Archive - Jun 2009 - Article

یک هفته قبل، یک هفته بعد

یک هفته قبل از انتخابات رفتم ایران. سالها بود که در ایران سوار قطار نشده بودم. در واقع از چند سال قبل از انقلاب که بچه بودم و همراه مادرم چندین بار با قطار از آبادان که محل تولد و زندگی من بود به تهران رفتیم و برگشتیم. البته آبادان که ایستگاه قطار نداشت، باید میرفتیم خرمشهر که چسبیده به آبادان بود. حالا بعد سالها دوباره در ایران با قطار مسافرت میکردم. مدتهاست به خودم یاد داده ام که مقایسه نکنم. مخصوصاً مقایسه چیزهایی که میبینم و تجربه میکنم در ایران با سوییس. این یک قیاس مع الفارق است و اصلاً جایش نیست. چون غیر از ناراحتی و عذاب چیزی عاید نمیشود. سعی میکنم که هر چیز را با شرایط محیط خودش و امکاناتش مقایسه کنم تا کمتر غصه بخورم. بگذریم که در این حالت هم کم نیست شرایطی که غمم میگیرد.>>>

In our hands

If the expatriate community can unite it can become a very powerful force, far stronger than the American and Israeli military forces that some mistakenly think is the only option for change. Once the expatriate community unites it can then empower Iranians in Iran. It is estimated that the total wealth of the expatriate community is above $600,000,000,000. If one percent of this can be directed towards bringing about freedom and democracy in Iran we would be a power strong enough to take on the totalitarian regime in Iran. The first step is to organize and unite those that are willing to work for freedom and democracy in Iran>>>

قصه از کجا شروع شد؟!

داستان از اینجا شروع شد: از آنجا که خامنه ای در جریان حمایت آیت الله خمینی از میرحسین موسوی و سنگ روی یخ کردن ایشان٬ از میرحسین کینه گرفته بود٬ پس از فوت آیت الله٬ با همدستی هاشمی رفسنجانی٬ درصدد انتقام برآمده و با تغییر قانون اساسی٬ میرحسین موسوی را برای مدت بیست سال به کناری نهادند. در آن زمان دو مورد اساسی وجود داشت که آقایان آنها را بین خود تقسیم کردند٬ آقای خامنه ای قدرت را برداشت و آقای هاشمی ثروت را! سالها گذشت تا خامنه ای متوجه شود قدرت در آنجاست که پول باشد. همچنین با رجوع به سابقه تاریخی متوجه شد که در روز کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ ٬ همان آدمهایی که در صبح فریاد "درود بر مصدق" را سر می دادند٬ با پولهای سرازیر شده از سوی امریکا٬ در ظهر همان روز شعار " مرگ بر مصدق " را سر دادند و این هیچ دلیلی نداشت جز وجود آن پول کثیف!>>>

Green Street

You won't be free unless you help me to get my freedom. Don't remain silent while in the dark of night you hear screams of mothers for the lives of their kids. Don't cover your ears when you hear the cries of the children for their mothers and fathers who have been shot by hooligans. They're trying to silence them and me and take away the thirst for freedom when they are done with us they will look for you. Yes, my friend, my freedom is your freedom. Therefore, I beg you, to please post on this site any media that can show injustices to freedom fighters. – Jabi, on Facebook. For the Iranian people everything begins on June 12, 2009, with their 10th presidential election since the 1979 Islamic Revolution>>>

The Marchers Turn Green

Like the sprouts of wheat
Which must grow green,
The marchers turn green.
They have green ballots in their hands
And red passion in their veins,
Oblivious to death
Who is wearing a dirty turban
And a long dark robe.
"This land belongs to us >>>

"نِـدا"ی آزادی

همه ناقوس های جهان بـا هـم
تنها  نامِ  تو را  می نوازند ...
که این
آفتابِ امیـدهای توست
که روزنه های ریزِ بشارت را
در شبهای تمامیتِ تلخِ تاریخ
و در نبضِ پُر تپشِ هر خُرداد
به تداوم می تپد ... >>>

Man in the mirror

"That man staring back
through my spiked bathroom mirror
is an impostor.
Dark, almost shining
skin ought to be porcelain
to match my decor.
The nose too, too wide,
this is not what I paid for
in my wonderland. >>>

