A New Day for Iran

Share/Save/Bookmark

Amil Imani
by Amil Imani
20-Jan-2010
 

Compelled by the inalienable right of the people to institute their government and replace it when it fails to serve its constituents in the pursuit of life, liberty and happiness, millions of Iranians representing the entire spectrum of society are demanding change from the repressive theocracy to an open secular democracy.

More than three decades of rule by the Islamic Republic of Iran (IRI) has not only failed to advance the security and well-being of the people, it has ensnared the nation in a stifling theocracy where the rights of the governed are routinely violated for the benefit of the governing.

The revolution of 1979 that brought down Mohammad Reza Shah’s dictatorship in the hope of instituting a democratic government was quickly usurped by a religious autocracy.

Endemic to autocracies is the subjugation of the interests of the people to that of the state and the IRI has been no exception. In order to maintain its hold on the nation, the IRI has employed suppressive measures, some of which are briefly listed here:

* The IRI has replaced every protective provision of the Universal Charter of the Declaration of Human Rights with theocratic fiats of the state which govern all aspects of the citizens’ private and public life.

* The IRI has abandoned the administration of justice in accordance with the due process of law practiced in civilized societies and has adopted the discriminatory laws of Sharia. The sacrosanct assumption of innocence is discarded. Arbitrary arrests, long detentions without formal charges, the administration of all forms of physical and psychological torture, and summary execution of political dissenters and religious minorities have became the standard behavior of the system.

* All forms of freedoms, mankind’s precious legacy, were either taken away or severely restricted. Freedom of assembly, of the press, and association were taken away from the people and became the exclusive prerogatives of the state.

* Journalists and writers of all subjects were forced to serve the state or face merciless punishment. Numerous journalists, writers and thinkers were imprisoned; some languished for decades and some met an early death.

* The religious and ethnic diverse groups of the nation, which has been a great source of its strength and cherished heritage throughout the ages, were severely repressed in an attempt to force the populace into a monolithic religious mold advocated by the state. Religious minorities such as Baha’is, Jews, Christians and others found themselves persecuted in a variety of ways in their own homeland. Some abandoned their livelihood, homes and relatives to flee to the four corners of the globe in search of religious freedom and safety. In Iran many ended up as prisoners of conscience, some were forced to recant their beliefs, and a number were executed and buried secretly in unmarked graves.

* Women, who during ancient times were honored as equals to men, were reduced to the rank of second-class citizens. Their family rights became severely constricted.  Their access to occupations such as judgeships was denied, in line with the theocracy’s belief that women are incapable of rendering sound verdicts, and allowed only a token presence in high-ranking government positions.

Forward: Secular Green Movement of Iran

Delving extensively on the misdeeds of the IRI diverts us from focusing attention on the most promising development that calls upon both Iranians and the entire membership of the human family for change. The Secular Green Movement of Iran (SGMI), birthed by tens of millions of liberty-loving, long-suffering Iranians, is squarely based on our ancient triad of Good Thoughts, Good Speech, and Good Deeds.

The guiding principles and objective of the SGMI, although presently focused on Iran, can serve as a universal template for every people in our common planet home. Close examination of the SGMI’s proclamation reveals an enthralling vision:

* Fundamental to effective change is the replacement of the old faulty and destructive beliefs with universally emancipating principles and behavior. Prejudice of all forms has been the scourge of humanity forever. Prejudice of gender, ethnicity, religious beliefs and more has tied humanity to separate chains and has prevented it from living as the true family that it is and from reaping the full benefits of its potentialities on earth. It is with firm belief in complete and unconditional equality for all people, irrespective of any and all considerations, that the SGMI summons the entirety of the human family for a new beginning.

* Some 2500 years ago, a farsighted and benevolent king, Cyrus the Great, issued an historic proclamation to the varied peoples of his vast empire. He granted every people their rights to dignity, independence, beliefs and their way of life. The trailblazing king, considered as the first author of the Charter of Human Rights, showed the justice as well as the feasibility of diverse peoples living peacefully with one another to the benefit of all.

* Pivotal to the emancipation of the people, their well-being, and prosperity, is the enshrining of liberty as the birthright of every individual, group, and nation. Without freedom of thought, belief, and conduct within the bounds of the law, both the individual and the collective will be stifled resulting in a human enterprise unworthy of the name. The SGMI is unalterably committed to freedom in all its forms. It is freedom that energizes the flourishing of mankind’s best ideas and achievements in all spheres of life. It is freedom that sets humanity apart from other species that are captives of their nature.

