Archive - Jan 25, 2012 - Article

Failing To Find Peace

The 30-year-old U.S.-Iran enmity is no longer a phenomenon; it is an institution. For three decades, politicians and bureaucrats in both countries have made careers out of demonizing each other. Firebrands in Iran have won political points by adding an ideological dimension to an already rooted animosity. Shrewd politicians, in turn, have shamelessly used ideology to advance their political objec­tives. Neighboring states in the Persian Gulf and beyond have taken advantage of this estrangement, often kindling the flames of division>>>

Deeper impact

The direct impact of the new EU oil embargo is relatively limited. But the indirect impact could be much greater. In part that is because the EU will also be applying pressure on EU banks to limit or end dealings with Iran’s Central Bank. Furthermore, the EU action may lead businesses, both from the EU and elsewhere, to reevaluate their presence in the Iranian market, which may be seen as becoming more problematic, that is, politically controversial>>>

نامه به خانم مریم رجوی

من این نامه را در پاسخ به پیامی می‌نویسم که شما به مناسبت درگذشت خانم مرضیه محمدنیا (زرکش) مادر همسر من صادر کرده‌اید. در این پیام، شما این فقدان را از جمله به «خانواده» باقر زاده تسلیت گفته‌اید. و من، هم به عنوان بزرگترین عضو این خانواده، و هم به عنوان کسی که نسبت سببی او با فقید محمدنیا باعث شده که تسلیت خود را به این خانواده نیز عرضه کنید، خود را در مقام یکی از مخاطبان مستقیم شما یافتم و به حکم ادب اجتماعی احساس وظیفه کردم که به این پیام پاسخ دهم>>>

مسخ شدگان

ما از آزادی دم می زنیم. آزادی پوشش. آزادی بیان و آزادی اجتماعی- سیاسی اما در الفبای آزادی و دموکراسی هم در مانده ایم که می توان بدون خشم و نفرت نظر طرف مقابل را هم شنید و با گفتمان و استدلال به نتیجه رسید و از آن مهم تر اینکه یعنی هیچ موضوع اساسی تری حداقل برای ما ایرانی ها وجود ندارد که اینقدر اسیر دو سانت بالا و پایین شکمیم؟>>>

گر مدرنیته به پستان است

چون که با عکسش تن زندانیان آزاد شد
خطه ی ایران به یمن همت یک آگهی آباد شد
آن همه میلیون و میلیون ها به بند رهبری
پس خلاص آمد ز پستان کریه عنتری
>>>

بازگشت به طبیعت

هنگام خواندن ادبیات فارسی دیده ام که از قرن دوم هجری که در آن نخستین آثار ادبی به زبان فارسی جدید ظاهر می شود تا عصر جدید که "شعر آزاد" و "داستان کوتاه" به بازار می آید، ما به پنج شاهواژه بر می خوریم که یکی پس از دیگری در متون ادبی فارسی رخ نشان داده سپس ناپدید شده اند. این واژگان راهگشا عبارتند از "خرد"، "سخن"، "عشق"، "طبیعت" و "خلق". چرا؟ >>>