Souri

Beautiful one from Hafez (but here is not Bahar yet :))

رونق عهد شبابست دگر بستان را

میرسد مژده گل بلبل خوش الحان را

ای صبا گر به جوانان چمن باز رسی‌

خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش

خاکروب در میخانه کنم مژگان را

ای که بر َمه کشی از عنبر سارا چوگان

مضطرب حال مگردان من سرگردان را

ترسم این قوم که بر ُدرد کشان میخندند

در سرِ کار خرابات کنند ایمان را

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح

هست خاکی که به آبی‌ نخرد طوفان را

برو از خانهٔ گردون بَدر و نان مطلب

کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را (به به!)

هر ِکرا خوابگهِ آخر مشتی خاک است

گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را؟

ماه کنعانی من مسند مصر آنِ تو شد

وقتِ آنست که بدرود کنی‌ زندان را

حافظا می خور و رندی کن و دل خوش باش ولیک

دامِ تزویر مکن چون دگران قرآن را (ببین چی‌ داره میگه حافظ)

كجا من خرم

More from my 11th grade literature professor, Mr. Sarkhosh

This one is my favorite. Since I missed the B's, here is one that starts with a B

به گاوى خرى گفت اى بى خرد
تو را نام ِ من بهتر از من سزد

ندانم كه نام تو بر من نهاد
كه نفرين براين نام و اين ننگ باد

بكارت شوم هر چه باريك تر
نبينم ز را ى تو تاريك تر

كه دوشندت اى ناتوانتر ز من
تو را با چنين شاخ و اين زور ِ تن

برآرند از روزگارت دمار
بريزند خونت بفرجام ِ كار

مرا چاره جز بردن ِ بار نيست
خريت كه در كردن ِ كار نيست

من اين روز ِ بد را كجا داشتم
اگر شاخ و زور ِ ترا داشتم

بگو تا تو هستى كجا من خرم
اگر چند خود بار ِ مردم برم

ر از فال حافظ

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید ... وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست ... فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید
ز میوههای بهشتی چه ذوق دریابد ... هر آن که سیب زنخدان شاهدی نگزید
مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب ... به راحتی نرسید آ...ن که زحمتی نکشید
ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز ... که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید
چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد ... که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید
من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت ... که پیر باده فروشش به جرعهای نخرید
بهار میگذرد دادگسترا دریاب ... که رفت موسم و حافظ هنوز مینچشید

جشن

راست دلان را به تدریس بیار

شاد دلان را به جشن سبکباران بیار

که این مدرسه عشق نشود تعطیل

یاد خال یار را با سپاس دلداران بیار

خوشبختی دیداردوستان کی خواهد رسید

این غزل را به پیشواز این رسوا بیار

راه دور و سیمرغ گمشده در التهاب

از فراز مرز عشق پیغامی از شفا بیار

باران شست در و دیوار تنهائی

به خورشید بگو یار رنگین کمان بیار

شده مستی از بوی شکوفانه مجاز

این خاک تر بهر مزهء لوطی بیار

گفتا اورنگ جمشید شد فنا از غرور

گفتم این مهرهء اطلس تو دنیا را بیار

اورنگ
Mars 2009

//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-74 

رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم

رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم
آشنای تو دلم بود و به دست تو سپردم
اشک دامان مرا گیرد و در پای من افتد
که دل خون شده را هم ز چه همراه نبردم

شرمم از اینه ی روی تو می اید اگر نه
آتش آه به دل هست نگویی که فسردم
تو چو پروانه ام آتش بزن ای شمع و بسوزان
من بی دل نتوانم که به گرد تو نگردم

می برندت دگران دست به دست ای گل رعنا
حیف من بلبل خوش خوان که همه خار تو خوردم
تو غزالم نشدی رام که شعر خوشت آرم
غزلم قصه ی در دست که پرورده ی دردم

خون من ریخت به افسونگری و قاتل جان شد
سایه آن را که طبیب دل بیمار شمردم

 هوشنگ
ابتهاج

Thanks for your beautiful contribution

Anahid aziz: What a great poem. Very hopeful. I wish we will see that day, very soon.

Daneshouye gerami: I loved your first poem. The second one is also wonderful. I think that I had seen it before, but I don't remember where you had posted it.

I'm so grteful to both of you (and also to  Orang and Dr Saadat Noury and others)  for having shared your own poems with us. Really I'm very much honored.