* Indispensable to the exercise of freedom and protection of the rights of all people to choose their government is the complete separation of religion and state. The merits of this principle are self-evident. Religion and civil governance are two separate realms and intrusion by one into the other is fraught with great harm. Hence, iron-clad provisions are needed to keep the two domains apart.

* Iran is home to a religiously and ethnically diverse people and each and every one is an equal shareholder of the homeland. Guaranteeing equality to all its citizens, therefore, demands no less than full adherence to the principle of unity in diversity, a unity of purpose that draws from the strength and uniqueness of its constituents.

* Fruition of mankind’s perennial dreams is not possible without permanently renouncing wars and the development of its cataclysmic instruments. The SGMI renounces violence of all kinds, be they execution of minors for alleged crimes, stoning of sexual offenders and killing people for commitment of victimless crimes, genocidal campaigns against groups, or aggressing against other nations.

* The non-violent position of the SGMI transcends its pragmatic value. It is inspired by the longstanding Iranian belief in the organic oneness of humanity as expressed by the classic Persian poem—“Bani adam azaye yek paykarand; ke as adamiyat ze yek joharand; cho ozvi be dard aavarad roozegaar; degar ozvhaara namaanad gharaar.  In English, “the children of Adam are members of one body; their creation is of the same essence; when a member suffers; other members have no peace.”

* Transition from the present failed Islamic regime to a secular democracy is the central objective of the SGMI. In pursuance of this objective, a Constitutional Assembly, elected by the entirety of eligible Iranian voters under the supervision of international monitors could be the means to usher in the new system of governance. The SGMI, without reserving any special privilege for itself, would gladly serve as a sponsor and a clearinghouse for any and all preliminary consultations and actions that are needed to implement the transition.

* Vital to the success of the effort is the abandonment of old suspicions, parochial thinking, and scheming for special privileges for any individuals or groups. Goodwill and work for the common good is required of all. This new beginning is a paradigm shift from the destructive ways of the past. There is much to be gained by all when justice and equity are not exclusive to the few. Justice in all its forms, as is the case with freedom, must be the guiding principle of the new Iran, recalling the warning of Dr. Martin Luther King Jr.: Injustice anywhere is a threat to justice everywhere.

* This is the dawn of a new day for our homeland, Iran. Over three decades of darkness has reached its inevitable end. People on the mountaintops are clearly discerning the rays of the new sun that inevitably will chase away the gloom of darkness. And these witnesses make up the Secular Green Movement of Iran which, with open arms, welcomes every Iranian into one unified, free democratic nation. It is time to celebrate the new day by enlisting all of us in the work of ushering in the light of freedom and insuring that never again will it be replaced by the darkness of oppression. The SGMI is calling upon all Iranians, whether at home or abroad, as well as all individuals and nations to join in ushering in the new day and to contribute whatever they can to make it a truly magnificent change of fortune for Iran as well as for the entire home of humanity, the global village earth.

Share/Save/Bookmark

Recently by Amil ImaniCommentsDate
The Islam I Left Behind
12
Aug 04, 2010
Will America Survive Islamofascisim?
9
Apr 01, 2010
Jews as Scapegoats
2
Mar 29, 2010
more from Amil Imani
 
Johnhayden112

Hindi Funny Jokes

by Johnhayden112 on

Short Gujarati Man: Raat
mujhe ik admi ne CHAKU dikhakr loot liya.

Hindi Man: Lekin
tumare pas to Gun hoti hai.

Short Gujarati Man: Wo maine chhupa di, warna wo bi loot leta !!!

For More Hindi Fuuny Jokes Login To.


Amil Imani

روزی نو برای ايرانی نو

Amil Imani


 روزی نو برای ايرانی نو

متن انگليسی اين مقاله

از: اميل ايمانی

ترجمه از: داريوش دولتشاهی

ميليون‌ها ايرانی، که از همه‌ی بخش‌های رنگين‌کمان جامعه می‌آيند براساس حق انکارناپذير مردم برای بنيادنهادن دولت موردنظر خود و نيز کنار گذاشتن آن، هنگامی که نتواند در خدمت آنان برای زندگی، آزادی، و خوشبختی باشد، اکنون خواستار تغيیر حکومت مذهبی سرکوبگر کشورشان و استقرار يک دموکراسی ‌باز سکولار هستند.

