Archive - Jan 9, 2012 - Article

Are you serious?

Israel is not contemplating war against Iran, any more than the United States. Its noisy threats are, paradoxically, a signal that it is not planning to attack. When it bombed Iraq’s Osirak reactor in 1981, and Syria’s alleged nuclear facility in 2007, it did so in total secrecy and with no advance warning. Prime Minister Netanyahu’s fevered references to the ‘existential’ menace of an Iranian bomb should, I believe, be read, not as a prelude to war, but as an alternative to war>>>

Don't even think about it

Iran's bellicose rhetoric and recent Gulf wargames have given rise to the question of whether Tehran could close the Strait of Hormuz. As many analysts have observed, the answer is no -- not for a meaningful period of time. Less frequently addressed, however, is whether Iran would even try. The answer to that question is also "no" -- even the attempt would have devastating strategic consequences for Iran>>>

زنِ مرموز

در آن سال که این حادثه رخ داد، کشورِ ژاپن در دورانِ با شکوهِ اِدو به سر می‌برد. بعد از جنگ‌هایِ بسیار خونینِ ۷۰ ساله بینِ دو خاندانِ قدیمی‌ منطقه کانتو، واقع در جزیره‌ هُونشُو، صلح بینِ این ۲ خانواده -- یک طرف میتسُویی و طرفِ دیگر هارادا -- برقرار شده بود. این پیمانِ دوستی‌ در معبدِ هاجیمِه بسته شد، این معبد در زمینی‌ ساخته شد بود که فرزندانِ خورشید، نزدیک به هزار سالِ قبل آن را از چنگِ نیاکانِ اصلی‌ِ آن مناطق، خارج کرده بودند>>>

گراند پیانو و درویش تریاکی

یکی از "لوازم" اجتناب ناپذیر خانه های لوس آنجلسی وجود یکعدد "پیانو" است که برای .بعضی خانواده ها از نان شب واجب تر است در حکمت وجود این "پیانو" هم حرف و حدیث بسیار است. در خانواده هایی که علاقه به موسیقی وجود داشته و همچنان هم وجود دارد، کاملا پذیرفتنی است. فرزندان آنها چون در چنین فضایی رشد کرده اند، می توانند خو گرفته به موسیقی وعلاقه مند به آن بار آمده باشند>>>

نقاش نورها

فیلم «ایران درودی نقاش لحظه های اثیری» یکی ازمعدود مستند های بیوگرافیک است که در آن سرگذشت و ذهنیت یک زن هنرمند ایرانی درابعادی گسترده از زبان خود او به نمایش گذاشته می شود و ازفضایی آزاد و بی تعارف و شیوه روایتگری صادق و بی تکلف برخوردار است. فیلم، تماشاگر را از درون نقاشی های کم نظیر «ایران درودی» به زوایای روح پیچیده وناشناخته زنی هنرمند، مستقل و تنها می برد>>>

بازگشت به باغ گوته

اگر پسرت از تو بپرسد
که بهترین روزِ انقلاب کدام بود
به او چه خواهی گفت؟
آیا بی درنگ می گویی: 22 بهمن 57؟
>>>