رنجور و خسته بودم، مهر تو چاره ام کرد

Daneshjoo

رنجور و خسته بودم، مهر تو چاره ام کرد

من شمع بی فروغی، عشقت ستاره ام کرد

دردا که هجر رویت، چون لاله پرپرم کرد

"هجران بلای جان شد خون در پیاله ام کرد"

------------------------------------------

ذ -  ای  ایران 

ذلیل و خوار نگردد، کسی که عشق تو دارد

ندا عزیز جهان شد ، که سر بخاک تو دارد

همیشه ملت ایران، شکوه و فرّ تو خواهد  ّ

ز مرگ خود نهراسد، که زنده نام تو دارد

Souri jan, this is my own poem, titled "Better Iran" in Farsi

روزی در ایرانی بهتر , کشور , آزاد و آباد خواهد بود

همه هموطن , چه خندان و چه دلشاد خواهد بود

هرجوانی بر سر این و آن کار خواهد بود

نه که مورد خشم بیجا و آزار خواهد بود

مادر از عشق فرزند همی شاد خواهد بود

برادر از جامهً خواهر بی ایراد خواهد بود

خواهد آمد عکسی از وطن , قشنگ , نه از میمون خواهد بود

یا که ازین هم بدتر , تصویری از دختری در بستر خون خواهد بود

صدا خواهد آمد , صدایی از غلغله از شادمانی خواهد بود

نه آنکه هر صدایی , ناله ای از ظلم یا از گرانی خواهد بود

در این فردا ، ريیس جمهور با مردم , محتر م , بسی انسان خواهد بود

نه که روز و شب فکر کشتار آنان در این میدان و آن میدان خواهد بود

در آن روز زیبا , برازنده , مهاجر راهی ایران خواهد بود

نه که نام ایران یاد آور مرگ یا مساوی با زندان خواهد بود

مسلمان با مسیحی , زرتشتی , کلیمی , بهایی , با کافر مهربان خواهد بود

کران تا کران , بشنو از این جوان و آن جوان, که هر جان شکوفان خواهد بود

آناهید حجّتی

Very good poem Faramarz!

It seems to be a Pure Farsi poem  (If I'm not mistaken).

Your literature porfessor was a great and knowleged person in Persian philosophy.Thank you for sharing this with us.

Please do share more of his gems if you can. Thanks.

مشتى از خروار

ره كاروان را سر شب زده
سحر خود به كوى على چپ زده
همه مرغ همسايه را غاز كن
بدلخواه دشمن سخن ساز كن
نه اين خوى بيگانگى خويش ماست
پدر دانش و مادرش كيش ماست
بپاكى همه گردن افراشته
يكى تپه ى پاك نگذاشته
همه نيكنام و همه نامدار
جزاز ننگ نامى نياورده بار
فريبندگى مايه ى كامشان
فرو مايگى پايه ى نامشان
يكى توبه از كرده ى خويش كن
همان كرده ى زشت را بيش كن

چند خطى از شعر مشتى از خروار
از استاد ادبيات كلاس يازدهم
مهندس سرخوش

Orang aziz

I always loved your Motto words in top of your blogs.

This is something original and pretty!

The Pari Daryaee also is one the most romantic ones. Thank you so much. 

But don't stop there please :)

Let them coming......

شعر

رهگذر شعر چیست

چند کلمه در باد

همه چیز است و هیچ   نیست

آینه احساس تو ست

هر چه میخواهی از آن برگیر

اورنگ

Wow, you are so good!

Thank you Dr Saadat Noury! You are great!

I'd checked Hafez to find a Zaal and didn't get anything. You're a real professional. 

Thanks again.