بيش از سه‌دهه، حکومت‌اسلامی در ايران به‌کلی در امر امنيت و رفاه مردم اين کشور شکست خورده است و اين ملت را گرفتار حکومتی مذهبی ساخته است که در آن حقوق مردم به صورت مستمر از جانب حاکمان پايمال می شود.

انقلاب 1979 که ديکتاتوری محمدرضا شاه را کنار گذاشت، آرزومند استقرار يک دولت دموکراتيک بود اما مقامات مذهبی دولت را به سرعت مصادره کردند.

همه‌ی حکومت‌های استبدادی در راستای برتر دانستن منافع دولت بر منافع مردم عمل می‌کنند و حکومت اسلامی ايران نيز نمی‌تواند استثنايي بر اين قاعده باشد. اين حکومت به منظور حفظ موقعيت‌خود در مقابل ملت از اقدامات سرکوبگرانه‌ای استفاده کرده‌است که فهرست مختصر آن‌ها چنين است:

ـ حکومت اسلامی ايران همه‌ی مفاد اعلاميه جهانی حقوق بشر را کنار گذاشته و مقررات دين‌مدارانه ی خود را اصول کار دولتی ساخته است که بر همه‌ی جنبه‌های خصوصی و عمومی زندگی شهروندان دخالت دارد.

ـ حکومت اسلامی ايران همه‌ی روندهای شناخته شده‌ی حقوقی در جوامع متمدن را در زمينه‌ی اعمال عدالت کنار نهاده و به جای آن قوانين تبعيض‌آفرين شريعت را به کار گرفته‌است. اصل بی‌گناه بودن شهروندان تا زمانی که عکس آن ثابت نشده به‌کلی کنار گذاشته شده‌است. دستگيری‌های بی‌رويه، بازداشت‌های طولانی بدون تفهيم اتهام و به‌کارگيری همه‌ی اشکال شکنجه‌ی جسمی و روانی و اعدام‌های بدون طی‌کردن روندهای‌قانونی مخالفان و اقليت های مذهبی تبديل به رفتار استاندارد اين نظام شده است.

ـ همه‌ی اشکال آزادی، که ميراث ارزشمند بشريت‌اند، يا کنار گذاشته‌شده يا  بشدت محدود شده‌اند. آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات، و آزادی ايجاد انجمن‌ها از مردم سلب‌شده و تبديل به امتياز ويژه‌دولت گشته است.

ـ روزنامه‌نگاران و نويسندگان ، وادار به گزارش دادن و نوشتن مطابق خواست دولت شده و در صورت امتناع دستخوش تنبيهات بيرحمانه گشته‌اند. تعداد بيشماری از روزنامه نگاران، نويسندگان و متفکرين به زندان افتاده‌اند، برخی از آنان دهه‌ها در زندان مانده‌اند و بسياری‌شان با مرگ نابهنگام روبرو بوده‌اند.

ـ گروه های مذهبی و قومی تشکيل دهنده ملت ایران همواره اقتدار  اتحاد ملت بزرگ ایران بوده است و آفريننده ی ميراث درخشان آن در طول اعصار به شمار می رود. اما بوسیله سران دولت زورگو از طريق اعمال فشار برای آن که مردم در قالب يکنواخت مذهبی خاصی که دولت خواستار آن بود درآيند به شدت سرکوب شده اند. اقليت‌های مذهبی همچون بهايي‌ها، يهودی‌ها، مسيحی‌ها، و ديگران در کشور خود به شکل‌های مختلف گرفتار تعقيب و آزار شده‌اند. بسياری از آن‌ها زندگی، خانه، و اقوام خود را رها کرده و به جستجوی آزادی مذهبی و امنيت به چهارگوشه جهان گريخته‌اند. در داخل ايران بسياری از آنان زندانی عقيده به شمار می‌روند و تحت فشارند تا اعتقادات دينی خود را طرد کنند. برخی از آنان نيز اعدام شده و مخفيانه در گورهای بی‌نام و نشان دفن گشته‌اند.

ـ زنان که در اعصار باستان دارای حقوقی مساوی مردان بودند تبديل به شهروندان درجه دو شده‌اند. حقوق آنان در خانواده به شدت محدود گشته‌است. دسترسی آنان به مشاغلی همچون قضاوت ممنوع گشته‌است، چرا که باورهای حکومت مذهبی بر آن است که زنان قادر به اعلام قضاوت درست نيستند. تنها به برخی از آنان به صورت نمايشی مشاغل بالای دولتی اعطا شده است.

