Alahazrat Hajagha

گلدن گيت اگر براي توريست ها عظمت داره و براي مردم سن فرانسيسكو منبع غرور است براي من سمبل پايان راه هستִ راهي كه دوازده سال از بهترين سال هاي زندگي ام رو براي پيمودنش دادم.
سالها پيش در زير آسمان پرستاره كوير كرمان با خودم شعر پشت دريا ها شهري است را زمزمه مي كردم و امروز وقتي در كنار گلدن گيت به اقيانوس نگاه مي كنم مي دانم كه پشت اين دريا ها براي من ديگر شهري نيستִ همين جا كه ايستاده ام مقصد هست اينجا همان شهري هست كه سال ها آرزويش را داشتم اينجا آخرين ايستگاه است.اين جا همان جاست كه بايد همه چيز اتفاق بيافتد اينجاست كه بايد خوشبختي باشد اينجاست كه بايد تنهايي نباشد اينجاست كه نقاشي هاي دفتر آرزوهايم بايد رنگي شودִ
پس اگر هنوز خوشحال نيستم ,پس اگر هنوز تنها هستم , اگر هنوز غصه در چشمانم داد مي زند و هنوز در انتخاب رنگ براي نقاشي هايم ناتوان هستم مي فهمم كه مشكل شهر نبود مشكل چيز ديگريست چيزي كه شايد ١٢ سال ديگر از عمرم را بايد بدهم تا بدستش بيارمִ خدا را گواه كه فهميدم آزاد بودن و خوشبخت بودن مجاني نيست قيمتش سال هاي عمرمان هست