سرد

سرد
by kavir
07-Nov-2011
 

می سوزند و پژمرده می شوند

بر خاک می افتند.


و فریادهای رسایشان

در سکوت درد گستر جانم

خاموش می شود.


سرد

اینگونه سرد

خود اما نمی دانم از چه هنگام زیسته ام


جویای گرمی آتشم

در اعماق خاموش خویش


که با شعله های  تازیانه

                      هر چند         

                             بر پیکر

رعشه ها زدند

                 آتشناک  

بر فتیله ی فردای روشنم

در ظلمات شبهای پیش.


Share/Save/Bookmark

Recently by kavirCommentsDate
به قلبها باید رسید
-
Aug 14, 2012
دانه های امید
8
Apr 09, 2012
پروای دل
-
Feb 17, 2012
more from kavir
 
Monda

so telling

by Monda on

love your thoughts and forms thereof.