آبی

رسیدم به ژرفای آبی
 

تا بچینم اشک سرد ماهی
 

شنیدم ناله پری دریائی
 

فریاد کشیدم در حباب توخالی
 

غرق شدم در عمق فراموشی
 

یافتم سکوت خالص پاکی
 

گرفتم  سرنوشتم را  به بازی
 

تا محو شوم در انتهای  آبی
 

اورنگ
//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-61

ذ ره را تا نبود همت عا لی حا فظ

ذ ره را تا نبود همت عا لی حا فظ

طا لب چشمه ی خورشید درخشان نشود

روزگاری رفت و مردی برنخاست

روزگاری رفت و مردی برنخاست
زین خراب آباد گردی برنخاست
دشمنان را دشمنی پیدا نشد
دوستان را همنبردی برنخاست
هر که چون من گرمخویی پیشه کرد
از دلش جز آه سردی برنخاست
صد ندا دادیم دشمن سر رسید
از میان جمع فردی برنخاست
درد از درمان گذشت و هیچ کس
از پی درمان دردی برنخاست
در ره آزادگی از جان حمید
چون مصدق رهنوردی برنخاست

 حمید
مصدق

سوی خورشیدی دگر پرواز خواهم کرد

رهروان خسته را احساس خواهم داد
ماه های دیگری در آسمان کهنه خواهم کاشت
نورهای تازه ای در چشم های مات خواهم ریخت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد
سهره ها را از قفس پرواز خواهم داد
چشم ها را باز خواهم کرد
خواب ها را در حقیقت روح خواهم داد
دیده ها را از پس ظلمت به سوی ماه خواهم خواند
نغمه ها را در زبان چشم خواهم کاشت
گوش ها را باز خواهم کرد

آفتاب دیگری در آسمان لحظه خواهم کاشت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد

سوی خورشیدی دگر پرواز خواهم کرد

 خسرو
گلسرخی »

But finding a poem with "Zal" is not easy......!

I think we must withdraw the "Zal" letter.

I tried to find something since last night, nothing came to my mind. I will pass to "R" but if anyone can find a poem starting with "Zal" I'll be grateful if they post it here.

دنیا میچرخد

//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-132

دنیا میچرخد

و من  میلرزم در صبح سرد تاریک

نور میرسد از روزنه هائی باریک

یکا یک خسته از دیگری

دنیا میچرخد

و من شیفته موی تو أم

بدنبال شمار مژگان تو أم

یکا یک  با عشقی از دیگری

دنیا میچرخد

و لحظه ها رهگذرند   بیخبر و نحیف

قطره های باران میرسند خفیف

یکا یک  پس از دیگری

دنیا میچرخد

و نیست کسی منتظر ما در این راه

موی سپیدی میبینم گاه به گاه

یکا یک  پس از دیگری

دنیا میچرخد

و همه آفاق دوباره شد  ه ستیز وجفا

جنگ و جدال              فریاد و غوغا

یکا یک  پشت به پشت  دیگری

دنیا میچرخد

و پیروزی ما میرسد از این بیداد

از ان ماهمیشه این بود  چه مرگ چه میلاد

یکا یک  با هم بدنبال  دیگری

اورنگ 

dec 2009

دسـت از طـلـب ندارم تا کام مـن برآید

دسـت از طـلـب ندارم تا کام مـن برآید
یا تـن رسد بـه جانان یا جان ز تـن برآید

بگـشای تربـتـم را بـعد از وفات و بنگر
کز آتـش درونـم دود از کـفـن برآید

بـنـمای رخ که خلقی واله شوند و حیران
بگـشای لـب کـه فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش
نـگرفـتـه هیچ کامی جان از بدن برآید

Hafez

از حـسرت دهانـش آمد به تنـگ جانـم
خود کام تنـگدسـتان کی زان دهـن برآید

گویند ذکر خیرش در خیل عـشـقـبازان
هر جا کـه نام حافظ در انـجـمـن برآید

برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

درین سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند
گذر گهی ست پر ستم که اندر او به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت ازین خراب تر نمی زند
چه چشم پاسخ است ازین دریچه های بسته ات ؟
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

نه سایه دارم و نه بر ، بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

هوشنگ
ابتهاج »

ای وای خدایا ، چه غمی دارد شیر

در کنج قفس پشت خمی دارد شیر
گردن به کمند ستمی دارد شیر
در چشم ترش سایه ای از جنگل دور
ای وای خدایا ، چه غمی دارد شیر

هوشنگ
ابتهاج

Wow, thank you so much, Orang and Daneshjoo

Wonderful pieces! Thank to both of you for the great contribution.

I am so grateful to both of you for bringing your valuable poems in this modest blog! Never forget your solidarity :)

You made my day, my friends!

A big thanks!

