History

دین و دولت

در هم تنیدگی دین و دولت در ایران  از بعد از انقلاب اسلامی شروع نشده و سابقه ای ۶۰۰۰ ساله دارد. در شاهنامۀ فردوسی توسی که سندی براستوره و تاریخ  ایرانیان است  گفته می شود که  چهارمین پادشاه اساتیری ایران – جمشید شاه - به هنگام اریکه بر تخت پادشاهی چنین  گفت:
"منم "  گفت  "با فرۀّ ایزدی / همم شهریاریّ و هم مؤ بدی
بدان را ز بد دست کوته کنم / روان را سوی روشنی ره کنم" >>>

تنش خلاق

یکی از معما های تاریخ بشر فتوحات برق آسای اعراب مسلمان شده در قرن هفتم میلادی است. علل بسیاری برای این پدیده تاریخی نقل شده که مهمترین بقرار زیر اند. نخست اینکه روابط سیاسی و فرهنگی قبایل عرب جاهلی از جنس جنگ بود. عضویت در هر قبیله ای بمعنی شمشیر بستن و شمشیر کشیدن و مبارزه به سنان و بنان برای فخر و پیروزی قبیله خودی بود. وقتی اسلام جنگ میان مسلمانان را منع کرد قبایل عرب به نوعی بحران فرهنگی برخوردند. طی قرون متمادی اعراب در جنگ و تفاخر و رجز خوانی خود را تعریف کرده بودند>>>

عذرخواهی نسل شرمنده ما

بسیاری از نسل بچه های جنگ به مرجع دلیر و نازک بین و صافی دل و تیزهوش و نکته سنج و عدالت خواه و مردم دوست و حق نگر تازه درگذشته، حضرت آیت الله العظمی منتظری، عذرخواهی ها بدهکارند. من از همان نسلم. سال غم انگیز 67 بود و خاتمه جنگ و بازگشت ما به شهرها و ماجرای جگرسوز اعدام های گروهی زندانیان سیاسی در زندان ها و مکاتبات رمزگونه نفر دوم انقلاب با رهبری آن. نامه ها را که دست به دست می گشت می خواندیم و می کوشیدیم حقیقت را از میان سطرهای آن ها دریابیم>>>

پایه گذر نکبت

او بانی ولایت فقیه بود. نظریه ای که مردم را از نظر عقلی ناقص و محتاج به داشتن ولی فقیه برای هدایت آنان چون هدایت گوسفندان بوسیله چوپان میبیند. او تا انجا مردم رو قبول داشت که بدون تفکر مستقل دنبالش برند و از او اطاعت کنند جمله معرف خمینی: اگر 35 میلیون بگن آره، من میگم نه شاهدی بر این ادعاست. خامنه‌ای وارث خلف خمینی هست. در واقع آنچه را که امروز بعنوان رژیم “جمهوری” اسلامی میشناسیم. این دیکتاتوری نظامی مذهبی چیزی جز تداوم طبیعی افکار ضد دمکراتیک؛ تمامیت خواهانه و قرون وسطایی “امام” راحل نیست>>>

آمریکا! متشکریم!

ایران، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی خود را مرهون بزرگ مردی است که در سالهای پرآشوب بعد از جنگ جهانی دوم در مقابل زیاده خواهی های استالین و ارتش سرخ ایستاد .Harry S. Truman سی و سومین رئیس جمهور آمریکا در 12 آوریل سال 1945 به دنبال مرگ فرانکلین روزولت جانشین وی شد و با اقتدار کامل تا 20 ژانویه سال 1953 از کاخ سفید، ایالات متحده را در سالهای طوفانی پایان جنگ در اقیانوس آرام که با تسلیم ارتش امپراطوری ژاپن به ژنرال مک آرتور پایان یافت و همچنین مقابله با نفوذ روزافزون شوروی در نقاط مخالف جهان، رهبری کرد>>>

Heritage taken hostage

This issue has very important implications for the United States. First of all, one can imagine how much dislike, distrust, and suspicion would be incurred by a Western power dragging another culture's ancient heritage to the auction block. America's museums are national institutions that are often trusted to hold and display the cultural materials of other societies around the world. They are not bank accounts or slush funds to be raided whenever money is needed>>>

Bad loan

Given that Shirin Ebadi's Nobel medal is now in the hands of the Islamic Republic, the British Museum should reconsider its loan of the Cyrus cylinder, on which the 'charter' Ms Ebadi referred to is inscribed – it is due to go on display in Tehran in January. According to one source, the chances that the Iranian government will decide to keep the cylinder are “very high”. Iran’s clerics have a history of hostility towards Iran’s pre-Islamic heritage – after the revolution, Ayatollah Sadegh Khalkhali threatened to raze Unesco-recognised world heritage sites with bulldozers>>>

Who are we?

Homa Katouzian’s latest book The Persians is arguably the most comprehensive and learned history of Iran and the Iranian people encapsulated in a single volume in the English language to date. Few authors would be so bold as to take on the mammoth task of writing a history covering several millennia of Iranian history, but then again, few are as qualified as Katouzian for just such an undertaking. And the reason for Katouzian’s success in pulling off such a massive feat, is not only the wealth of experience and learning he has brought to bear in this book, but the tightly argued and analytical structure by means of which Iranian history, from the mythological birth of Kiumars to the Islamic Revolution, is deftly imparted to the reader >>>

Day of Infamy

While the 1953 coup was a strategic mistake by the US for which the Iranian people paid dearly, it serves as absolutely no justification for taking US diplomats hostage 26 years later. Taking hostages did not gain anything for Iran and Iranian people, other than more suffering. It did not protect the regime in the least from any similar coup attempts, in fact if the US wanted to take hostile action in Iran it would have been more justified since it had been attacked (the US embassy is sovereign US territory under international law)>>>

Private Parts

The first half of the 20th century minus the Reza Shah period is unique in the whole history of Persian literature in the amount of satire, lampoons and invectives which were published largely though not entirely through the press, and usually with a political motive. It was characteristic of Iranian history that the fall of an arbitrary state, often even the death of a ruler, led to division and chaos. The first quarter of the twentieth century was a period of revolution, chaos and coup>>>

روز کورش بزرگ

من فکر می کنم اعلاميه ی حقوق بشر، و شخصی چون کورش که اولين منادی حقوق بشر بوده است، جدا از همه ی ارزش هایی که با خود دارند، ارزشياب بزرگی برای سنجش زنان و مردان سياسی و اجتماعی زمانه ی ما محسوب می شوند و چون خورشيدی عمل می کنند که بر همه ی تاريکی های تبعيض ها و حق کشی ها می تابد و آن ها را برجسته و روشن می کنند. و با اين ارزشياب است که می توان به تماشای افرادی که اکنون مقابل ما ايستاده اند، چه به عنوان سیاستمدار و شخصيت اجتماعی و چه به عنوان هواداران گروه ها و احزاب مختلف، پرداخت و ديد که کدامين فرد نمره ی رد می گيرد>>>