می کشتند چقدر همه مان غصه دار می شدیم!

ماجرایی بود ها! من در تهرانپارس مثل همهء دخترهای دیگر می رفتم مدرسهء استاد خدابخش. پسرها هم می رفتند استاد پورداوود. بعدها دوتا دبیرستان دخترانه در تهرانپارس درست شد، آگاهی و به آذین. البته مدرسهء جام جم هم در ایستگاه حمام روی مرز تهرانپارس و تهران نو بود. دبیرستان خوارزمی که من سر از آنجا در آوردم در تهرانپارس نبود، بلکه در خیابان پهلوی، بین تخت جمشید و شاهرضا، نزدیک بزرگمهر بود. خاطرات دبیرستان خوارزمی من خودش یک کتاب گنده است!

مهرناز جان، از اینکه برگ دیگری به مشترکات روح و ذهن ما اضافه شد خیلی خوشحالم. من از تماشای نبوغ تو باید میدانستم که بچهء تهرانپارسی!

ممنونم!

Thank you

Dear IRANdokht and Ali Lakani, thank you for the sentiments.

Dear Kharmagas, the reason people don't ride bicycles on Tehran sidewalks is most likely the same reason I could never take a baby on a stroller on a sidewalk: uneven surfaces! Living in the San Francisco Bay Area, more than once I have had to tell Berkeley students to get off their bikes on the sidewalk and to walk it! I guess the temptation is too great worldwide! Kharmagas, when I was a kid, we used to travel to Isfahan all the time to visit a beloved aunt and uncle. I remember feeling scared walking on the narrow sidewalks next to the open sewer system, Maadi. I guess it doesn't exist anymore. I love your city a lot!

Tehrani Girl

Has anyone asked why not TehranI girl? Beautiful, delightful writing. Your best ever.

...

نازی جان، خوب شد و مقبول که شما این مطلب را نوشتید، حالا هر جا بینی‌ در این سایت،فقط تهرانی بینی‌،پناه بر خدا و نور بر قبر آغا!

kharmagas - They have been since!

"... I did some serious ridding with a Honda 125cc, at the time I saw nobody ridding/driving near me!" They have been since! Now look what you've done, Kharmagas!  Guilty now? ;)

Powerful :)

Nazy jaan,

I read your piece and enjoyed it as much as I listened to you reading it last Saturday. It's a very powerful piece, taking one back down the memory lane  and stirring familiar and not-so-familiar emotions. 

From one Tehran girl to another, my hat's off to you. :-)) 

Nazy aziz, dastet dard nakoneh!

for finding the kiarostami film and the areal images. Oh Man I miss Tehran so strongly! I am saving both for ever. 

OOps! (to Setareh)

I just remembered several years ago when I was in Tehran, in addition to serious walking in the sidewalks I did some serious ridding with a Honda 125cc, at the time I saw nobody ridding/driving near me!

Kharmagas jan - There has been some negative influence already!

There has been some irreversible negative influence already by Esfoonis who came and rode on Tehran's sidewalks.  Now they do that in Tehran too, without having learnt Esfooni's skills in riding motorcycles! 

on a serious note (to IRANdokht)

On a serious note, last time I was in Iran, I spent quite a few days in Tehran, walked a lot in the sidewalks and jogged in its suburbs.... what I liked the most about Tehran was the diversity of people. In the same neighborhoods there were Fars, Azari, and  .... people and businesses side by side.

One other less major thing I liked about Tehran was that unlike Esfahan, motorcyclists were not riding in the sidewalks! ...., I must therefore painfully confess that it is us EsvAnis who need some Tehrani cultural influence. 

دختر تهرونی - سلامی چو بوی خوش آشنایی!

نازی جان سلام!  من هم بچه تهرانپارسم و توصیفاتت من رو با خودش برد، برگردوند به همون خیابونای تمیز و خلوت و درخت کاری شده که من توش دو چرخه سواری یاد گرفتم. خونه ما هم روی خط محدوده بود و یک طرفش دشت و بیابون که ما توش فوتبال بازی می کردیم. من شتری ندیدم  (!) ولی پر سگهای ولگرد بود که من  یواشکی با پس مونده های غذا یا نون و پنیر صبحانه خودم توی راه مدرسه بشون غذا می دادم. بخصوص یک سگ بزرگ سیاه و سفید بود که از دست خودم غذا می خورد و همیشه بام تا ایستگاه اتوبوس می اومد و می ایستاد تا من سوار می شدم و دوباره بعد از ظهر دم ایستگاه منتظر می ایستاد تا بر می گشتم و منو تا دم در خونه همراهی می کرد.  خیلی دوستش داشتم.  یک روز وقتی برگشتم دم ایستگاه نبود ...  اومده بودن از شهرداری و "سگ های ولگرد" رو با تفنگ کشته بودن ...  هنوزم جلوی رومه و قلبمو بدرد میاره ...  تو هم دبیرستان خوارزمی نزدیک فلکه اول رفتی؟!  

اون طرف خیابونمون چند تا خونواده پرسنل ارتشی آمریکا بودن که بچه هاشون هر وقت توپشون می افتاد توی حیاط ما بدون اینکه زنگ درو بزنن و اجازه بگیرن می پریدن توی حیاط و توپشونو ور می داشتن!  بعضی چیزها خیلی آشناست!  حالا خوب بود که اقلا بعدش دوباره می رفتن بیرون!!

 کوچه ای هست که در آنجا
پسرانی که به من عاشق بودند هنوز
با همان موهای درهم و گردن های باریک و پاهای لاغر
 به تبسم معصوم دخترکی می اندیشند که یک شب او را باد با خود برد
کوچه ای هست که قلب من آن را
از محله های کودکیم دزدیده ست ...

 مرسی نازی جان 

Nazy

Thank you for the memories. For you and all the other Tehranis:

...

زنانه شد ، شرمنده...

سبز باشید.

Elahi...

ghorbooneh esvoonia beram keh mashalla hichki digaro ghabool nadaran! 

:-P

IRANdokht

PS: Sorry Nazy jan but I had to! :o)

Khanome Irandokht

Tehran kheily khobess, albette age shahdaresh ye esvani beshed, beyteram mished!