Life

پایه گذر نکبت

او بانی ولایت فقیه بود. نظریه ای که مردم را از نظر عقلی ناقص و محتاج به داشتن ولی فقیه برای هدایت آنان چون هدایت گوسفندان بوسیله چوپان میبیند. او تا انجا مردم رو قبول داشت که بدون تفکر مستقل دنبالش برند و از او اطاعت کنند جمله معرف خمینی: اگر 35 میلیون بگن آره، من میگم نه شاهدی بر این ادعاست. خامنه‌ای وارث خلف خمینی هست. در واقع آنچه را که امروز بعنوان رژیم “جمهوری” اسلامی میشناسیم. این دیکتاتوری نظامی مذهبی چیزی جز تداوم طبیعی افکار ضد دمکراتیک؛ تمامیت خواهانه و قرون وسطایی “امام” راحل نیست>>>

Not for sale

When, more than ten years ago, we founded the Alliance for Defense of Human Rights in Iran (ADHRI) in Washington, D.C., after the serial murders of 1998, more than 20 people began attending the meetings. At the beginning, there were constructive discussions. The first event and demonstration in DC took place two decades after the Revolution sponsored by the Alliance. They were both timely and successful in drawing attention to the abuse of human rights in Iran. Until that time, everyone was scared or frightened to talk, let alone organize an event. But soon enough, like many other organizations, ADHR became political; each group trying to push their own agenda>>>

The Party Nazi

The other night Becky and I arrived at a large gathering of family and friends. Our generous guest, Mrs. Nicey had obviously spent a good deal of time meticulously preparing for this occasion, cleaning, cooking, and decorating. Her recently remodeled home was tastefully painted and painfully overfurnished with the usual suspectsin the mix, French, Qajar and modern American articles. As soon as we arrived Mrs. Nicey rushed to greet us. She looked rather frazzled though. It must have been the stress of all the hard work of arranging the perfect party. She shook hands and accepted the bottle of wine>>>

Us against them

While I would agree that the regime has successfully transitioned from a hybrid authoritarian state to one that more closely resembles unmitigated totalitarianism, the regime remains inherently at odds with itself. The paradox of the state, its religious and republican elements, has ultimately hastened increased state fragmentation and lead to a crisis of identity. While the security apparatus of the state has undoubtedly expanded its grip on society, we are increasingly witness to fissures among elite politicians who disagree as to the best course forward>>>

Iranians eat their young

I have always been fascinated with Iran. Even before I met my half Armenian, half Persian wife. And when I met her, I was hoping to get close to a country and culture I always have admired. Instead I discovered that my wife shuns her Persian family and relishes in her Armenian side. When asked why, her answer was simple: Iranians eat their young. Now you may think she was a racist or self-hater, but reality is more complicated>>>

"دادن" و "گرفتن" به جای "کردن" و "شدن"

در میزگردی که روز یکشنبه ششم دسامبر ۲۰۰۹ در شهر ریچموند ایالت کالیفرنیا تشکیل شد مسئلۀ "آزادی جنسی در فرهنگ ایرانی" مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در این میزگرد که از سری نشست‌های بنیاد فرهنگی همزبان بود خانم‌ها شهرنوش پارسی‌پور (نویسنده و اسطوره‌شناس)، عزیزه رضائیان (روان‌درمان‌گر کودک و خانواده)، فرزانه ثابتان (مترجم و اندیشمند مسائل فلسفی و جامعه‌شناختی)و دکتر بهمن دادگستر (روانشناس) شرکت داشتند. گردانندۀ این نشست منصور تایید بازیگر تئآتر و نمایشنامه‌نویس مقیم شمال کالیفرنیا بود>>>

راگو

خودم هم نمی دانم راگو چیست. نه این که نمی دانم، یک چیزهایی شنیده ام. ولی این که دقیقا بدانم، نه. همین قدر می دانم که با شنیدن اسمش زندانی می شوم. همین که به آن فکر می کنم چنین اتفاقی می افتد. یاد زندان هایی می افتم که هرگز نرفته ام. دیوار سلول ها یکی یکی که نه، که با هم می آیند بالا و دور و برم را می گیرند. یک در فلزی هم می آید با یک دریچه ی کوچک که بعضی وقت ها بسته است و بعضی وقت ها فقط چند تا میله ی گرد فلزی دارد و می شود آن طرفش را دید. همین چند سلول روبرویی و مقداری از راهرو پیداست>>>

به امید آن‌ روز

مفتخرم که جایزه حمایت بین‌المللی از حقوق بشر امسال به من تعلق گرفته است. بیش از سی‌ سال از انقلاب و تاسیس جمهوری اسلامی در ایران گذشته است، اما هنوز هم دادگاه‌های انقلاب بکار خود ادامه داده و با صدور احکام اعدام و زندان‌های طویل المدت، سعی‌ در ارعاب آزادی خواهان دارند. بیش از سی‌ سال از تأسیس جمهوری اسلامی در ایران گذشته است اما هنوز مجازات‌هائی چون سنگسار، قطع دست دزد، به صلیب کشیدن، اعدام مجرمین کمتر از ۱۸ سال در قوانین ایران وجود دارد>>>

Write Mehrnoosh!

Write Mehrnoosh. Write on the interrogation forms marked with “Truth is Your Salvation.” Perhaps this time, if you are truly honest, they will set you free. Write my sister. Write that we were a few women, who dreamed of an equal world, a more feminine world. Write that we could no longer tolerate the insults and injuries resulting from discrimination. Write that we believe a better world is only possible through equality. Write that we had dreams>>>

It has nothing to do with being Persian!

I always hear: “He is just another typical Persian guy. He tries so hard to be everything but him self”, or she is just “Another pretentious Persian girl, good by day, nasty by night”… We as young Iranians, as people from different cultural backgrounds, can be unconsciously incompetent in the area of moral identity. The problem is: we distinguish, separate and/or confuse our values. Generally speaking we separate the parameters of social acceptance (of our current environment) from a perceived outline of what is expected from us ethnically, as Iranians>>>

آمریکا! متشکریم!

ایران، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی خود را مرهون بزرگ مردی است که در سالهای پرآشوب بعد از جنگ جهانی دوم در مقابل زیاده خواهی های استالین و ارتش سرخ ایستاد .Harry S. Truman سی و سومین رئیس جمهور آمریکا در 12 آوریل سال 1945 به دنبال مرگ فرانکلین روزولت جانشین وی شد و با اقتدار کامل تا 20 ژانویه سال 1953 از کاخ سفید، ایالات متحده را در سالهای طوفانی پایان جنگ در اقیانوس آرام که با تسلیم ارتش امپراطوری ژاپن به ژنرال مک آرتور پایان یافت و همچنین مقابله با نفوذ روزافزون شوروی در نقاط مخالف جهان، رهبری کرد>>>