اکنون جنبش سبزهای سکولار ايران

توجه بيش از اندازه به بدکاری‌های جمهوری اسلامی ايران موجب می‌شود که تمرکز و توجه ديگران از پرامیدترين پيشرفت‌هايي که هم ايرانيان و هم کل خانواده‌ی بشری را به تغيير وضع دعوت می‌کند منحرف سازد. جنبش سبز سکولار که میليون‌ها ايرانی آزادی‌خواه و رنج کشيده را شامل می‌شود آشکارا بر پايه‌ی مثلث باستانی پندار نيک، گفتار نيک، و رفتار نيک بنياد گذاشته شده است.

اصول راهنما و هدف اين جنبش اگر چه اکنون بر ايران متمرکز است، می‌تواند سرمشقی عمومی برای همه ی مردمان کره‌ی خاکی باشد. توجه دقيق به خواسته‌های اين جنبش منظره‌ای هيجان‌انگيز را آشکار می سازد:

ـ برای تغييری موثر، توجه به کنارنهادن باورهای غلط و مخرب و رو کردن به اصول و رفتارهای رهايي‌بخش عمومی، اهميتی بنيادی دارد. انواع پيشداوری‌ها همواره بر جسم بشريت تازيانه زده است. تبعيض جنسيتی، قومی، مذهبی، و بسياری ديگر، انسان‌ها را به زنجيرهايي گوناگون گرفتار کرده و از اين‌که بشريت همچون يک خانواده‌ی واقعی زندگی‌کند، جلوگيری نموده و اجازه نداده‌است که از تحقق توانايي‌های بالقوه خود بر کره‌خاکی سود بجويد. اکنون بر بنياد اعتقاد راسخ بر تساوی نامشروط و کامل همه‌ی انسان‌ها و بدون هر گونه ملاحظه است، که جنبش سبز سکولار ايران خانواده‌ی بشری را به آغازی نو دعوت می کند.

ـ بيش از دو هزار و پانصد سال پيش پادشاهی آينده‌نگر و بخشنده به نام کورش کبير منشوری را خطاب به مردمان گوناگون امپراتوری گسترده خود صادر کرد. او به تک تک آدميان حق محترم بودن، مستقل بودن، و داشتن عقيده و روش زندگی خاص خود را اعطا کرد. اين پادشاه درخشان که اکنون مولف نخستين منشور حقوق بشر به شمار می‌آيد، نشان داد که چگونه مردمانی گوناگون می‌توانند عادلانه و به صورتی که نفع همگان در آن رعايت شده باشد همزيستی داشته باشند.

ـ محور رهايي انسان‌ها، رفاه و خوشبختی‌شان، پذيرفتن آزادی به عنوان حق طبيعی و مادرزادی همه‌ی افراد، گروه ها، و ملت‌هاست.. بدون آزادی‌،انديشه، عقيده و رفتار، در محدوده آن‌چه که قانون معين می‌کند، اراده فردی و جمعی دچار خفقان شده و بشريتی می‌آفريند که شايسته‌ی داشتن اين نام نيست. جنبش سبز سکولار ايران عميقا به آزادی در همه‌ی اشکال آن پايبند است چرا که آزادی موجب جان‌گرفتن بهترين افکار، و آفرينش‌های انسان در حوزه های مختلف زندگی‌است. اين آزادی است که بشريت را از ديگر موجودات زنده‌ای که اسير دست طبيعت‌اند متفاوت می‌سازد.

ـ اصل جدايي‌ناپذير برای اعمال آزادی و حفظ حقوق مردم در انتخاب حکومت خود چيزی جز جدايي کامل مذهب از حکومت نيست. مزايای اين اصل آشکار است. مذهب و حکومت شهروندی دو حوزه‌ی کاملا جدا هستند و نفوذ يکی در ديگری مشکلات عظيم به بار می‌آورد. در نتيجه بايد پيش‌بينی‌هايي تخطی‌ناپذير اين دو حوزه را از يکديگر جدا نگاه‌دارد.

ـ ايران خانه‌ی مردمانی از لحاظ مذهبی و قومی سخت گوناگون است. و هر يک از اين گروه ها در مالکيت سرزمين خود سهم مساوی دارند. در نتيجه تضمين تساوی همه‌ی شهروندان موجب می‌شود که اصل وحدت در کثرت به شدت اعمال شود. تا وحدت در هدف از جمع توانايي‌ها و يگانگی‌های اجزای تشکيل‌دهنده‌ی کل به دست‌آيد.

