CASH
The Iran Democracy Fund after the crackdown
by J. Scott Carpenter
The recent statement by Iran's top leader, Ayatollah Ali Khamenei -- that he saw no proof the British or the West were behind the protests -- should encourage the United States to pursue a more assertive approach to support Iranians working for change. Nevertheless, the State Department's Iran Democracy Fund -- currently the only tool available for promoting democracy in Iran -- has been extremely cautious in its funding decisions since President Barack Obama's inauguration. Moreover, recent changes to the program are neutralizing its effectiveness
>>>
HUMOR
در دوران میانسالی دچار توهماتی هستم که لازمه تحققشان نیروی جسمانی دوران پیش است
شوتها در 20 سالگی و حتا 30 سالگی هم، وقتی شلیک میشوند، مانند گلوله سوت میکشند، اما در حوالی 48 بیشتر در هوا پرسه میزنند. و در نزدیکی 60 سالگی تنها با آهی کوتاه از خیر همه چیز میگذرند. به همین دلیل میتوان به راحتی شمار افراد شرور و غیرقانونی را که هر تیم به نسبت بیکلاسیاش از آنها بهره میبرد، شناسائی نمود. مسابقهها از لس آنجلس باید به جای دیگری منتقل شوند چون انگیزهی بازیکنان برای باخت، با هر برد، بیشتر میشود: استراحت در سواحل جنوب کالیفرنیا + چلو کباب.
>>>
SORROW
قلبی که فکر نمیکردم جای شکستن داشته باشه، شکست
با یک شکست تجاری آغاز شد. دنبالش برگشت به خونهای که مستأجرا دربو داغونش کرده بودن و انگار دیگه عشق ازش کوچ کرده بود. یک ماه نشده بود که خبر دلخراش مرگ تنها عمویم را دریافت کردم. عمویی که برام خیلی عزیز بود...خیلی. چهار ماه نشد که خبر خون ریزی مغزی مادرم از ایران اومد و رفتن اون به کما. مادر جراحی شد و همه چی تقریبا خوب پیش رفت. چهار ماه بد خبر تصادف شدید عزیز دیگری، دختر خواهرم...صورت زیبا و معصومش خورد شده بود...اونم به خیر گذشت، اگه بشه اسمشو گذاشت خیر!
>>>
POETRY
این توده ی خشم قصد عصیان دارد
آهنگ بلاد ناخدایان دارد
این نهضت نو خاسته در دامن خویش
صد کاوه، دو صد رستم دستان دارد
زنهار که این توده ی خشم آلوده
تندر به گلو، به سینه توفان دارد
>>>
UPRISING
Irresponsible to remain passive when the green movement is striving to address democracy and freedom
This is the story of current mindset of my generation – 1979 generation (G79). The generation that, in disproportion, bore the burden of the revolution and its aftermath (the hegemony of Molatarism, the reign of religion upon our most private lives, the suppression of political parties and groups that were in disparity with fundamentalism political Islam, the Iraq war, the first migration in millions of Iranians in modern era, etc …). With that huge price, sadly enough, the G79 suspects, thereon, to entrust his ballot upon any new political movement so readily
>>>
IRAN-US
Obama faction believes U.S. should begin dialogue and re- establish Iran ties
Iran and the six world powers – the United States, Britain, France, China, and Russia, along with Germany – will start talks on October 1, 2009. Believing in the merits of the use of force against other nations in solving international issues, the western powers refuse to believe that the developing nation of Iran with lesser firepower and not a single atomic bomb, would decide to resist and defend its natural and national rights
>>>
DANCE
Shahrokh Moshkin-Ghalam's "Omar Khayam"
A wine color silk fabric hanging on the back curtain with golden calligraphy of Omar Khayam’s poetry, hundreds of vines hanging from the ceiling all over the stage with a discrete lighting on each leaf and grape, candles surrounding the stage… Paradise on earth was the scenery of this Persian ballet called Omar Khayam presented at the majestic Palace of Fine Arts of San Francisco on September 12th 2009. The choreographer and dancer Shahrokh Moshkin Ghalam was the Iranian poet and philosopher Omar Khayam himself traveling through time and space, both physically and by the spirit expressed in his movements
>>>
STORY
گرفتاری من از وقتی شروع شد که یک ایرانی وارد معبد سرخپوستان بومی جزیره شد و بعد از مدتی به عنوان جادوگر بزرگ انتخاب گردید
هر چه از حضور ایرانیها در جزیره می گذرد، با خود فکر می کنم که شاه ایران چقدر کار دشواری داشت که با جمع کردن ایرانیها در خود ایران و مشغول کردن آنها با رقص باباکرم و بازی نان بیار کباب ببر و کی بود کی بود من نبودم و قائم باشک... و جلوگیری از مهاجرت آنها به همه دنیا از گروئنلند و ایسلند در شمال تا تنگه ماژلان و دماغه امید نیک در جنوب، چه خدمت عظیمی به امنیت بین المللی میکرد. ایرانیها اول از همه اسامی خود را چه زن و چه مرد، به محض ورود به جزیره عوض کرده و نام های سرخپوستی بر گزیدند و در فرودگاه رقص خورشید برگزار کردند
>>>
TANZ
رابطه حزب توده با خیانت و جمهوری اسلامی با جنایت - قسمت دوم
یه بعد از ظهر تابستون در شیراز، که هنوز تا فصل شکار خیلی مونده بود، از بی حوصلگی تو آلاچیق باغ و رو کرسی مخده لم داده بودم و با تفنگ بادی، سارهای روی سپیدار هشتی رو میزدم. هر بار یکی می افتاد و بقیه فرار میکردند. ده پونزده دقیقه که میگذشت، چند تایی دوباره مینشستند. باز، سینه سیاه و براقی بود و صدای خفه 'پک' ، و ساری می افتاد . عمو جان که پیشم نشست، چون عاشق محبتش بودم، از جا جستم و گفتم، "شربت و میوه بیارم؟" لبخند گنگی زد و جواب داد، "نه، فقط حرمت حیات رو نگهدار!" بیست سالی طول کشید تا مطلب رو حس کردم.