Raw at Red Rock

I escaped. I left June gloom behind and took to the road, chasing the unknown into the desert. The music is at full blast; a feeble attempt to obliterate the sounds and the images of a world that has gone mad. And now on this balcony of a new fate I stand drowned and raw to the bone, staring at the Red Rock which is glowing in the afternoon Arizona sun. The iPod ear buds deliver the high and low decibels to my core, so that every cell, sinew and muscle is soaked in the music. I feel my hair stand on end. The heat, the rage and the utter helplessness join forces and pound at my heart; fistfuls of deep and dark guilt deliver explosions, one after another, to my soul. The dam opens; tears cascade down my cheeks, drenching my face, dripping on the steno pad where my thoughts scream out of my pen>>>

Optimism as Resistance

I am an Iranian citizen and I did not participate in the fraudulent June 12th presidential elections in Iran. This is the awkward position I find myself in now, having spent nearly three weeks watching millions protest the results of that election in the streets of Iran and around the world. This is the awkward position I find myself in, surrounded by a sea of protesters demanding “Where is my Vote?” at the solidarity rallies I’ve been attending in the city where I live. This is the decision I am reminded of every day, as I sift through the seemingly endless stream of information being disseminated on the mainstream news, YouTube, Facebook, and the blogosphere for hours every day. This is the decision I am reminded of as I try to find my way in the world of citizen journalism>>>

تشدید دوپارگی

از پی چندین روز پر تنش، سر انجام در نماز روز جمعه ۲۹ خرداد، رهبری نظام به سود بخشی از یک جناح، از مسوولیت "هدایت" تمامیت جمهوری اسلامی دست کشید؛ و به جای دعوت دو بخش جامعه ما به آشتی و همزیستی، اکثریت ناراضی و معترض جامعه را به مقابله و سرکوب تهدید کرد. روز بعد میلیون ها نفر در سراسر کشور به خیابان ها ریختند و خون ده ها معصوم بر آسفالت خیابان شتک زد. کدام عوامل سازمانگر نگاه و رفتار آقای خامنه ای در روند انتخابات دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بوده است؟ آیا رفتار رهبری کشور به صلاح کشور و منافع ملی بوده است؟ واکنش رهبری کشور در قبال بحران موجود تا چه حد به ثبات سیاسی سیستم کمک می کند؟ آیا گزینه دیگری، با زیان های کمتری برای امنیت عامه و اعتبار کشور و وجود داشت؟ پختگی، انسجام، و دور اندیشی و درایت تا چه میزان با حرکت رهبری نظام در پروسه انتخابات در آمیخته بوده است؟ >>>

A downward spiral

Elections allowed the different factions of the clergy believing in the rule of the faqih to test out the legitimacy of their solutions, and by inference their position in the ruling hierarchy, by reverting to the popular vote. Thus the factions would fight over the popular vote and would use this to manoeuvre in the corridors of power. Hence the regime that Khomeini bestowed on the country was in no way democratic for the population of Iran but allowed a large amount of freedom, indeed a form of internal democracy, within the ruling clergy. Interestingly the people of Iran, deprived of any real voice in government, used the rivalry between the factions to manoeuvre and obtain some breathing space>>>

اینجا کجاست

اینجا کجاست
شهر من اینجا نیست
شهر من اینجا نیست
جمعیت سبز درخیا بانها وکوچه ها مرده است و سپیده صبح به سرخی میزند
من از تمام ادامها یی‌
که به اسم حقیقت،  عدالت، و انسانیت تمام انسانها را قربانی می کنند
و به این بیعدالتی
نام عشق داده ا‌ند
میترسم.
>>>

Dark Mythic Flames Of History

Dark Mythic Flames of history
Sweep far across an eastern sea
Seething through society
Destroying all tranquility
Chronicles from ancient lands
Gripped tautly by medieval hands
Black the red hearts which they fan
Turn the world back into sand >>>

Stay Neda

Stay Neda
The birds are singing
The forests are green
Flowers are blooming
It is Spring
Do not go Neda
Stay Neda
Sing with your people in the streets >>>

Up in arms

...>>>