ـ به بار نشستن روياهای هميشگی انسان بدون نفی جنگ و کنارنهادن ابزار توليد آن ممکن نيست. در نتيجه جنبش سبز سکولار ايران همه نوع خشونتی را نفی می‌کند. چه اين خشونت به صورت اعدام اشخاص زير سن قانونی به دليل هرگونه جنايتی باشد و چه به صورت سنگسار محکومين جنسی و کشتن مردمانی به خاطر جناياتی که فاقد قربانی هستند يا مبارزات تشويق کننده کشتار جمعی عليه گروه‌ها و تجاوز عليه ديگر ملل باشد.

ـ موضع خشونت‌گريز جنبش سبز سکولار ايران فراتر از ارزش عملی آن خود را نمايش می‌دهد. اين موضع الهام گرفته از اعتقاد کهن ايرانيان به وحدت انسانيت است که در شعر شاعر کلاسيک ايران سعدی به اين صورت نمايان شده است: بنی‌آدم اعضای يک پيکرند/ که در آفرينش ز يک گوهرند/ چوعضوی به دردآورد روزگار/ دگرعضوها را نماند قرار.

ـ هدف اصلی و مرکزی جنبش سبز سکولار ايران برگذشتن از رژيم کنونی شکست خورده‌ی اسلامی و برقرارکردن يک دموکراسی سکولار است. برای تحقق اين هدف، جنبش خواستار تشکيل مجلس موسسان است که به وسيله ی همه‌ی ايرانيان صاحب حق‌رای و تحت نظارت ناظران بين‌المللی تشکيل‌شده و سيستم جديد حاکميت کشور را تعيين کند. اين جنبش بدون حفظ امتياز خاصی برای‌خود با خوشحالی آماده است که هر گونه مشاوره‌ها و عملياتی را که برای اجرای اين تغيير لازم باشد سامان‌داده و همآهنگ سازد.

ـ توفيق اين کوشش به صورتی حياتی مستلزم کنار نهادن سوظن‌های قديمی، تفکرات فرقه‌ای، و کوشش برای کسب امتيازات خاص برای افراد و گروه‌ها است. حسن‌نيت و کوشش برای نفی عمومی را بايد از همگان توقع داشت. اين آغاز جديد رویگردانی بنيادين از روش‌های مخرب گذشته است. هنگامی که عدالت و تساوی به افراد معدودی محدود نباشد همگان از آن سود خواهندبرد. عدالت در همه‌ی اشکال آن و درست همچون آزادی بايد اصل راهنماي ايران‌نوين باشد. بايد اين اخطار دکتر مارتين لوترکينگ را همواره به يادداشت که: «بی عدالتی در هر کجا تهديدی نسبت به عدالت در همه‌جاست»

ـ اکنون سحرگاه روزی نو در وطن‌مان فرارسيده‌است. بيش از سه دهه تاريکی به پايان گريزناپذير خود می‌رسد. مردمی که بر قله‌های کوهستان ايستاده‌اند هم اکنون اشعه‌ی خورشيد جديدی را مشاهده می‌کنند که به صورتی اجتناب ناپذير بر تاريکی غلبه خواهدکرد. و همين‌ها سازندگان جنبش سبز سکولار ايران هستند که اکنون با آغوشی گشوده تک تک ايرانيان را برای پيوستن به ملتی متحد، آزاد و دموکرات خوش آمد می‌گويند. اکنون وقت آن است که برای بزرگداشت اين روز نو همه‌ی ما خود را آماده شرکت در استقبال از روشنايي آزادی کرده و اطمينان حاصل کنيم که اين روشنايي هرگز ديگرباره به تاريکی ميدان نخواهدداد.

جنبش سبز سکولار ايران از همه‌ی ايرانيان در داخل و خارج از کشور و نيز همه‌ی افراد و ملت‌ها دعوت می‌کند که در آغازگرفتن اين روز نو دست به دست هم داده و به هر صورت که می‌توانند به تحقق اين تغيير باشکوه که در نهايت به نفع همه‌ی ايرانيان و همه‌ی بشريت ساکن دهکده‌ی کوچک جهان خواهد شد ياری‌رسانند

21 ژانويه 2010


David ET

Secular Greens

by David ET on