ایران، ایران، ایران

Daneshjoo

ذلیل و خوار نگردد کسی که عشق تو دارد

ندا عزیز جهان شد، که سر بخاک تو دارد

همیشه ملت ایران ، شکوه و فرّ  تو خواهد

زمرگ خود نهراسد، که زنده نام تو دارد

در زمین انسان بزرگ و باشکوست

Daneshjoo

در زمین انسان بزرگ و باشکوست

هر تلاشی می کنم از بهر اوست

او مرا پرورده و شادی دهد

شادی من دیدن شادی اوست

هذیان

دلم پرواز کرد دوباره
 

خورشید بجز غروب نداشت چاره
 

آسمان پر شد از ستاره
 

چکار میکنم اینجا من دیوانه
 

منطق سقط شد و قلب آواره
 

قلم از خدا رسید و از من ناله
 

چه اهمیتی دارد دید یک بیگانه
 

در چشم طوفان مادیات ویرانه
 

چگانه میشود عشق ورزید عارفانه
 

اورنگ
 

Nov 2008

//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-67

مکالمه شخصی

دیشب  به خودم نامه نوشتم
 

که بیا و یار باش
 

دیگر غریبه نباش
 

جواب  بده تا خبری آید
 

از چشم خشک ما اشکی آید
 

بگو که تنها نیستی
 

گریبانگیر این غم فقط تو نیستی
 

جواب  بده اینجا کسی یار توست
 

در این کهکشان ستاره إی مال توست
 

بگو خنده را دوست داری
 

تا گوش یاری بدست آری
 

آری دیشب  به خودم نامه نوشتم
 

که بیوفا ما را به یاد داشته باش
 

گفتا مرحبا ای یار سفید
 

که آخر نامه ای رسید
 

اورنگ
 

 Février 2009

 //iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-66

امروز

You are right there are more poems starting with D:

دیگر نمیترسم از رسیدن روز
 

نمیلرزم از داستان مرموز
 

دیگر ندارم احتیاجی به سلام

از منفوران فتنه  دوز
 

چرا اینهمه شباب و بی غمی
 

خورشید  ز  کجا تابیده امروز
 

قضاوت چشم دیگران تو خالی
 

قلب سنگشان حرفی نمیدهد بروز
 

که ندانم از یار و دوست
 

این قلب شده خود آموز
 

________
 

همه چیز ساده و نورانی
 

بی زجر بی درد مثل مرگی پیروز
 

شاید باشد نشانه آخری
 

تشویش بود از جوانی دیروز
 

باکی نیست از پیری امروز
 

بیاورید  آن  نان وپیاز  وشمشیر
 

که آخرین ماجرا شروع میشود امروز
 

اورنگ             
avril 2009

//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-79

اینک دریغا آرزوی نقش بر آب

در من غم بیهودگیها می زند موج
در تو غروری از توان من فزونتر
در من نیازی می کشد پیوسته فریاد
در توگریزی می گشاید هر زمان پر

ای کاش در خاطر گل مهرت نمی رست
ای کاش در من آرزویت جان نمی یافت
ای کاش دست روز و شب با تار و پودش
از هر فریبی رشته عمرم نمی بافت

اندیشه روز و شبم پیوسته این است
من برتو بستم دل ؟
دریغ از دل که بستم
افسوس بر من گوهر خود را فشاندم
در پای بتهایی که باید می شکستم

ای خاطرات مرا با خویشتن تنها گذارید
در این غروب سرد درد انگیز پاییز
با محنتی گنگ و غریبم واگذارید

اینک دریغا آرزوی نقش بر آب
اینک نهال عاشقی بی برگ و بی بر
در من
غم بیهودگیها می زند موج
در تو
غروری از توان من فزونتر

 حمید
مصدق

عمر من بود او که از پیشم گذشت

دیدم او را آه بعد از بیست سال
گفتم این خود اوست ؟ یا نه دیگری ست
چیزکی از او در او بود و نبود
گفتم این زن اوست ؟ یعنی آن پری ست ؟
هر دو تن دزدیده و حیران نگاه
سوی هم کردیم وحیرانتر شدیم
هر دو شاید با گذشت روزگار
در کف باد خزان پر پر شدیم
از فروشنده کتابی را خرید
بعد از آن آهنگ رفتن ساز کرد
خواست تا بیرون رود بی اعتنا
دست من در را برایش باز کرد
عمر من بود او که از پیشم گذشت
رفت و در انبوه مردم گم شد او
بازهم مضمون شعری تازه گشت
باز هم افسانه مردم شد او

حمید
مصدق