>>>
POETRY
My neighbor is going to the zoo
With her three grandchildren:
Mussa, who was born in Haifa
Of a Palestinian father and an Israeli mother,
Sees himself as the never-grown-up Peter Pan-
Sailing from the island of Neverland
With one eye green, one eye blue:
Gemini, a twin, who was born in America
>>>
POINT
Disparaging Islam and the Iranian-American identity
I want to argue that Iranian-Americans are mainly distancing themselves from Islam and in many cases leaving it as a coping strategy for dealing with the rise of Islamophobia and anti-Middle East sentiments in the United States. Iranian-Americans are dissociating themselves from Islam as a repositioning strategy to deal with the prejudices and suspicions which have been directed at them since 9/11. Feeling vulnerable and helpless, many Iranian-Americans have often unconsciously absorbed the fears and the sensibilities of their ordinary fellow Americans and the mainstream media about Islam and Moslems
>>>
UPRISING
ایران هرگز به روزهای پیش از خرداد بازنخواهد گشت
شورشِ مردم ایران از روزهای خرداد تا امروز، خیزشِ مردمی است که از رفتار خودسرانه و بالادستانهی دولتمردانِ خود زخمی و خسته هستند و اکنون سالهاست که کاسهی صبرشان لبریز است. این مردم برخاستهاند تا آوای خویش را به گوش خودشیفتگانِ قدرتپرست برسانند که: «دیگر بس است!» شورش مردم ایران که جوانان جلودار آنند، همانا خیزشِ وقار است، خیزشِ کرامت انسانی است بر علیه آنان که احترام به انسان و تکریمِ فرد را نیاموختهاند، چون خود هماره از آن بیبهره بودهاند. خیزشِ احترام به خویشتنِ خویشِ یک ملت است در برابر آنان که از مردمی فروتن و سختکوش و صلحدوست و آزادیخواه در دنیا تصویری هیولائی و ترسناک ساختهاند
>>>
STORY
Alas – life is but a one way street
Ideals? We all have them. Choices? We are all given. Values? Cherished by each. Dreams? Ours, without question. Destinies? Predetermined. Are they? What is life but an unknown journey through time and space? Play by the rules - we are told; walk along the well-trodden path. Then why the rebellious heart - the wild within? How to tame the untamable? Why reach for the skies? Aspire for the unattainable? Why gamble at the cruel game of chance? Why tempt fate? And play with fire? Why risk? But then one may as well ask - why live?
>>>
FICTION
روایت زندگی زن روستایی ایرانی است، در گذرگاه عبور جامعه از سنت به مدرنیته
by Shahrnush Parsipur
آسیه، چهارده ساله، صدمترى دورتر از آخرین خانه ى روستا، نزدیك گورستان روى سنگى نشسته بود كه نامش را بالش رستم گذاشته بودند. داشت به نام خودش مى اندیشید. فكر كرد كاش اسمش صدیقه بود. نخستین بارى كه این نام را شنیده بود دچار این حس شده بود كه در اصل یك صدیقه نامى بوده است. و به خودش گفت دیگر باید فرار كنم. از سه روز پیش كه ماه جبین كتكش زده بود داشت به فرار فكر مى كرد، و مرد كه از دور پیدا شد آسیه فكر كرد به همین شوهر مى كنم.
>>>
LIFE
I am setting out to write a book that opens up like a flower
I am uninterested in writing a book that introduces Iranians to Western audiences, because I think the need is greater for Western audiences to be introduced to themselves. This is not as offensive a statement as it might seem. Any writer has to be interested in introducing his or her readers to themselves. It is supposed to be an intimate relationship, not one in which a shared intellectual interest is the thing keeping it going. I would rather that Western audiences and I have all kinds of trouble, the kind in which I am saying that I know what is really going on inside them
>>>